Ik vertrek en kom terug

Enige jaren geleden heb ik samen met man en kinderen de stoute schoenen aangetrokken en zijn we geëmigreerd naar de Algarve. Niet zo halsoverkop als je weleens ziet bij het programma ‘ik vertrek’.

Ik kan me daar vreselijk aan ergeren; mensen verlaten huis en haard om onvoorbereid naar Zuid-Europa te vertrekken. Om er daar ter plekke achter te komen dat het niet allemaal rozengeur en maneschijn is. Bij ons ging het anders. Goed voorbereid, de taal geleerd, huis geregeld, en toch… ook wij hadden flink wat hobbels te nemen voordat we konden spreken van ‘wonen’.

Het voert hier te ver om daar lang over uit te wijden, maar ik wil wel een voorbeeld geven. De taal bijvoorbeeld. Ik zie op televisie dat mensen soms de taal helemaal niet machtig zijn. Nee, zelfs de moeite niet hebben genomen deze te leren. Ik had een jaar lang Portugese les gehad bij een talenpracticum. Portugees heeft een lastige grammatica, maar het lukte. En toch blijkt dat zelfs niet altijd zaligmakend. In de praktijk is het echt andere koek. Portugezen slikken namelijk de helft van de zinnen in. En zie er dan nog maar wijs uit te worden. 
Ik deed er echter heel erg mijn best voor en goed voorbereid stap ik op een dag een groot vervallen kantoor binnen om een vergunning aan te vragen. Ik heb voor de zekerheid een woordenboek mee en probeer in mijn beste Portugees, in prachtige volzinnen, duidelijk te maken wat ik hebben wil. De Portugese ambtenaar begrijpt me echter niet! Ik vraag het nog eens, maar hij zwaait met zijn armen om duidelijk te maken dat hij het echt niet snapt en drukt op het knopje voor het volgende nummer. Nu moet je weten dat ik al uren in de rij had staan wachten. Weliswaar heel gezellig want die Portugezen staan niet achter maar naast elkaar en nemen vervolgens al hun familieperikelen door, maar ik wil wel mijn vergunning regelen en niet nog langer wachten. Het lukt me echter niet en op mijn vraag of het in het Engels mag, wordt niet gereageerd. De norse ambtenaar wendt zich al tot de volgende klant.

Snel bel ik een Portugese vriend die me haarfijn uitlegt dat ik de juiste woorden wel te pakken heb, maar de klemtoon verkeerd leg. Een volgend nummertje getrokken en maar weer wachten. Dezelfde ambtenaar, maar nu met een flauwe glimlach om zijn mond, luistert opnieuw naar mijn verhaal. Dit keer met de klemtoon op de juiste lettergreep. De ambtenaar begint te lachen en zegt dat ik wel in het Engels verder mag gaan. Krijg nou wat! 

Na vier jaar wonen in de Algarve had ik de taal gelukkig goed onder de knie en het mooiste compliment kreeg ik toen iemand me in Lissabon op straat de weg vroeg en zei dat hij wel kon horen aan het dialect dat ik uit de Algarve kwam! Ik heb in Portugal prachtige jaren gehad. Ik had er bijzondere zomers met soms wel 44 graden overdag en 35 graden ’s nachts, en ’s winters gingen de kinderen, die op een internationale school zaten, skiën in Andorra. Na vier jaar ging ik terug naar Nederland en in de vakanties erna zocht ik mijn heil in andere landen. Maar dit jaar gaat het echt gebeuren. Ik ga terug. Ik zal er vrienden en bekenden opzoeken. Echte Portugezen, naar mijn ervaring de meest vriendelijke mensen van Europa.

Deel dit artikel

Full 2
Culinaire routes
De leukste restaurants, de meest verfijnde smaken, de eerlijkste gerechten.
Full 2
Full 2
Fiets, wandel- en vaarroutes
Kom lekker in beweging en loop of fiets een mooie route!
Full 2
Full 2
Er op uit
Nederland is veelzijdiger dan je denkt. Laat het dagelijkse leven even achter je en geniet!
Full 2
Full 2
Schrijf mee
Vertel jij graag mooie verhalen? Schrijf dan mee met de redactie van 50+
Full 2
previous arrow
next arrow
Scroll naar boven
Scroll naar top