Foto’s uit privé collectie
De puberteit is voor veel pubers een woelige periode vol gierende hormonen, onzekerheden, eerste liefdes, botsen met ouders, rebels en impulsief gedrag of juist jarenlang een muurbloempje. In de rubriek Pubertijd blikken mensen terug op hun tienerjaren.
Esther Groenewegen-Jonger, 53 jaar en puber in de jaren ‘80
“Ik was heel erg verlegen en teruggetrokken als puber. Dat kwam met name door mijn gezinssituatie. Mijn moeder heeft zelf een hele moeilijke jeugd gehad, en hoewel ik er van overtuigd ben dat zij het zelf allemaal goed wilde doen, voelde mijn thuis niet veilig. Ze had veel mentale uitdagingen. Ik weet niet of dat nou depressies waren of dat er iets anders aan de hand was. Maar de band met mijn moeder was erg slecht. Er was vooral sprake van psychisch geweld, waarbij ze dagenlang kon zwijgen, of mij lange periodes niet bij mijn naam noemde maar mij ‘die trut’ of ‘die meid’ noemde.
Mijn vader en ik daarentegen waren de beste maatjes. Tussen mijn ouders ging het ook niet goed, en mijn moeder was ook wel jaloers op de band tussen mij en mijn vader. Uiteindelijk zijn mijn ouders ook gescheiden. Die bijna ziekelijke verlegenheid kwam ook doordat ik op de basisschool een beugel moest dragen tegen scoliose (red. een verdraaiing en verkromming van de wervelkolom). Ik voelde me daardoor beperkt in mijn vrijheid, want als ik een verkeerde beweging maakte deed dat pijn. Ik werd er ook wel mee geplaagd en voelde me een outcast.”
Bij mijn vriendinnetje thuis kon ik ademhalen
“Doordat het thuis vaak niet fijn was zat ik veel op mijn kamer, of bij mijn beste vriendin. Daar kon ik mezelf zijn, kon ik ademhalen. We woonden in een boerendorpje en er was niet veel te doen, dus we gingen dan picknicken in de weilanden of tulpen plukken die we in bosjes verkochten aan de deur. Of we speelden verstoppertje in de hooibergen. Ook hadden we een heen-en-weer schriftje waarin we schreven wat we meemaakten en waar we plaatjes in plakten van Rob de Nijs en Spandau Ballet. Ik kan me ook nog herinneren dat we Theo en Thea en de Ontmaskering van het Tenenkaasimperium gezien hadden en toen zelf ook van die tandjes kochten om dat na te spelen. Heel soms kwamen vriendinnen ook wel eens bij mij, maar door de sfeer thuis voelden zij zich dan ongemakkelijk. Toen we wat ouder werden gingen we uit in de plaatselijke discotheek De heer van Jericho. Vooral het dansen op house muziek vond ik erg leuk. Ik werd helemaal verliefd op de dj die daar draaide. En uiteindelijk kreeg ik dikke verkering met hem.”
Ik heb me nooit een mooi meisje gevoeld
“In 1987 werd er een modellenwedstrijd georganiseerd die gepresenteerd werd door Linda de Mol. Samen met mijn vader keek ik naar de tv en mijn vader zei toen, ‘dat kan jij ook, en als jij geen foto’s opstuurt dan doe ik het’. Hij stuurde een paar vakantiekiekjes en kleine pasfotootjes op en tot mijn verbazing werd ik uitgekozen uit achtduizend brieven. Ik heb me nooit een mooi meisje gevoeld, dacht altijd dat ik onzichtbaar was en een loser. Maar tegelijkertijd had ik ook een bepaalde drive in me om me wel te laten zien. Hoewel ik de wedstrijd niet won, kon ik direct aan de slag voor een Nederlands modellenbureau. Het plan was eigenlijk om na de Havo een vervolgopleiding te gaan doen, maar ik besloot voor het modellenwerk te kiezen.
