De overgang, veel vrouwen ervaren het als een soort identiteitscrisis. Herma neemt ons tweewekelijks mee door deze periode en windt er geen doekjes om.
(mannen, lees mee)
BLOG – Buikvet. In de periode rond de overgang valt het me steeds meer op dat mijn buikje prominent aanwezig is. Ook mijn taille is op de een of andere manier verdwenen. Broeken zakken af en bij nadere inspectie ziet mijn bips er uit als een platte pannenkoek. De details zal ik je besparen en ik durf het bijna niet te zeggen, maar het zijn ook nu weer de hormonen die de belangrijkste rol spelen.
Als je eitjes op zijn, daalt je oestrogeenniveau. Oestrogeen speelt een rol bij de verdeling van vet in je lichaam. Vooral op je buik. Begrijp me niet verkeerd, vroeger had ik ook vet, want ik ben een stevige dame. Maar dat zat verhoudingsgewijs goed verdeeld, op mijn heupen, mijn billen en borsten. Mijn probleem blijkt geen uitzondering op de regel als ik deze recente waarneming in mijn vriendinnengroep gooi. Ook zij hebben last van afzakkende broeken met een overhangend rolletje (of rol). Je krijgt, door het vervolgens aanwezige mannelijk hormoon testosteron, een figuur als een gemiddelde bouwvakker (ietwat overdreven). Je taille is geschiedenis, buikvet is je toekomst. Onverbiddelijk. Wat een gezonde buikomvang is ga ik niet opzoeken want dit zou in mijn geval direct leiden tot een extreme huilbui of stress. Stress leidt ook nog eens weer tot een verhoogd cortisol. Cortisol zorgt voor extra vetopslag in je buik. Vermijden of negeren dus. Die chemische fabriek hoeft niet nog meer overuren te draaien.
Ik draag nu dus ook graag elastiek in de boord
Vroeger maakte ik broeken voor de kinderen. Die kleine wereldburgers hebben namelijk ook geen heupen. Elastiek in de boord en het probleem van de afzakkende broeken was verleden tijd. Ik draag nu dus ook graag elastiek in de boord. De spijkerbroek van tegenwoordig zit me niet meer als gegoten. Wel maak ik bij de stretchbroeken een extra figuurnaadje aan de achterkant. Dan passen ze nog beter en loop je niet het risico dat je je broek omhoog moet hijsen als je elegant uit de auto wilt stappen. In het ergste geval rolt je ondersteunende slip over je buik naar beneden. Het zou er vreemd uitzien als je met je hand in je tregging door de supermarkt op zoek bent naar winterwortelen en komkommers. Je mondhoeken gaan van al dit niet charmante gesjor ook eens naar beneden staan. Zuurpruimrimpels krijg je daar van.
Laten we een voorbeeld nemen aan mannen. Zij dragen hun broek onder hun buik of er gewoon overheen. Het selecte, met uitsterven bedreigde, mannengroepje dat de broek gewoon losjes om de heupen draagt, heeft waarschijnlijk een mooi gevormd kontje. In tegenstelling tot ons naaien mannen geen figuurnaadje in hun broek. Zij gaan in deze fase hyperactief op zoek naar hun tweede jeugd met een dure spijkerbroek en hippe schoenen. Luidruchtig en onweerstaanbaar en in het ergste geval zie je ze bij de komkommers en de winterwortels lopen met een schattig popje van twintig jaar jonger. Lak aan de situatie en tevreden met hun eigen uitgezakte en kale spiegelbeeld.
Zou je je taille terug kunnen trainen?
Een andere lichamelijke verandering waardoor de broek ineens anders gaat zitten, is dat onze tussenwervelschijven in elkaar zakken. Onze rug wordt iets krommer door dat inzakken en we worden korter. Bij een normale broek zit de band dan relatief steeds iets hoger. Ook bij slanke mensen. Volgens mij zak ik nog niet in elkaar door het jarenlang slikken van medicijnen tegen botontkalking (bisfosfonaten, hormonen en vitamine D). Toch verdwijnt mijn taille. Spier- en botmassa nemen af en ons vetpercentage neemt toe. Inclusief ietwat naar beneden wijzende borsten en een kont als een platte pannenkoek.
Zou je je taille terug kunnen trainen? Na die nutteloze antirimpelcrèmes zijn we allemaal wat terughoudender geworden voor de losse kreten in de media. We geloven niet alles meer wat er gezegd en geschreven wordt. Je kunt je huid misschien nog wel wat laten straktrekken bij een plastisch chirurg, maar zelf een zandloperfiguur creëren is onbegonnen werk. Daarbij komt nog dat je tijdens de overgang gewoon minder zin hebt om te bewegen. Ik in ieder geval. Investeer, als je wilt blijven flirten met je man, in mooi en kwalitatief goed ondergoed om die platte pannenkoeken en al die andere lichaamsdelen voordelig in te pakken.
Je gaat van een peermodel naar een gerimpelde appel
Niemand die je vertelt dat afvallen tussen deze hormonale schommelingen en depressieve huilbuien door een ramp is. Mijn lichaam schreeuwt bijna iedere dag om chocola, kaas (wijn) en chips. Zeden of nooit om groenvoer. Mijn honger is nog steeds niet te stillen. Mijn stofwisseling is een ramp en mijn lichaam snapt er helemaal niets meer van. Opvliegers, huil- en eetbuien. Eén grote vicieuze overgangscirkel. Als je genetisch dan ook nog eens benadeeld bent, kun je die taille letterlijk op je buik schrijven. Je gaat dan van een peermodel naar een gerimpelde appel. Of andersom. Getraind of niet. Doordat het vet van je heupen verschuift naar je buikzone is je vruchtbare uitstraling ook direct geëlimineerd. Alle oerdriften van het andere geslacht stoppen dan ook hier.
Het klinkt allemaal heel oppervlakkig. Net alsof je tijdens de overgang alleen maar met je lichaam bezig bent. Jij misschien niet, de maatschappij wel. Die richt zich helaas heel erg op het fitte slanke lichaam. Kijk naar reclame met ietwat oudere vrouwen; je ziet super slanke, rimpelloze dames met een sportief grijs kapsel. Ze fietsen en rennen door bossen en duinen alsof het een lieve lust is. Ik zit liever met een glaasje wijn en een toastje brie te kletsen met een vriendin of een boek te lezen. Natuurlijk maak ik me druk over hoe ik er uit zie. Maar die rechte taille, het ietwat bollende buikje en die platte bips probeer ik te accepteren. Accepteren blijft mijn codewoord. Voel je trots als je naar je buikje kijkt. Omarm je leven als een wijze vrouw en omarm dus ook je lichaam. Schoonheid zit van binnen; ik kan het niet vaak genoeg zeggen…
