Ook liefhebber van Het Dorp?

Friso Wiegersma schreef de tekst die niet alleen mij, maar misschien ook jou aan je jeugd doet denken?

muziekmaand

Pastorale van Shaffy en List, Mijn vlakke land van Brel, Geen kind meer van Karin Bloemen, Liefde van later van Herman van Veen of Over de muur van het Klein Orkest. Wat is jouw favoriete Nederlandstalige lied?

Heb je even voor mij staat op nummer 1 en na dit nummer van Frans Bauer komt Jannes met Ga maar weg. Op 3 staat Van Dik Hout met Stil in mij en Het Klein Orkest met Over de muur staat op 4. Racoon, Hazes, Corry en de Rekels, Marco Borsato, Stef Bos, Henk Wijngaard. Ze staan allemaal in een Nederlandse Top 100 die ik aantref op internet.

Eén van de mooiste Nederlandse liedjes

Ik zoek naar nummers van De Dijk en vind ze. Maar, slik… waar is Het Dorp van Wim Sonneveld? Deze kon ik in deze hele top 100 niet vinden en dat gaat me aan het hart. Nu weet ik wel dat muziek persoonlijke voorkeur is, maar ik weet me in dit geval met zekerheid omringd met medestanders. Het Dorp is gewoon één van de mooiste Nederlandse liedjes.

Weliswaar gecoverd van La Montagne van Jean Ferrat, maar dat mag de sfeer niet drukken. Friso Wiegersma schreef in 1965 een prachtige tekst op deze melancholische melodie. Wiegersma stopte er eigen jeugdherinneringen in en je weet; wat eigen is is meestal het meest zuiver en raakt de mensen.

Ieder jaar in de Top2000

Acteur, cabaretier en zanger Wim Sonneveld vertolkte het lied. De plaat kwam de Top 40 pas binnen na de dood Sonneveld toen het lied opnieuw werd uitgebracht. Dat was op 18 mei 1974, Sonneveld overleed in dat jaar op 8 maart. Wel staat het nummer ieder jaar in de Top2000. Vorig jaar op nummer 62. In 2006 haalde het de tot nu toe hoogste notering, namelijk plaats 29.

Eigenlijk is het één van de meest populaire Nederlandse liedjes dat gecoverd werd door veel zangers en zangeressen zoals Rob de Nijs, André van Duin, Karin Bloemen, Ischa Meijer en vele anderen.

Genoeg cijfers. Nu de tekst die duidt op jeugdherinneringen. Op plekken die verdwijnen en gebeurtenissen die nooit meer terugkeren, waarvan je als kind dacht ‘dat het nooit voorbij zou gaan’. Eigenlijk verwijst Wiegersma in zijn tekst naar het pad naast zijn ouderlijk huis in Deurne. (dat pad draagt inmiddels de naam Het tuinpad van mijn vader).

Ik daag je uit om nog even mee te lezen. Want wie in een dorp geboren is, zal veel herkennen. Of de slagerij nu van J. Van der Ven was, of de bakkerij of kruidenierszaak van wie dan ook. Ik kan me overigens nog wel een slagerij in het dorp herinneren waar ik de koeien naartoe gebracht zag. En ik herinner me dat ik dagelijks langs een bakkerij naar school wandelende. Ik ben de naam vergeten, maar de geur van versgebakken brood kan ik zo oproepen.

Het raadhuis met een pomp ervoor, klopt exact

‘De boerenkind’ren in de klas’ waren in mijn geval vooral kinderen van bloembollenkwekers en ‘het raadhuis met een pomp ervoor’, klopt exact. Die staat er nog altijd, midden in het oude dorp. Aan zoethout heb ik uren zitten kauwen en beatle-haar… dat woord ken ik uit een oud versje ‘Ik zoek een jongen met beatle-haar, beatle-haar en een jazz-gitaar…’

Dat tuinpad heette in mijn jeugd ‘de laan’, gelegen naast mijn geboortehuis en bollenschuur, vanaf de straat naar achter waar een kas stond. Ik heb er gespeeld en sneeuwballen gerold totdat deze zo groot waren dat ze als buik en hoofd voor een sneeuwpomp konden fungeren.

Die laan leek eindeloos lang. Jaren terug heb ik er nog eens rond gekeken en wat bleek; het was slechts een klein laantje, nog net geen pad te noemen, maar als ik mijn ogen sluit en terugdenk. Ja, dan was dat ‘Het tuinpad van mijn vader’ in mijn geboortedorp.

Foto: youtube