Reis mee met Martin en Miriam
Martin en Miriam Lammertink zijn sinds 1989 een setje. Ze wonen samen met dwergteckel Joep en beiden zijn zelfstandig ondernemer. Gezelligheid met vrienden, lekker koken en lachen, daar houden ze van, maar vooral ook van samen reizen. Jaren hadden ze een caravan en daarna kwamen de verre vliegreizen. Tot die eerste camperreis in Amerika. Dat was zo’n geweldige ervaring dat ze gingen dromen van een eigen camper. Die kwam er in 2014, de Lambortinki. De naam is een knipoog naar hun achternaam en het luxe automerk Lamborghini. De eerste korte reizen met hun camper gingen prima en het smaakte naar meer. Scooter achterop en sinds dit jaar gaat Joep ook mee. Inmiddels toeren ze alweer drie jaar regelmatig rond met hun rijdende huis en we volgen Martin en Miriam. We pakken hun reisverhalen op vanaf het begin in 2014 in een wekelijkse blog. Hun reizen zullen ons leiden naar mooie plekken binnen Nederland, maar ook naar Italië, Schotland en San Marino.
LELYSTAD – IJMUIDEN-NEWCASTLE-AVIEMORE (SCOTLAND)
Vrijdagmorgen moest ik nog naar een zakelijke afspraak in Lelystad en kon Miriam helemaal in haar eigen tempo de laatste zaakjes in de kapsalon regelen en ook de laatste voorbereidingen treffen in de camper. Na mijn afspraak moesten we alleen nog mijn kleding in de camper leggen en niet geheel onbelangrijk: samen onze scooter voor het eerst op ons scooterrek laden. Onze steun en toeverlaat op campergebied Kees Moleman had deze week aan mij laten zien hoe je het beste de scooter kon bevestigen en dus stond hij al op het rek. Maar wij dachten, we moeten het ook een keer samen doen, omdat we het de komende weken in Schotland ook zelf moeten kunnen. Dus de scooter er weer vanaf. Echter, zoals gewoonlijk was ik weer heel klunzig bezig en de spanbanden sloegen helemaal vast in de ratels. Ik dus weer in de stress. Dit soort momenten op campergebied noemen Miriam en ik al ‘Worst Kees scenario’s’, dus effe Kees bellen en door zijn duidelijke uitleg hebben we uiteindelijk zelf de scooter als een rots op het rek bevestigd. Zodanig dat nu het eindstuk van het handvat van de scooter is afgebroken, maar dit terzijde…..heerlijk als je zo handig bent..
Omstreeks half twee zijn we afgereisd richting IJmuiden om daar bij de ferry van DFDS in te checken met onze camper. Het regende, dus we dachten we gaan wel naar de bar boven op het sky-deck om overdekt te zitten. De temperatuur was prima. Heerlijk een paar biertjes gedronken en vervolgens toch maar uit eten geweest aan boord. Het is niet te geloven wat voor prijzen ze vragen voor het eten en drinken trouwens. Gaat helemaal nergens over. €13,95 voor een rode wijn en €6,00 voor een biertje. Biefstuk van een redelijke kwaliteit, maar niet bijzonder á €30,00. Elke keer zeggen we dat we dit niet meer gaan doen, maar met een boterham op het dek zitten vinden we ook niet een goed begin van de vakantie.
We waren allebei bekaf na het eten en dus zijn we naar de hut gegaan om te lezen en samen nog wat te drinken. Mijn ogen vielen na 3,25 minuten al dicht en ik ben volledig in coma geraakt. Ook Mir was er een uurtje later klaar mee en viel in slaap. Kortom: om half negen lagen we al te bedde…we worden oud. Wel lekker geslapen totdat Miriam in haar slaap midden in de nacht begon te schreeuwen. Dek 4, 5 en 6 waren wakker, maar het was maar een nare droom. Het is een bijzonder kind en dat is het. De volgende morgen gingen we redelijk voorspoedig met de camper van boord af en we konden snel door douane. Vervolgens eerst even Newcastle voorbij rijden en dan kom je in de rust van het noorden van Engeland, op weg naar het hoge noorden van Schotland. Vandaag is het doel om bij Aviemore te komen, zo’n 450 kilometer reisafstand. Soms over snelwegen, maar meestal over tweebaanswegen. Schiet niet echt op, maar wel prachtige uitzichten.
De dag moest alleen nog even onderbroken worden om de eerste boodschappen te halen. Deze stop hadden we gepland in Perth. Mooie grote supermarkt naast een tankstation, dus ook maar meteen afgetankt. In het noorden zeggen ze dat wanneer je een tankstation of supermarkt tegenkomt, je beter maar meteen weer kunt bijladen. Je weet nooit wanneer je aan de noordelijke kust iets tegenkomt. Na een lange tocht kwamen we in de buurt van Aviemore en had Miriam het luminieuze idee om wild te gaan kamperen en wel aan een klein meertje Loch Insh bij Kingussie. We moesten dan wel de grote weg af en over een klein weggetje. Dit weggetje was begaanbaar tot een oude brug, met een maximaal toelaatbaar gewicht tot drie ton. Onze camper was nu geladen tot ongeveer vier ton. We konden er niet over, maar teruggaan zagen we ook niet zitten. De brug zag er best wel sterk uit en wij dachten, ‘dat komt niet op een kilo meer of minder aan’. Beetje de story of my life. We scheten in onze broek, maar gingen ervoor. We reden met klamme handjes op de brug en alles begon te kraken en te piepen en te scheuren…stoppen was geen optie, dus vol doorrijden en net nadat we erover heen waren, stortte de monumentale brug in..
Nou? Klonk dit goed of niet? We overdrijven ietwat. De brug kon ons zonder problemen houden en verder gingen we richting het Loch via smalle weggetjes. Tegenliggers kom je hier bijna niet tegen, dus redelijk ontspannen reden we via een bescheiden berg naar het meer. Totdat…we niet verder konden. Er stond een landbouwmachine met pech en een bak met zand die nog leeg geschept moest worden. Kon wel een uur duren of meer. Keren ging niet, doorgaan ook niet, dus maar op de beide spiegels een paar kilometer achteruit gereden, totdat we eindelijk een inrit tegen kwamen waar ik kon keren. We moesten helemaal weer terug naar de oude gammele brug en er nog een keer overheen. Omrijden via Feshie Bridge en via een andere weg naar meertje rijden was onze opzet, maar ook dit is uiteindelijk niet gelukt. Al met al ruim een uur verloren met het zoeken naar het meer dat Miriam wilde zien om wild te kamperen. Dit gaan we vast nog wel doen deze vakantie, maar vanavond staan we toch maar weer op camping High Range in Aviemore, tussen de bomen en met een heerlijke temperatuur. Miriam heeft lekker gekookt, een superverse Italiaanse groentesaus met verse pasta en kip.
Morgen gaan we verder richting het noorden, naar Durness aan de kust. We zien wel hoe laat we wakker zijn, want we zijn beiden erg moe. We hebben een paar uur te lang doorgereden, dus dat gaan we niet meer doen. Het is vakantie immers. Straks in ons eigen bedje, dus wij gaan heerlijk slapen.