Tietia Feikens ‘Alledagjes’ – Netty en de Kletsmajoor

Het lijkt of sommige mensen praten zoals ze ademen, doorlopend. Zich totaal niet bewust van het feit dat hun gesprekspartner het misschien ook wel leuk vindt om iets te zeggen, ratelen ze maar door. Misschien vinden ze stiltes ongemakkelijk of willen ze zichzelf niet horen denken. Of misschien zijn ze bang om te gaan voelen, wie zal het zeggen? Feit is dat je ze overal tegenkomt. En als dit toevallig op een terras is en ik zit daar ook, reken maar dat ik meeluister. Jan hoort me soms grinniken en dan zegt hij ‘je zit mee te luisteren’. Ja dat klopt. Ik kan me er kostelijk mee amuseren.

Aan het IJsselmeer zit ik, zoals wel vaker, op een zonnige mooie dag, op het terras bij S., S. is de eigenaar. Hij vindt het gezellig zich te onderhouden met zijn gasten en heeft voor iedereen een vriendelijk woord en een praatje. Vooral op rustige dagen. Dan heeft hij personeel in de keuken en voor de bediening en dan neemt hij het er zelf even van. Hij is gaan zitten bij een twee lieftallige dames met wie hij het, zo te zien, erg gezellig heeft. Hij heeft een vriendelijke stem maar luid als een orkaan, zodat iedereen mee kan genieten.

Voor mij zitten een man en een vrouw met een glas witte wijn. Hij in een keurig hemelsblauw, glimmend overhemd met ecru linnen broek, blauwe suède sneakers en keurig gekapt. Zij met een haarband om haar strak naar achter gekamde grijze haar, bloemetjesjurk en leren espadrilles. Het is geen stel volgens mij, zij lijkt een stuk ouder dan hij maar niet zijn moeder. Aan zijn zachte g te horen komt hij ergens van beneden de rivieren. Hij noemt haar Netty. Ze zitten onder een grote, diepe parasol, die onbedoeld als klankkast fungeert. Hierdoor wordt zijn toch al harde en rauwe stem nog eens versterkt, zodat je mee kunt genieten als je vlakbij zit. Wat een mazzel heb ik weer!

‘Kijk, zegt Kletsmajoor tegen Netty, daar heb je weer iemand die zichzelf zo graag mag horen praten!’ en hij en wijst naar S. ‘En maar lullen én maar oordelen! Bah! Ik haat zulke types. ‘Misschien is hij wel gewoon heel aardig’ oppert Netty voorzichtig. ‘Welnee joh, ik ken dat soort figuren, ik pik ze er zó uit’. ‘Mijn zus, je weet wel Marian, is net zo. Altijd maar lullen en lullen en het gaat altijd alleen maar over haar zelf. Of roddelen over anderen, daar is ze ook heel goed in. Doodmoe word ik er van! En als je dan zelf een keer wat wil zeggen, lult ze er gewoon overheen. Ze hoort je niet eens. Nou heeft mijn buurman net een nieuwe verkering. Zo’n Russisch vrouwtje, gaat kletsmajoor verder. Een slim ding hoor, had daar een baan bij een bank, écht een hele goeie baan hoor. Maar ja, hier zit ze thuis. En dan zíjn geld uitgeven hè?! Nee, die moet zo gauw mogelijk aan het werk, voordat ze hem helemaal uitkleedt. Dus nou zit ze op Nederlandse les. Kun je ook nog eens een gesprekje met haar voeren. En nou kan het dus zo maar zijn dat ik hun uitnodig voor mijn verjaardag. Maar dan zit ik met Marjan hè, die springt daar natuurlijk gelijk bovenop. Gatverdamme! Die lult haar natuurlijk helemaal plat en zuigt haar leeg! Als ik er alleen al aan denk word ik woest. Daar moet ik dus wel wat mee maar ik weet alleen nog niet wat’.

