Op reis met de Lambortinki

Reis mee met Martin en Miriam

Martin en Miriam Lammertink zijn sinds 1989 een setje. Ze wonen samen met dwergteckel Joep en beiden zijn zelfstandig ondernemer. Gezelligheid met vrienden, lekker koken en lachen, daar houden ze van, maar vooral ook van samen reizen. Jaren hadden ze een caravan en daarna kwamen de verre vliegreizen. Tot die eerste camperreis in Amerika. Dat was zo’n geweldige ervaring dat ze gingen dromen van een eigen camper. Die kwam er in 2014, de Lambortinki. De naam is een knipoog naar hun achternaam en het luxe automerk Lamborghini. De eerste korte reizen met hun camper gingen prima en het smaakte naar meer. Scooter achterop en sinds dit jaar gaat Joep ook mee. Inmiddels toeren ze alweer drie jaar regelmatig rond met hun rijdende huis en we volgen Martin en Miriam. We pakken hun reisverhalen op vanaf het begin in 2014 in een wekelijkse blog. Hun reizen zullen ons leiden naar mooie plekken binnen Nederland, maar ook naar Italië, Schotland en San Marino. Vandaag deel 17 van Camperjoy.

Hemelvaartweekend – Annendaalse Hoeve te Echterbosch (Midden Limburg)

 14-17 mei 2015

De afgelopen dagen hebben we ons afgevraagd waar we naar toe zouden gaan in het Hemelvaartweekend. We hadden vooral zin in een paar rustige relaxte dagen zonder teveel te reizen. Even compleet in retraite gaan. De afgelopen anderhalve week, na Engeland, waren erg druk en ja….we worden een dagje ouder, dus rust nemen is verstandig. Afhankelijk van het weer zouden we kijken waar we heen zouden gaan. Ook dat vinden we fantastisch van het op pad gaan met je eigen camper. Je hoeft niets vast te leggen en vooral: niets te boeken.

Gisteravond zaten we laat te eten na de koopavond van Miriam haar kapsalon, toen we de weersberichten gingen bekijken voor alle interessante richtingen. We hadden een paar opties: 1. Meppen in Duitsland, vlak bij Coevorden, 2. de Moezel in Duitsland, 3. Teutoburger Wald in Duitsland, 4. ergens langs de Nederlandse kust of Limburg. Kijkend naar al deze bestemmingen en de weersverwachtingen daar, kwam ons eigen kikkerlandje het beste uit de bus. Limburg wel te verstaan. Aangezien we rust wilden en niet teveel gedoe om ons heen, besloten we ons te richten op Natuurkampeerterreinen. Een stichting waar we lid van zijn geworden en die door heel Nederland allerlei, veelal kleinschalige, kampeerterreinen beheert. Dat lid worden van allerlei kampeerclubjes, daar ben ik nogal in doorgeschoten. Ik geloof dat wij inmiddels lid zijn van NKC, ACSI, Natuurkampeerterreinen, Engelse Caravan and Camping Club en nog eentje waarvan ik de naam niet eens meer weet. Ach ja. We hebben zo wel altijd genoeg campingadressen voorhanden zal ik maar zeggen.

Anyway (Engels voor “hoe dan ook”), we gingen vanmorgen op pad richting Limburg om daar neer te strijken bij Annendaalse Hoeve in Echterbosch. Dit stukje Limburg ligt in het smalste deel van Nederland en wij zitten echt maar 500 meter van de Duitse grens, tegen het leuke dorpje Waldfeucht. Morgen gaan we dat maar eens goed bekijken. Onderweg naar Limburg was het behoorlijk druk op de weg, waardoor we elke parkeerplaats die we op reden vol stond met vrachtauto’s, campers, caravans, auto’s en vooral heel veel motoren. Waarschijnlijk was er ergens een Harley Davidson meeting, want het waren voornamelijk Harley’s met plakplaatjesvolk met leren Bayerische giletjes met doodskoppen erop. Door de drukte zijn we overal maar doorgereden en tussen de middag kwamen we aan bij de camping. Mooie plekken, tussen de bomen op een veldje en een erg vriendelijke campingbeheerder. Van deze man kregen we meteen een lesje gekregen in voertuigtechniek. Want wat gebeurde er: bij aankomst wilde ik voor de receptie de camper uitzetten en stapte ik uit, samen met Mir. Toen we buiten stonden, met sleutels in hand, bleek de motor nog gewoon te lopen. Tweede keer dat het gebeurde. Best raar. Wat ik daarna ook deed, de motor bleef lopen. Opnieuw starten en ratelende startmotor ten spijt, niets kreeg de motor uit. Toen de beste man tussen neus en lippen meldde dat ik “dubbelclutch” moest hanteren, ging de motor uit. Was niks ernstigs, zei de campingbeheerder. Gewoon even onthouden…. Na aankomst op de camping hebben we ons plekje uitgezocht en daarna brak de zon door. We hebben de hele middag lekker met boek, hapjes en drankjes in onze luie stoelen gelegen en genoten van elkaar en de omgeving. Was super gezellig. Daarna naar binnen, want het begon te regenen en het koelde af. We aten heerlijke asperges, met gerookte zalm en gekookte eieren. Moet wel als je in Limburg staat. De camping stond inmiddels vol en iedereen was binnen. Na het eten keert de rust op de camping altijd terug. Wij vinden dat erg knus en kijken altijd weer uit naar lekker slapen in ons ieniemienie bedje.

