“Het is alsof alles op zijn plek valt,” vertelt de 59-jarige Jeannette de Baat mij vrolijk. Zij en haar man Erik waren onze winnaars van de eerste camperactie. Ze mochten een week met een nieuwe camper op pad en tijdens die reis kreeg Jeannette haar droom en haar missie helder voor ogen. Ze ging direct erna aan de slag haar ‘rijdende praktijk’ vorm te geven.
Het was bij een tankstation in Duitsland waar Jeannette het beeldje zag staan. Een kitcherig beeldje van zo’n bekend vw-busje met daarop de woorden peace & love. “Ik moest het gewoon kopen. Het voelde als een symbool, een symbool voor mijn droom een echte grote camper te kopen om daarmee mijn mobiele coachingspraktijk op te zetten.”
Erik en Jeannette vlak voor vertrek met de nieuwe camper
Met hart en ziel
Jeannette spreekt euforisch over haar plan, “maar dat is omdat het zo vanuit mijn hart komt,” lacht ze me toe. “Ik ben reeds lang als coach werkzaam. Ik liefdescoach voor een relatie- en bemiddelingsbureau waarbij ik vooral de focus leg op wat iemand nodig heeft en waar iemand blij van wordt. Ik leef me heel erg in mensen in en ik gun de ander echt de liefde. Ik deed het werk met hart en ziel.”
Dat laatste gold ook voor haar werk in de zorg en als gezinsouder voor autistische kinderen. Ze werkte eveneens als energetisch therapeut en deed aan intuïtief schilderen en beeldhouwen. “Ik ben een bezige bij, maar de verbinding zit altijd in het werken met mensen. Dat is de kern van alles wat ik doe.”
‘Wat wil ik in die drie jaar doen’
De camperreis maakte Jeannette niet alleen. Haar man Erik, eveneens coach, en haar dochter reisden mee. “Mijn dochter heeft een licht verstandelijke beperking en tijdens de camperweek, we stonden in het Duitse Harzgebergte, kwam de wens in me op om met haar een jaar op reis te gaan. Na haar schooltijd. Ze zou dan zoveel van de wereld kunnen zien en ervaringen opdoen, dat ze daarna mogelijk klaar is om begeleid zelfstandig te gaan wonen. Ik werd er helemaal enthousiast van, en mijn dochter nog meer. Ze moet nog zeker drie jaar naar school. Wat zou ik binnen die drie jaar gaan doen? Ook iets met een camper?”
Geen type voor borstkanker
Rijdend in de camper vormde zich langzaam haar ultieme droom. Om die droom goed uit te leggen, moeten we eerst terug naar vorig jaar oktober. “Ik bleek borstkanker te hebben. In één van mijn borsten werd een kleine tumor gezien. Ik kon het gewoon niet geloven, want ik vond mezelf geen type voor borstkanker. Klinkt misschien gek, maar zo voelde het voor mij. Mijn leven stond op z’n kop. Voor even, want ik wist me snel weer te herpakken.”
Na een borstsparende operatie bleken echter de snijvlakken niet vrij van tumorcellen. Een tweede borstsparende operatie stond gepland, maar omdat Jeannette zich niet goed voelde bij de manier waarop ze werd aangesproken in het lokale ziekenhuis waar ze werd behandeld, deed ze alsnog een beroep op een gespecialiseerde kliniek waar opnieuw onderzoek werd gedaan. “Het voelde daar als een warme deken. Ik had dat op dat moment zo nodig. Hier geen folder over pruiken in de wachtkamer, maar de Happinez. De arts mocht ik bij haar voornaam noemen, er waren tijd en aandacht.” En ondanks dat er alsnog twee tumoren werden geconstateerd waarvan eentje behoorlijk agressief, wist Jeannette zich in goede handen.
‘Ik voelde me verminkt’
Het gevolg was een amputatie met het plaatsen van een tissue-expander die onder de eigen huid kan worden geplaatst ter voorbereiding op een definitieve prothese. Het werd geen succes. Weefsel stierf af, een wond ging open. Het verwijderen van de expander was onvermijdelijk. “Ik had nu niet alleen geen borst, maar een groot litteken en voelde me verminkt. Ik was geschrokken, boos en voelde me als vrouw kwetsbaar.” Inmiddels is ze er goed bovenop, draagt een bh met een ‘spons’ erin, zoals ze dat zelf noemt en als ze helemaal is hersteld en het weer aankan, volgt een borstreconstructie vanuit haar buik.