Met ‘je hebt mooie schoenen’, probeert Netty het gesprek een andere wending te geven, in een mini-pauze die hij neemt. ‘ Ja joh, zegt kletsmajoor, je hebt geen idee hoeveel mazzel ik daarmee heb gehad! Ik was van de week in Joure en daar kom ik in zo’n schoenenzaakje en daar staat echt zo’n diep-fries, zo’n boer. En ik zeg: wat kosten die sneakertjes? Hij noemt een prijs en ik zeg: je gaat me toch niet een oor aannaaien hè? Die kerel wist niet eens wat dat betekende volgens mij. Probeert hij me even later ook nog een leren tas aan te smeren. Dus ik zeg: maken we er een dealtje van. Schoenen en tas voor niet meer dan € 250,- . Dus die gast pakt er een rekenmachine bij en begint te tikken. Zegt ie: ik kom precies op € 250,- uit. Ha ha dat geloof je toch niet?! Die boer heeft geen idee wat die schoenen elders kosten, heeft daar natuurlijk nul verstand van. Dus ik zeg: verkocht. Werelddeal Netty! Want ik moet natuurlijk rustiger aan doen nu ik niks meer heb, gaat kletsmajoor verder. Maar ik blijf maar geld uitgeven en uitgeven. Alsof het water is, het stroomt zo mijn zak uit. Vorige week op de camping heb ik het ouwe zakhorloge van oom Charl verkocht aan ook zo’n Friese boer. ‘ Heb je dat echt gedaan?’ vraagt Netty geschokt? ‘Ja ik moet toch wat’ reageert Kletsmajoor.
‘Maar die Friezen hebben ook geen humor hè? Ik neem het geld en geef hem dat horloge en hij steekt dat gewoon in zijn broekzak. Dus ik vraag: eh steek je dat gewoon in je broekzak?’ Ja zegt hij, lachend, ik moet het toch ergens laten? Dat was dus een grap hè? Snap je dat nou Netty, dat vinden zij dus humor. Raar volk die Friezen’.

‘Weet je wie ook geen humor hebben? Onderwijzers. Ik zweer het je. Weet je dat er bij mij zelfs een bejaardentehuis is speciaal voor onderwijzers? Nee, Netty weet dat niet. Weet je waarom dat is? Netty aarzelt. Die stoppen ze allemaal bij elkaar omdat ze alleen elkaars humor begrijpen. Echt waar, dat geloof je toch niet? Ook vreemd volk hoor, onderwijzers. Echt heel vreemd volk’.

‘Dit is echt leuk zo, hè Netty? Kletsmajoor wacht niet op antwoord, hij gaat onverstoorbaar verder. Alleen jammer van de wijn. Niet te zuipen. Het lijkt verdomme wel slootwater! Die verkopen ze gewoon in kratten bij de Aldi. Je krijgt nog net geen geld toe. Kletsmajoor buldert plotseling van het lachen, hij vindt zichzelf heel grappig. Daar heeft zo’n Jan-Doedel ( hij wijst met zijn schouders naar S. ) natuurlijk geen verstand van. ’t Zijn boeren, weten zij veel? Zou me niks verbazen als hij het nog aanlengt met water ook’. ‘ Nou ik vind het wél lekker’ zegt Netty. ‘Ja maar jij hebt ook geen smaak!’ bitst Kletsmajoor haar toe.

‘Wat is het hier mooi stil hè? Mijmert kletsmajoor een nano-seconde. Voordat Netty kan reageren gaat hij al weer verder. Daarom kom ik zo graag in Friesland, voor de rust. Kijk nou naar dat IJsselmeer, dat is toch prachtig? En het is hier nog niet bedorven. Kleinschalig, lekker truttig, daar hou ik van. En die Friezen, die zijn nog zo lekker gewoon. Kletsmajoor staat op. ‘We gaan’. Geen vraag maar een opmerking. Netty volgt en staat ook op. ‘Dit moeten we eens vaker doen Netty, fijne gesprekken heb ik altijd met jou’. Kletsmajoor slaat even een arm om haar heen. Netty knijpt haar lippen op elkaar en reageert niet. Misschien maar het beste ook.
Ik hoor Kletsmajoor nog praten als hij de poort al uit is. Zou me niet verbazen als hij s nachts in zijn slaap ook nog praat. Als het geluid wegsterft kijk ik voor me uit, over het IJsselmeer. Ja het is hier ook heerlijk rustig en stil. Voor wie er oog en oor voor heeft.
Tietia Feikens

Deel dit artikel

Full 2
Culinaire routes
De leukste restaurants, de meest verfijnde smaken, de eerlijkste gerechten.
Full 2
Full 2
Fiets, wandel- en vaarroutes
Kom lekker in beweging en loop of fiets een mooie route!
Full 2
Full 2
Er op uit
Nederland is veelzijdiger dan je denkt. Laat het dagelijkse leven even achter je en geniet!
Full 2
Full 2
Schrijf mee
Vertel jij graag mooie verhalen? Schrijf dan mee met de redactie van 50+
Full 2
previous arrow
next arrow
Scroll naar boven
Scroll naar top