De tweede dag hebben we helemaal niets gedaan, behalve een wandeling naar het dichtbij gelegen Waldfeucht, net over de Duitse grens. Aangezien we in Engeland veel gewandeld hebben, heb ik opeens last van hielspoor (echt geen smoes). Je kunt er heel oud mee worden, alleen niet ver wandelen, want het doet best pijn. Eigenlijk ga ik door een hel, maar ik laat mij natuurlijk niet kennen, aangezien Miriam dat woest aantrekkelijk vindt. Toen we terug kwamen van de wandeling was het weer prachtig mooi. Bijna geen wind, veel zon en een temperatuurtje van zo’n twintig graden. We zijn daarom maar volledig in onze boeken en tijdschriften gedoken en hebben het aangenaam gemaakt in de zon, voor onze camper in onze heerlijke chill-stoelen. Vanzelfsprekend kon dit niet zonder hapjes en drankjes. Heerlijke dag gehad en dus helemaal niets gedaan. Dat kon je niet zeggen van de andere mensen om ons heen op onze camping. We liggen soms in een deuk hoe mensen zelfs op een camping druk doen alsof ze in een gemeentehuis werken of zo. De hele dag druk drentelen zonder wat te doen. Echt, tien keer naar de containers of sanitairgebouw lopen met iets onder de arm of in de hand en weer terug. Nu zullen ze van ons op zo’n dag wel denken “doen ze een stilleven na en wie schildert ze?” Iedere gek zijn gebrek zullen we maar zeggen. Aangezien we nogal lui en verbrand waren, hadden we geen zin om nog te gaan koken, dus besloten we maar uit eten te gaan bij de vlakbij gelegen Italiaan. Even kijken of Ria er was, maar die was er niet (Pizza Ria). Wel heerlijk gegeten. Het was een echte traditionele Italiaan, dus alles smaakte ook naar Italië. Van het huis kregen we een gratis antipasta gerechtje, Vitello Tonato, erg lekker. Daarna carpaccio op zijn Italiaans, dus met citroen en olie, meer niet. Oh ja, beetje rucola erover. Beiden als hoofdgerecht een pizza quatro formaggio gegeten. Wel, daarover kan ik heel kort zijn dat was erg lekker maar daar hebben we nu inmiddels al een dag plezier van. Allebei onze magen een beetje van slag. Dessert was huisgemaakte Tiramisu en Profiterolle (soesjes met chocolade en slagroom) voor Miriam. Die hebben wij nog buiten opgegeten op het terras, want binnen stond er een Petalo gypsy te kraaien, dat op Italiaans moest lijken. Het was echt een drama. Wel een erg gezellige bediening, dus fijne avond gehad!