“Het hele proces kan ik als negatief duiden, maar zo ben ik niet. Ik ben op een gegeven moment gaan nadenken en voelen wat dit proces me kon vertellen. Wat is er aan de hand? Wat zegt me dit? Waarom krijg ik borstkanker? Kan het ook een kans zijn? En op dat moment, toen ik twee weken na de boodschap op zondagavond op de bank hierover nadacht, werden veel zaken helder voor me. Mijn aandachtspunt om grenzen te stellen en mezelf te verliezen in de ander werden op pijnlijke wijze duidelijk. Dit proces heeft mij een missie opgeleverd.”
Eenzaam proces
Jeannette richtte vanaf dat moment haar blik bewust op ‘beter zijn’ en ‘vooruit gaan’. Ze verdiepte zich in de alternatieve route als het gaat om haar genezingsproces. Ze onderging hyperthermie (warmtebehandeling om kankercellen op te ruimen, red.), volgde in Duitsland een vorm van een natuurlijke chemokuur bekend als de vitamine C kuur (kan o.a. immuunsysteem versterken, red.), en koos zelfs voor een cannabis kuur (zou pijn, misselijkheid en vermoeidheid verlichten, red.). “Ik ben suikervrij gaan eten, want kankercellen zijn dol op suiker. Dus suiker ging ik resoluut vermijden. Ik eet weinig vlees, en veel groente en fruit. Mijn gevoel zegt me: als ik wil genezen heb ik daar zelf de hand in. Middels voeding en minste werk ik aan genezing. Je moet het zelf doen.”
‘Ik ging constant over mijn grenzen heen’
Dat neemt niet weg dat Jeannette bewust meemaakte dat je naast het eenzame proces dat je doorloopt, absoluut lieve mensen en warmte om je heen nodig hebt. “Ik voel die liefde en warmte bij Erik, waar ik nu vijf jaar mee getrouwd ben. Ik weet echt dat het anders kan zijn, want Erik is mijn derde partner. Ik ben twee keer eerder getrouwd geweest, waarbij ik mezelf volledig wegcijferde. Ik meende de ander te redden en ging constant over eigen grenzen heen zoekend naar liefde. Op die manier werd er veel ‘Jeannette’ weggepoetst. Door de kanker ben ik wakker geschud en voel ik dat ik een kans krijg mezelf te zijn en mezelf te laten zien. Mijn waarheid kan ik uitspreken.”
‘Ik wil vrouwen voor een dag mee op reis nemen, zodat ze zichzelf weer hervinden’
Jeannette doelt op een kans haar kwaliteiten en ervaringen samen te brengen als coach en vrouwen te ondersteunen in hun proces. “Dat kunnen (borst)kankerpatiënten zijn of vrouwen die in een moeilijke situatie zitten. Ik wil met ze op reis, ze voor een dag meenemen uit de dagelijkse beslommeringen. Mijn werkwijze is één op één of kleine groepjes meenemen in mijn camper naar een mooie plek in de natuur. Ik werk intuïtief. De ander staat centraal. We onderzoeken wat de hulpvraag is. We kunnen gaan wandelen, schilderen, koken, schrijven, praten, mediteren. Vergelijkbaar met hoe ik dat heb ervaren in de kliniek.
Nieuwe kans
Vaak heb ik gehoord dat er een leven voor en na de kanker is, dat begreep ik niet. Nu wel. Kanker zet je wereld stil, je mag na de diagnose besluiten het anders te doen. ‘Wat zegt het voor mij dat ik ziek ben geworden. Wat kan ik hier van leren en hoe kan ik mijn leven gaan leven zoals ik dat werkelijk wil’. Antwoorden kunnen bijdragen aan verder gaan met een gezond lijf en een gezonde geest. Een nieuwe kans ligt voor je.”
Hier kun je meer lezen over de coachingspraktijk van Jeannette.