Walking footballteam

Walking football, wie heeft dat verzonnen?

Wandelvoetbal, is dat niet een beetje als vloeken in de kerk? Want voetbal dat is vette passes in de diepte, je longen uit je lijf rennen om die ene bal nog te halen, een goeie sliding maken en een effectieve schouderduw geven op het juiste moment. Voetbal is passie. Dus voetballen zonder dat je mag rennen, zonder buitenspel, zonder keeper en waarbij fysiek contact verboden is? Wie heeft dat verzonnen?

Wie het verzonnen heeft is niet duidelijk, maar Walking Football komt oorspronkelijk uit Engeland. Het is bedoeld voor mensen vanaf ongeveer 60 jaar, die nog steeds houden van een balletje trappen en graag fit willen blijven. Maar ook voor ouderen die nooit gevoetbald hebben, en leven met het motto ‘Je bent nooit te oud om te leren’.

Een aantal profclubs startte met deze variant onder de noemer Oldstars

In 2014 zette de KNVB samen met het Nationaal Ouderenfonds Walking Football op om op die manier spelers langer bij de club betrokken te houden en fysiek en sociaal in beweging te houden. Een aantal profclubs startte met deze variant onder de noemer Oldstars. Ook het Leeuwarder SC Cambuur begon met een Oldstars team, als project van Stichting Cambuur Verbindt, en Jens Dijkstra was er vanaf het begin bij betrokken. Marcel Frankena, de huidige trainer van het team kwam twee jaar later.

Oldstarslogo

Clubkleuren vallen weg

Het eerste jaar groeide het team van Cambuur van vier naar vijftien spelers, inmiddels zijn het er bijna vijftig, afkomstig van allemaal verschillende Leeuwarder clubs. Het haalt drempels tussen clubs weg en opent deuren. “Als we met elkaar aan het trainen zijn, vallen de clubkleuren weg. Tuurlijk komen ze wel in hun eigen clubkleding en zijn ze daar trots op. Maar verder het is allemaal samen”. Beide mannen zijn enorm enthousiast over dit aangepaste voetbalspelletje en als ware ambassadeurs proberen ze amateurclubs te helpen om dit binnen hun eigen club op te zetten. Ze zijn aan het pionieren en daar beleven ze een hoop plezier aan. Er komen steeds meer verenigingen bij.

Er zit ook vooral een sociaal aspect aan

Wat is volgens hen de waarde van deze vorm van voetbal voor ouderen? “Het gaat niet alleen om het voetbalspelletje”, zegt Marcel. “Er zit ook vooral een sociaal aspect aan. De deelnemers vergroten hun netwerk en er worden nieuwe vriendschappen gesloten. Je ziet ook dat ze actiever worden binnen hun club. Trainingen filmen of programmaboekjes maken bijvoorbeeld. Maar natuurlijk is de fysieke training ook heel belangrijk. Niet alleen blijven ze fitter, we activeren ook het brein met bepaalde oefeningen. Als ik zeg dat ze tegen de klok in moeten lopen dan moeten de hersenen ook aan het werk.”

Toernooi in Portugal

“We organiseren er ook een hoop dingen omheen waar ook de vrouwen regelmatig bij betrokken worden”, vult Jens aan. “Zo hebben we een hutspottoernooi gehad met na afloop fakkels en Golden Oldies muziek en natuurlijk een stamppotbuffet. We gaan regelmatig met elkaar naar het buitenland, dit jaar staat er een toernooi in Portugal op het programma.” Maar er worden ook presentaties gehouden over bijvoorbeeld een gezonde leefstijl en voetbaltoto’s gezet.

Er wordt iedere woensdagochtend getraind op het sportveld

Toen Marleen Bergsma, speelster van de vrouwen 1 van FC Harlingen en afgestudeerd aan het CIOS, op tv iets over Walking Football voorbij zag komen, werd ze zo enthousiast dat ze met het bestuur van de club in gesprek ging en het idee voorlegde. Toen ging het balletje rollen, om maar in voetbaltermen te blijven. De club zocht contact met Stijn Kooijman, buurt- en sportcoach in Harlingen. Aan hem de taak om als spin in het web diverse partijen zoals Stichting Sport Promotie en het Ouderenfonds voor de subsidies en de Oldstars van Cambuur voor de begeleiding, met FC Harlingen in contact te brengen. Dat kreeg hij voor elkaar en nu wordt er iedere woensdagochtend getraind op het sportveld van FC Harlingen. Eerst koffie, dan een balletje trappen en daarna nog met z’n allen lunchen.

Partijtje

Volle bak

Aan mij de eer om een training mee te maken en ik tref Stijn, die als een soort teammanager zal blijven fungeren en trainster Marleen op het sportcomplex. Langzaam druppelen daarna de belangstellenden voor het Walking Football binnen. Het is de tweede training, nu nog onder leiding van Marcel Frankena, die Marleen aan het opleiden is. Over een aantal weken zal ze zelf de trainingen op zich gaan nemen. Jens Dijkstra is ook aanwezig en fysiotherapeute Adri Voskamp is gevraagd om vandaag een paar testjes af te nemen en de spelers kunnen bij haar terecht voor vragen over hun fysieke gesteldheid. Het is volle bak: zo’n twaalf man uit Harlingen en zes Oldstars uit Leeuwarden die ook meedoen met de training. Eerst wordt er uitgebreid bijgepraat, vooral over voetbal, en koffie gedronken. Marleen vertelt dat een aantal van de mannen dat sowieso iedere ochtend op de club doet. Dat dit sociale stuk nu uitgebreid wordt met zelf weer in actie komen is natuurlijk prachtig.

