foto’s uit privé collectie
De puberteit is voor veel pubers een woelige periode vol gierende hormonen, onzekerheden, eerste liefdes, botsen met ouders, rebels en impulsief gedrag of juist jarenlang een muurbloempje. In de rubriek Pubertijd blikken mensen terug op hun tienerjaren.
Valerie Bouwmeester, 50 jaar en puber in de jaren ’80 
“De puberteit was niet de leukste tijd van mijn leven. Ik vond mezelf maar saai en dacht dat ik niks te vertellen had. Dat kwam doordat ik erg verlegen was. Vriendschappen aangaan en houden vond ik bovendien maar moeilijk. Ik was gewoon niet goed in dat hele vriendschap gebeuren, dacht ik destijds. Inmiddels weet ik dat ik moeite had met het aangaan van relaties doordat ik als baby geen goede hechting kon ervaren met mijn ouders omdat ik in de couveuse moest.“
Een angstaanjagend gevoel
“Dat was toen wel anders dan tegenwoordig. Aanraken was er eigenlijk niet bij, alleen als dat noodzakelijk was. Knuffelen gebeurde dus niet en mijn moeder is de eerste vijf dagen niet bij mij geweest. Niet alleen vond ik het daardoor als kind moeilijk om een verbinding te maken met leeftijdsgenootjes, maar als ik dan wel een vriendin had gemaakt dan stootte ik haar onbewust soms ook weer af. Toen had ik geen idee waar dit vandaan kwam en voelde ik me vooral anders, een eenling. Hoewel ik goed alleen kon zijn, wil je als puber natuurlijk ook graag ergens bij horen. Dat gevoel heb ik nooit gehad. Zelfs thuis niet, al kon ik het goed vinden met mijn ouders en broertjes. Ik had altijd het gevoel dat ik anders was, gevoeliger. Zo kan ik me nog herinneren dat we ooit in de grond een oud kistje vonden, gevuld met schuldbekentenissen. Dat vonden we natuurlijk reuze interessant en mysterieus. En hoewel ik in eerste instantie ook graag wilde uitzoeken wat de geschiedenis erachter was. Al snel kreeg ik een heel naar en angstig gevoel, alsof we iets heel gevaarlijks aan het doen waren. Ik drong er dan ook op aan om het kistje weer terug te stoppen. Zodra we dat hadden gedaan was het angstaanjagende gevoel verdwenen.”
In de natuur zag ik de mooie dingen
“Ik groeide op in de polder op het platteland en hield ervan om in de natuur rond te zwerven, samen met onze hond, een lieve Newfoundlander. Kilometers legden we samen af, op zoek naar schapen en paardjes, want ik was, en ben, dol op dieren. In de natuur kon ik me makkelijker ontspannen. Dan keek ik naar de jonge eendjes of hoe de ganzen kwamen en later weer vertrokken. Ik wist ook best veel over de natuur. Thuis hadden we een kas in de tuin waar mijn ouders geneeskrachtige kruiden en planten kweekten. Ondertussen zag ik in de natuur ook overal schoonheid. Mooie plaatjes om vast te leggen met een fotocamera.”
Ik wilde een avontuurlijk iemand zijn
“Die worsteling met jezelf en je zelfbeeld is dan ook wat mij het meest is bijgebleven van mijn puberteit. Want ik zag er best leuk uit, kon goed leren en groeide op in een fijn gezin. Maar toch voelde ik mij slecht over mezelf en had ik eigenlijk geen vrienden. Ik was dan ook wel eens boos op mezelf. Waarom trek je je mond nou niet open en doe je gewoon mee. Ik denk dat hormonen ook een rol speelden in hoe alleen ik mij als puber voelde. Maar ik was ook gevoelig voor harde geluiden waardoor ik zaken als uitgaan of concertjes ook vermeed. Als ik dan alleen thuis was vluchtte ik graag weg in boeken. Ik had een grote fantasie en kon mij helemaal laten meeslepen in een boek. Dan was het net alsof ik het allemaal zelf had meegemaakt en kon ik mij helemaal voelen als het hoofdpersonage. Als ik mijn boek dan weglegde had ik echt even nodig om weer op aarde te landen en om te schakelen naar mezelf. Ik wilde zelf eigenlijk graag avontuurlijk zijn, maar was dat vooral in die boeken, als ik even iemand anders was. Of wanneer ik met een ander meisje uit ons dorp verkleedpartijtjes deed en we als een zigeunermeisje met een hoofddoek of punkmeisje door het dorp liepen. Dan durfde ik mezelf ineens te laten zien en voelde ik me minder saai.”
De mooie kanten van jezelf zien
“Als ik terug kon gaan in de tijd om mijzelf iets te vertellen, dan zou ik zeggen; je bent goed zoals je bent en het heeft geen zin om tegen jezelf te zeggen dat je saai en verlegen bent. Je bent bijzonder op jouw manier en jij hebt ook mooie kanten. Daar hoef je helemaal geen avontuurlijke held voor te zijn. Wees maar gewoon jezelf, want daar is helemaal niets mis mee.”
Hoe zag jij eruit als puber? Had jij schoudervulling waardoor je twee keer zo breed leek? Getoupeerd haar? Wijde pijpen? Een hanenkam? Een oogverblindend fluorescerend trainingspak? Of zag je er heel anders uit? Wil jij ook graag met ons terugblikken op je puberteit in de rubriek Pubertijd? Stuur dan een e-mail met (minimaal 3) puberfoto’s en een recente foto naar marloesvandersingel@gmail.com en dan nemen we zsm contact met je op.