Mijn vader was trots en reed mij overal naar toe, maar mijn moeder kon er niet mee omgaan dat ik meer vrijheid begon te krijgen en leek wederom jaloers. Op mijn zeventiende zette ze mij het huis uit toen mijn vader op vakantie was. Ik trok toen voor een tijdje bij mijn dj vriendje en zijn moeder in, waar ik wel warmte en liefde ervoer. Daarna heb ik een poos aan mijn portfolio gewerkt en woonde ik in Parijs, Athene en Milaan. Door het modellenwerk voelde ik me wel gezien en waardevol.”
“Op mijn negentiende kreeg ik een aanbieding om naar Amerika te gaan. Het contact met mijn moeder was slecht, mijn ouders waren intussen gescheiden en mijn vader had een nieuwe vriendin, en de relatie met mijn vriendje was verbroken. De mogelijkheid om naar Amerika te vertrekken voelde voor mij als een escape uit het leven dat ik hier had. Eerst woonde ik een paar maanden in Miami met een ander meisje, voor ik naar New York vertrok. Na een tijdje in een armoedig hotel te hebben gewoond ging ik samenwonen met mijn nieuwe vriend.”
Het verlangen naar erkenning is heel groot
“Als ik terug kon in de tijd en iets tegen mezelf als puber kon zeggen, dan zou ik zeggen, je bent ok. Ik heb me zo lang onbegrepen en dom gevoeld. Ik heb zo hard gewerkt om erkenning te krijgen van mijn moeder. Dan maakte ik, terwijl zij nog sliep, het hele huis schoon, maar er kon nooit een complimentje of bedankje vanaf. Dit gebrek aan verbinding heeft veel invloed gehad op mijn leven. Ik denk niet dat mijn moeder het zo heeft willen doen, maar dat ze gewoon niet anders kon. Ook zij heeft geen veilige thuisbasis gehad. Hoe belangrijk die veilige hechting is merkte ik toen ik zelf moeder werd.”
Nu heb ik het allermooiste werk ter wereld
“Ik was getrouwd met een Indiase man en we kregen samen een dochter. Maar de relatie was turbulent en gewelddadig. Uiteindelijk ben ik met mijn dochter gevlucht toen zij nog een baby was. Ik merkte al snel dat mijn kind anders was. Ze kon niet spreken, geen aanrakingen verdragen en vertoonde bijzonder gedrag. Ik ben gestopt met het modellenwerk om uit te zoeken hoe ik haar kon helpen. Uiteindelijk bleek dat ze een reactieve hechtingsstoornis heeft en werd er in Nederland gezegd dat ze nooit naar een normale school zou kunnen en in een instelling terecht zou komen. Ik heb jarenlang elke dag gehuild en lang gezocht hoe ik mijn dochter kon helpen helen. We zijn naar Amerika gegaan omdat ze daar voorliepen qua kennis op het gebied van onveilige hechting en trauma. Na jaren therapie gericht op het helen van trauma en naast mijn dochter blijven staan, gaat het heel goed met mijn dochter en is ze volwassen en zelfstandig. Inmiddels heb ik het allermooiste werk ter wereld want ik mag andere ouders vanuit mijn eigen ervaring en expertise helpen hun eigen kinderen met een hechtingsstoornis te helpen en bij elkaar brengen. Ik geef lezingen, trainingen en schreef het boek ‘Als hechten niet vanzelf gaat’. Die drive om dit allemaal te doen komt niet alleen door mijn ervaringen met mijn dochter, maar ook door mijn eigen ervaringen en beschadigingen als kind en puber.”
Hoe zag jij eruit als puber? Had jij schoudervulling waardoor je twee keer zo breed leek? Getoupeerd haar? Wijde pijpen? Een hanenkam? Een oogverblindend fluorescerend trainingspak? Of zag je er heel anders uit? Wil jij ook graag met ons terugblikken op je puberteit in de rubriek Pubertijd? Stuur dan een e-mail met puberfoto’s en een recente foto naar marloesvandersingel@gmail.com en dan nemen we zsm contact met je op.