De volgende morgen gingen we ons opmaken voor alweer de laatste dag in het Limburgse land. Het voelde alsof we langer weg waren dan feitelijk het geval was. Op het moment dat we onze camper pakken is het “lekker weg”gevoel er meteen. Na het ontbijt (iedere ochtend heerlijke verse warme broodjes van de plaatselijke bakker), eerst even mijn broers en zussen gefeliciteerd met de verjaardag van onze moeder die inmiddels al ruim drie jaar niet meer onder ons is. Blijft altijd een beladen dag, ondanks dat de scherpe kantjes van haar laatste fase inmiddels naar de achtergrond zijn gedreven. Was een prachtmoeder, dus we hebben even uitgebreid bij haar stilgestaan. Nadat we ons lekker gedoucht hadden en de camper hadden opgeruimd, hebben we de poten ingedraaid, de luifel naar binnen gedraaid en de elektra afgekoppeld van de camper. We gingen op pad met de camper en lieten onze tafel en stoelen e.d. op de camping staan, aangezien we toch daar weer terugkwamen die middag. Ook dat is de flexibiliteit van de eigen camper. Binnen vijf minuten ben je weer weg en je kunt niets vergeten. Je hebt alles bij je in je eigen huis op wielen. We hadden besloten om eerst naar Heinsberg in Duitsland te rijden, want dit moest een leuk stadje zijn. Wel, op zaterdag is er helemaal niets te doen en qua schoonheid stond dit stadje bij ons niet in de top 2000. Met gierende banden weggereden via een prachtige heuvelachtige route naar Sittard. Zitterd voor de Limburgers.

Rijdend door de Duitse dorpjes valt ons altijd op dat je bijna niemand buiten ziet op straat. Maar degene die wel buiten zijn, zijn altijd aan het vegen. Heel raar. Ook met de motorweekenden in Duitsland hebben we het hier vaak over gehad. Het valt echt op. De route naar Sittard was lieflijk door glooiend landschap en kleine dorpjes. Aangekomen in Sittard besloten we toch richting het centrum te rijden. We hebben inmiddels speciaal campernavigatie, dus als er bruggen te laag of straatjes te smal zijn, stuurt hij ons ergens anders langs. Zonder problemen op een grote parkeerplaats geparkeerd en te voet door het gezellige centrum van Sittard gelopen. Er was markt op het marktplein, waar omheen allerlei gezellige terrasjes lagen. Zag er echt gezellig uit. Maar Mirreke had andere plannen. Die wilde door een vergelijkend straatbeeldonderzoek eens zien of de winkelstraten in Sittard veel overeenkomsten hadden met de Lelystadse en andere winkelgebieden in Nederland. Ik kan jullie vertellen dat het er precies hetzelfde uitziet als in Lelystad. Bijna uitsluitend grote winkelketens en eenheidsworst. De winkels die nog private eigenaren had, die gingen sluiten. Zo jammer dit, maar we hebben het met elkaar er zelf naar gemaakt dat deze grote winkelbedrijven konden floreren. Na de winkelsessie met mijn koningin, hebben we Sittard afgesloten op het terras, met een bak thee en een erg lekkere kersen-bakkersroom en slagroom vlaai. We vinden het allebei mooi om alle mensen voorbij te zien struinen, van verschillend pluimage. Halverwege de middag zijn we weer naar camper gelopen en terug naar onze camping gereden, alwaar we ons meteen op onze eigen plek konden installeren. Na alles weer aangesloten te hebben, stopte het met zachtjes regenen en zijn we dus binnen knus in de camper gaan lezen. Hoe gezellig kan het zijn, zonder een woord te wisselen, maar elkaar alleen af en toe elkaar toe te werpen. Dit is het leven, heerlijk.

Nu straks lekker onder wol als we onze laatste hoofdstukken hebben gelezen. Morgen binnendoor weer terug naar ons geliefde Flevoland en Lelystad in het bijzonder. Ook daarin hebben wij altijd wel weer zin. We zeggen altijd, weggaan is mooi, maar thuiskomen is ook erg lekker. We kunnen terugkijken op een mooi weekend, waarin het weer en de temperaturen beter waren dan dat we verwacht hadden. Wat wil een mens nog meer!

Deel dit artikel

Full 2
Culinaire routes
De leukste restaurants, de meest verfijnde smaken, de eerlijkste gerechten.
Full 2
Full 2
Fiets, wandel- en vaarroutes
Kom lekker in beweging en loop of fiets een mooie route!
Full 2
Full 2
Er op uit
Nederland is veelzijdiger dan je denkt. Laat het dagelijkse leven even achter je en geniet!
Full 2
Full 2
Schrijf mee
Vertel jij graag mooie verhalen? Schrijf dan mee met de redactie van 50+
Full 2
previous arrow
next arrow
Scroll naar boven
Scroll naar top