Nostalgie met een zilveren randje! Zo vierde Francine kerst lang geleden

BLOG – Eigenlijk roept kerst bij mij altijd nostalgie op. Meteen denk ik terug aan de kerstboomtradities en versieringen van toen. Het ging in etappes.

Eerst de aanloop naar het halen van de juiste boom. Een stuk simpeler dan nu, want een dennenboom was gewoon de gangbare kerstboom. Geen Spar, Norman, Zilverspar of andere soorten bomen. Dus dat viel al reuze mee. Tuincentrum? Geen idee. Toen ik klein was waren die niet zo erg in beeld als nu. Een gezellige verkoper op de hoek van de staat bij de bakker en melkboer.

Witte vlokken

De dag zou komen dat, ik met papa de boom zou gaan halen. Dat was namelijk een vader ding. Moeder bleef thuis. Eindelijk was het zover. Er lag sneeuw. Gewoon normaal. In december begon de sneeuw. Dik ingepakt door mama en de slee mee. Houten slee met roestige stalen sporen. Heen, ik erop en terug zou de mooiste boom van Tuindorp erop gelegd worden. Pap deed zijn sjaal om, hoed op en dikke handschoenen aan. Tegen de naalden, zei hij. Buiten kon ik onze adem zien. Dat was altijd zo indrukwekkend. Ik ging kijken hoeveel eruit kwam. De grootte van de wolk. Ik ben een wetenschapper, haha.

De buurman ging ook net op pad. Tik aan het hoofd, lichte neiging naar voren. “Van Amstel”, goedemorgen! Beleefd ging dat. Dag kleine meid, dat was ik, gaan jullie een boom halen? Ja meneer Vollemans. Hij verdween in zijn Daf in slakkegang de straat uit. Langs de sigarenwinkel, langs het plantsoen. Oversteken en dan richting de kruising waar vier kleine ondernemers zaten. Drogist, bakker, melkboer en groenteman. Er waren lichtjes en dampende koppen met chocola. Men stond samen broederlijk bij de bomen en deze werden gekeurd door de mannen van de schepping. Moest vol zijn en de takken niet te dicht bij elkaar. Er moesten immers echte kaarsen in. Brand wilde men niet.

Mijn liefste opa

Ineens deed iemand handen voor mijn ogen. Wie ben ik? Ik wist wie het was, want ik rook de geur van zijn pijp. Het was mijn opa. Hij was ook naar de hoek gewandeld, mama had hem getelefoneerd en gezegd dat wij een boom gingen halen. Zo leuk. Hij haalde chocola voor mij en we gingen wachten tot papa de beste boom had gevonden. Er werd geknepen en gekeken en gekeurd. Eindelijk klaar.
De boom op de slee en vastbinden met dik touw. Wat was papa toch knap. Aan de hand van opa en papa met de slee keerden wij huiswaarts. Ik moest opa helpen anders viel hij; zei papa. Dus handen stevig vast. Zonder jou had ik het niet gered; zei hij.

Eerst gingen we binnen wat drinken en ik ging wachten aan tafel. Papa bracht de boom binnen. Henk pas op, zei mama. Denk om het dressoir. Toen begon de strijd tussen papa en de boom. Glazen pot met een ring en klemmen, die aangedraaid moesten worden. Boomstam bijwerken en natuurlijk in de kamer. Mama kranten eronder en elk jaar hetzelfde liedje. Of dat niet beter buiten kon? Niks ervan natuurlijk.

Serieuze aangelegenheid

Ik ging met onze katten spelen. Pim en Pom. Die vonden het maar een gedoe allemaal. Toen stond hij eindelijk. Als je nu denkt dat ik mocht helpen met versieren….nee hoor. Alles moest perfect. Ik mocht alleen de slingers aangeven en niet aan de glazen ballen komen. Wist ik al. Eerst de kaarsenhouders van zilver erin. Daarna de ballen en het kerstmannetje en het zilveren huisje met sneeuw op het rode dakje. Een vogeltje klemde zich aan een tak. Geen engelenhaar. Vond mijn vader stom. Hij loste het op met lange zilverkleurige slierten.

De volgorde van het versieren was essentieel. Je mocht niet de haakjes zien en de piek moest als laatste. Mijn moeder hing de houten klokjes van mijn broer erin. Pap wilde geen hout in de boom, want dat verstoorde het evenwicht. Maar mama hield haar poot stijf. Die heeft Rob gemaakt en ze gaan erin. De volgende dag hingen ze iets naar achteren. Een stille strijd tussen ouders. Ik heb ze lekker nog en ze hangen helemaal vooraan. Lekker puh, pap.

Foto: de houten klokjes van Rob 

Klaar

De boom is klaar. De zilveren slingers en antieke balletjes, snoeren in kleur en zilver zijn de finishing touch. Francientje mag de piek erop zetten; zegt opa. Papa tilt mij op, want ja, zijn vaders wil is dan weer wet. Ik doe voorzichtig de mooie zilveren piek met in het midden een ingedeukte ster met sneeuw op de voorbewerkte top van de boom. Oh zo mooi!

Tegenwoordig steek je de stekker in het stopcontact en de hele dag brand de boom. Maar nee, hier was het wachten tot de kerstavond. Op 24 december gaan de witte kaarsen aan. Naast de boom een emmer water. Altijd iemand in de kamer als de boom aan was. (Ooit hadden we een donkere kerst. De boom vatte vlam en oma schrok zo, dat ze naar de keuken rende, kreten slakend. Ze pakte de afwasteil uit de gootsteen en rende terug. Gooide de volledige inhoud, dus met vorken en kopjes over de boom. Ze was toen best snel. Eigenlijk was er niks aan de hand er knetterde gewoon een takje. De rest houd ik in de categorie vuile was, want wie wil er nou al die verwensingen met kerst.)

Heerlijk bijna kerst. Minder mensen, maar nog even heerlijk bezinnen en genieten. Veel licht wens ik iedereen. Alleen of samen.

 

Deel dit artikel

Full 2
Culinaire routes
De leukste restaurants, de meest verfijnde smaken, de eerlijkste gerechten.
Full 2
Full 2
Fiets, wandel- en vaarroutes
Kom lekker in beweging en loop of fiets een mooie route!
Full 2
Full 2
Er op uit
Nederland is veelzijdiger dan je denkt. Laat het dagelijkse leven even achter je en geniet!
Full 2
Full 2
Schrijf mee
Vertel jij graag mooie verhalen? Schrijf dan mee met de redactie van 50+
Full 2
previous arrow
next arrow
Scroll naar boven
Scroll naar top