foto’s uit privé collectie
De puberteit is voor veel pubers een woelige periode vol gierende hormonen, onzekerheden, eerste liefdes, botsen met ouders, rebels en impulsief gedrag of juist jarenlang een muurbloempje. In de rubriek Pubertijd blikken mensen terug op hun tienerjaren.
Léontine Lamers, 53 jaar en puber in de jaren ’80
“Ik heb heel wat gedaanteverwisselingen gehad in mijn puberteit. Mijn haar ging van lang naar superkort, en van bont gekleurd naar van top tot teen in het zwart, tijdens mijn punk fase. Ik hield van The Cure, New Wave muziek en een beetje punk, zoals de Sex Pistols. Maar ook van Nederpop zoals Toontje Lager en het Goede Doel en de Engelse popbands Duran Duran, Spandau Ballet. Dansen deden we in de jongerensoos en ik was veel samen met vriendinnen. Verder vond ik het leuk om te schilderen, tekenen en lezen. Ik heb hele goede herinneringen aan de puberteit; het uitgaan en plezier maken met vriendinnen, waarvan er eentje ruim vijfendertig jaar later nog steeds mijn hartsvriendin is. Maar ik vond het ook een ingewikkelde tijd waarin ik zoekende was. Wie ben ik en wie wil ik zijn? Mijn stemming ging, net als mijn muzieksmaak alle kanten op, van vrolijk tot depressief. Ik zag er stoer en wild uit, maar dat was vooral de buitenkant. Eigenlijk was ik heel verlegen en timide, onzeker. Ik was best wel stil. En ik wilde er wel graag bij horen, maar tegelijkertijd trok ik mijn eigen plan en was geen meeloper. Als mijn vriendinnen tijdens de les herrie schopten dan deed ik daar niet aan mee, want dan werden ze eruit gestuurd en moest je nablijven. Dat vond ik dan dom en dacht, ik zit mijn tijd wel uit, dan kan ik straks gewoon naar huis. In de jongerensoos werd ook flink gezopen en gerookt, maar ook daar deed ik niet aan mee. Dat was in die tijd best bijzonder.”
“Ik heb me wel eenzaam gevoeld”
“Hoewel ik goede vriendinnen had is mij bijgebleven dat er tijdens de puberteit ook vaak een gevoel van eenzaamheid was. Ik voelde mee dan een buitenstaander, alsof ik geen onderdeel uitmaakte van de wereld maar slechts een observeerder was. Ik was niet zo’n vrolijke puber en soms ook wel depressief. Achteraf gezien kwam dat gevoel voort uit een trauma dat ik opliep als tweejarige. Destijds was ik erg ziek en lag drie weken in een Duits ziekenhuis. In die drie weken heb ik mijn ouders helemaal niet gezien. Dat heeft een behoorlijke invloed gehad op mijn hechting en ontwikkeling.”
“Het komt goed”
“Als volwassene ben ik hiermee bezig gegaan, heb ik aan mijn persoonlijke ontwikkeling gewerkt. Ik ga nog steeds wel voor diepe gesprekken en zoek de verbinding, maar er is nu ook meer gemak, vreugde en gezelligheid in mijn leven. Ik kan meer van dingen genieten, en vind het makkelijker om voor mezelf te staan. Het leven is lichter geworden. Als ik iets tegen mijzelf als puber kon zeggen met de kennis van nu dan is dat ook wat ik zou willen zeggen; Het komt goed. Heb vertrouwen in jezelf, want wat je denkt en voelt klopt. Je mag zijn wie je bent en het is goed.”
Hoe zag jij eruit als puber? Had jij schoudervulling waardoor je twee keer zo breed leek? Getoupeerd haar? Wijde pijpen? Een hanenkam? Een oogverblindend fluorescerend trainingspak? Of zag je er heel anders uit? Wil jij ook graag met ons terugblikken op je puberteit in de rubriek Pubertijd? Stuur dan een e-mail met puberfoto’s en een recente foto naar marloesvandersingel@gmail.com en dan nemen we zsm contact met je op.