Er wordt wat gemompeld over stijve knieën

Marcel begint een praatje vooraf en vraagt hoe het de afgelopen week is gegaan met pijnlijke spieren en andere ongemakken ten gevolge van de vorige training. Er wordt wat gemompeld over stijve knieën, maar het valt allemaal reuze mee. Op naar de kleedkamer dan maar, de zon schijnt en de koffie is op. De trainers zetten intussen alles klaar en Marleen brengt de AED naar het veld. Veiligheid voor alles. Bij de Oldstars is al duidelijk in kaart gebracht wat de medische achtergrond van een ieder is. Bij FC Harlingen gaat dat ook op korte termijn gebeuren.

Van links naar rechts: Jens Dijkstra, Marcel Frankena, Adri Voskamp en Marleen Bergsma

Fanatisme

Op het veld haalt Marcel een (heel lang) meetlint tevoorschijn en kondigt aan dat er gemeten gaat worden vandaag. Hilariteit alom, zeker als iemand zich afvraagt “of dat lint wel lang genoeg is”. Het blijven toch mannen. Er wordt gestart met een wandeltest van zes minuten en Adri houdt van iedereen deze beginmeting bij. In juni wordt gekeken hoe het er dan voor staat en hoeveel fitter de spelers zijn geworden. Daarna volgen wat technische oefeningen en positiespel en er wordt geëindigd met partijtje. Hoewel de sfeer gemoedelijk is, is er genoeg fanatisme. Dan valt ook op hoe moeilijk het is om niet te gaan rennen. “Dat is inderdaad de grootste uitdaging,” vertelt Marcel. “Het is vooral een kwestie van mindset. Sommigen kunnen het nu na vier jaar nog steeds niet laten om een sprintje te trekken. Maar met een te grote snelheid is het risico op botsingen ook groter en dat is gevaarlijk. Ik denk dat “Mannen, niet rennen!” mijn meest gebruikte woorden zijn, maar ze corrigeren ook elkaar.” Het grootste misverstand is trouwens dat het niks voorstelt, dat Walking Football. Na een uur is iedereen moe en bezweet.

Op één been staan met de ogen dicht

Tussen de bedrijven door wordt er nog een balanstest gedaan. Op één been staan met de ogen dicht en ook nu worden de resultaten opgeschreven. Na deze oefening zoek ik Gerrit (69) op, die het langste op één been kon staan, zo’n zestig seconden. Een slanke fit ogende man. Hij vertelt dat hij enorm blij is met zijn balansprestatie, omdat hij sinds twee jaar de ziekte van Parkinson heeft. Het was inderdaad te zien dat zijn hand erg trilde bij de oefening, maar hij hield het mooi wel vol. “Ik oefen iedere ochtend mijn balans als ik mijn sokken aantrek.” Gerrit doet al vier jaar aan Walking Football bij de Oldstars. Er is dus een periode voor en na zijn ziekte. Op mijn vraag wat hij merkt van de invloed van de Parkinson op zijn prestaties zegt hij dat hij vermoeider is dan ervoor en nu thuis na afloop even gaat rusten. De trilling zit vooral binnen in zijn lichaam en daar wordt hij erg moe van. Maar verder houdt het voetbal hem fit en is de ziekte stabiel. Er lijkt dus ook voor zorgverzekeraars winst in te zitten, want ook als preventie is Walking Football een mooi initiatief.

Balansoefening

Geïnteresseerde oma

In Harlingen komt het zeker goed met het Walking Football, aan Stijn nog wel de uitdaging om de andere club uit de stad erbij te betrekken en de twee culturen, van nature geen dikke vrienden, bij elkaar te brengen. Rest nog de vraag of er ook vrouwen mee mogen doen. Dat blijkt toch wat lastig te liggen voor de mannen, al is er in Harlingen wel een geïnteresseerde oma. Het blijft een niet-gemengde sport en ook op latere leeftijd gaat dat waarschijnlijk niet meer anders worden. Best jammer, want mij lijkt het erg leuk om te doen als ik boven de zestig ben.

Dit jaar op 12 mei vindt er voor het eerst een WK Walking Football plaats in Bristol. Voor Nederland komen spelers als Sjaak Swart, Kees Kist, Wim Rijsbergen en Dick Schoenaker uit, maar er is ook ruimte voor vijf Oldstars. Ik ben benieuwd of Gerrit of één van de andere Cambuurspelers daar te zien zullen zijn.

Stijn Kooijman heeft een erg leuke vlog gemaakt van een Walking Football training. Die kun je hier bekijken (Facebook-account nodig).

Hoofdfoto: Ubbo Posthuma

Deel dit artikel

Full 2
Culinaire routes
De leukste restaurants, de meest verfijnde smaken, de eerlijkste gerechten.
Full 2
Full 2
Fiets, wandel- en vaarroutes
Kom lekker in beweging en loop of fiets een mooie route!
Full 2
Full 2
Er op uit
Nederland is veelzijdiger dan je denkt. Laat het dagelijkse leven even achter je en geniet!
Full 2
Full 2
Schrijf mee
Vertel jij graag mooie verhalen? Schrijf dan mee met de redactie van 50+
Full 2
previous arrow
next arrow
Scroll naar boven
Scroll naar top