Jeanette moet haar tijdelijke verblijfsvergunning in Mexico verlengen en schrijft een keer per maand

Digitale nomade Jeanette vertelt vandaag hoe het zit met haar verblijfsvergunning in Mexico en hoe haar tweede staaroperatie is verlopen.

Jeanette Slagt besloot om op 53-jarige leeftijd opnieuw te beginnen als digitale nomade. Hierdoor heeft ze een compleet nieuwe manier van gepensioneerd leven neergezet.

In 2015 heeft ze vrijwel alles verkocht wat ze bezat. Ze was werkeloos, had een start gemaakt met een eigen bedrijf, maar helaas lukte het concept niet in Nederland. Ze besloot om ‘tering naar de nering’ te zetten: oftewel haar uitgaven af te stemmen op haar inkomsten. En waar kon ze dat beter doen dan in een land waar het levensonderhoud goedkoop is?

Dus boekte ze een ticket naar de Filipijnen en verhuisde. Momenteel verblijft ze in Mexico en heeft Jeanette al heel wat geschreven  voor 50+. Geniet mee van haar avonturen en haar kijk op het leven na je vijftigste. Vorige week vertelde ze over het openen van een bankrekening in Mexico.

De tweede staaroperatie is een feit

Het was niet zo’n plezierige ervaring als de eerste keer, maar dat de eerste keer een plezierige ervaring was kon ik pas zeggen na deze mindere ervaring. De verdoving die ze onder je oog injecteren werkte niet goed, en door de verdoving door druppels was de operatie zelf veel meer ‘in het zicht’. Ik kan me echt niet herinneren dat ik bij mijn linkeroog zoveel gevoeld en gezien heb. Het deed geen pijn, maar het was wel heel aanwezig allemaal. Nu ja, achter de rug. Nog een paar keer controle en dan kan het allemaal ergens opgeborgen worden in de herinneringen.

Verlengen

Ik heb inmiddels een bankrekening en het eerste geld uit Nederland is onderweg. En ik heb de afgelopen dagen een hele stapel documenten gedownload en laten printen. Het is tijd voor de verenging van mijn tijdelijke verblijfsvergunning. Als je Mexico als toerist binnenkomt mag je 180 dagen blijven als de immigratieofficier je dat gunt. Het wordt op je Bezoekerspas geschreven. Die bezoekerspas die ze hier FMM noemen, mag je niet verlengen, je moet het land uit en weer in om weer 180 dagen te mogen blijven. Weet je van te voren dat je langer wilt blijven vraag je in je geboorteland een visum aan. Die visum ruil je binnen 30 dagen na aankomst om voor een ID kaart, een tijdelijke verblijfsvergunning. Dat zou normaal gesproken 1-2 maanden duren. Het duurde 9,5 maanden.

Je eerste aanvraag van een tijdelijke verblijfsvergunning is een jaar geldig, een maand voor hij verloopt moet je een verlenging aanvragen, dat kan dan voor maximaal drie jaar. Na die drie jaar krijg je automatisch een permanente verblijfsvergunning. De stapel papieren die ik heb laten printen is het papierwerk voor de aanvraag van mijn tijdelijke verblijfsvergunning voor drie jaar. Dat kost bijna 400 euro. Het is een soort van drie voor de prijs van twee prijs. Voordeliger dan per jaar verlengen dus.

Grens zit potdicht

Ik ben dit land officieel binnengekomen, ik heb een vliegticket gekocht een visum aangevraagd en heb procedures gevolgd. Zo heel anders dan wat tegenwoordig blijkbaar gebruikelijk is om gewoon maar een land binnen te lopen en van alles te gaan eisen en te staan schreeuwen om rechten. Als je dat in Mexico doet pakt dat heel anders uit dan wat ik in Europa zie gebeuren. Er staan hier dagelijks aan de grens duizenden mensen uit buurlanden ten zuiden van Mexico, die in Mexico willen wonen of door willen reizen naar Amerika. De grens zit hier potdicht. Er staat een leger. Die zijn gewapend. En mondjes maat worden mensen toegelaten, en afgewezen en direct uitgezet. Onlangs stond nog in de krant dat 500 mensen  uit Guatemala waren uitgezet die gaan allemaal in een vliegtuig, hupla zo terug naar hun land van herkomst.

Alleen de mensen die door willen reizen naar de Verenigde Staten mogen met een gegunde doorreis-vergunning door, maar die lopen dan vast op de muur van Trump en zitten aan de Mexico kant in erbarmelijke omstandigheden naar de grens te staren die ze niet over mogen. Als hun doorreis-papieren verlopen gaan ze zonder pardon terug naar huis. Immigratie zet ze uit, want dat zijn de geldende regels in dit land. En die worden gehanteerd: geen illegale mensen in Mexico.

Papierwerk

Ik las dat de VVD een motie heeft ingediend om ‘illegaal verblijf” in Nederland verboden te maken. De ironie. Want volgens mij is iets wat illegaal is al verboden bij de wet. Maar landsgrenzen rondom Europa lijken vervaagd en hebben nog maar weinig betekenis. Zo anders dan hier in Midden- en Noord Amerika.

Ik heb tijdens het lange jaar van bureaucratisch wachten wel eens verzucht dat ik zou willen dat ik het lef had gewoon een grens over te lopen en te eisen dat ik mag blijven. Maar ik weet dat ik dan uitgezet wordt. Zoals het hoort. Sterker nog, als ik me misdraag in het immigratiekantoor kan ik al uitgezet worden. Men verwacht hier van gasten dat ze zich ook gedragen als gasten en respect tonen voor hun gastheer, de staat van Mexico.

Dus de komende week staat in het teken van papieren invullen, in het heel oubollige en wollig Spaans, met mijn nieuwe leesbrilletje op mijn neus.  Ik kan prima zien zonder bril, maar voor al die kleine lettertjes heb ik een leesbril nodig, een mini-sterkte van +1.00. Het leven is een wonder, is het niet? Dat je zomaar in een ander land woont, dat een dokter je oog kan repareren en kan verbeteren, en dat de zon elke dag weer opgaat, en ondergaat alsof wij niet met zijn alleen een puinzooi maken van deze aarde.

En dan schrijf ik nog maar een keer per maand

Er is nog iets wat u moet weten. Ik maak veel te weinig mee om u elke week te verblijden met iets interessants en daarom heb  ik besloten in overleg met de redactie van 50+ in Nederland, dat ik voortaan nog een keer in de maand ga schrijven. Dan heb ik tijd om leuke verhalen bij elkaar te harken en die met u te delen. Mist u me in die tussentijd kunt u natuurlijk altijd het Nederlandse deel van mijn website bezoeken, waar ik onder het kopje “Jeanette’s Verhalen” zo af en toe iets schrijf over mijn persoonlijk leven. Voor nu zeg ik: Tot over een maand. Tot snel!