Wat schuilt er achter de korst van een lekkerbekje?

Heerlijk, na het shoppen of een dagje strand een lekkerbekje met remouladesaus bestellen. Maar welke vissoort gaat er schuil achter dat krokante jasje?

Nederlanders eten vrij weinig vis en dat voor een land dat warempel aan zee ligt. Gemiddeld staat er zo’n een keer per twee weken vis op de tafel. Het advies van de Hartstichting is om minstens een keer per week vis te eten en dan bij voorkeur vette vis. Dit verlaagt namelijk de kans op hart en vaatziekten blijkt uit onderzoek.

Er zijn twee soorten vis: magere vis en vette vis. Magere vis is vaak witte vis, zoals bijvoorbeeld schelvis, kabeljauw, heek en tilapia. Deze bevatten weinig vet, maar zitten vol proteïne. Vette vissen zijn onder andere haring, makreel, tonijn, forel en zalm. Deze soorten vis bevatten wel de juiste vetsoorten en zorgen bijvoorbeeld voor een de goede cholesterolverhouding. Die laatste categorie kun je dus het beste eten.

Keuringsdienst van Waarde

Maar wat is er nou lekkerder om na een dagje op het strand of na het shoppen te eten? Juist een lekkerbekje. Een stuk vis, gedompeld in paneermeel en vervolgens gefrituurd geserveerd met remouladesaus. Heerlijk volgens vele Nederlanders. Maar niet extreem gezond.

De voedingswaarde is niet heel slecht, maar wat voor vis schuilt er nou eigenlijk onder die korst? Het kan de heek zijn, de kabeljauw, de wijting of de schelvis en zelfs de Zuidoost-Aziatische zoetwatervis Panga. Maar smaken al die vissen dan hetzelfde? Dat heeft de Keuringsdienst van Waarde voor je uitgezocht. Kijk vanavond om 20.25 uur op NPO 3. Of bekijk het programma later op NPO Start.

‘Vis voor de kat’

Nog even iets over de geschiedenis van het lekkerbekje. Daar zijn verschillende theorieën over te vinden op internet. De een zegt dat het te maken heeft met het soort vis dat men destijds gebruikte voor het lekkerbekje. Vroeger was dat wijting. De meeste mensen moesten daar niets van hebben en gaven het aan hun poes. ‘Vis voor de kat’ werd het in de volksmond genoemd. Om deze vissoort toch meer te verkopen werd bedacht om hem in paneer te dompelen, te frituren en te verkopen als ‘lekkerbekje’.

De ander zegt dat het is ontstaan in het Noord-Hollandse IJmuiden. Een viskraam verkocht daar visfilet zonder graten en de eigenaars vonden de naam filetje wel heel erg saai, dat moest anders. Zo bedachten de naam ‘lekkerbekje’. Want de filet gaat immers in het bekkie en is lekker!

Bron: KRO-NCRV, Wikipedia en iglo, foto: Wikipedia