En dan is het zover. Je jongste is zeventien en wil met haar eigen vrienden naar Lloret. De oudste gaat backpacken en naar Sri Lanka. Je bent als ouders of als alleenstaande ouder ineens vrij om je eigen vakantiebestemming te kiezen. Hoe dan?
Het is voorbij; het gesteggel over de hoeveelheid bagage die mee kan, de plaatsverdeling in de auto, de hoeveelheid slaapkamers in een appartement, wel of geen zwembad, wel of geen vriendjes mee… de lijst is eindeloos als je aan alle vakantiewensen van ieder gezinslid wilt voldoen. Niet te doen eigenlijk. En nu dan? Nu ben je samen of single en stap je met slechts een paar koffers of tassen hup in de auto. Wegwezen.
Geen springkussen, kinderdisco of café
Was je eerder dagenlang in de weer om de kinderen te vermaken, of ze toch enigszins in de gaten te houden, die zorgen heb je niet meer. Tijd over dus. Het betekent bovendien dat je niet naar een camping met kinderparadijs, springkussen en kinderdisco of kroeg hoeft te gaan. En ook niet hoeft te kiezen voor een plek waar de jeugd flink kan stappen. Je kunt gewoon kiezen voor een appartementje aan zee, een huisje in de middle of nowhere of een tent op een natuurcamping waar stilte het motto is.
Je kunt ook zonder problemen kiezen voor cultuur. Museum in, museum uit. Dan nog even dat kerkje bezoeken en naar die galerie in het dorp. Het kan allemaal zonder gemopper van pubers die kunst en cultuur echt geen reet aan vinden en dat duidelijk laten merken. Het kan je dag verknallen. Allemaal verledentijd.
Een zeilvakantie, een cruise, een wandelvakantie (hebben kids helemaal een hekel aan) of met de camper op pad. Wie maakt je wat. Zodra de kinderen hun eigen vakantiebestemming kiezen, kun jij dat ook.
Waar wacht je op?
De vraag is natuurlijk; ga je daarop zitten wachten of geef je ze eerder te kennen dat het tijd wordt dat ze zelf op pad gaan. Dan komt uiteraard ook de financiële kant van de vakantie aan de orde. Want kunnen jongeren een eigen vakantie betalen? Sommige ouders menen dat het een kwestie van opvoeden is. Ze moeten maar een baantje nemen en geld verdienen om zelfstandig op vakantie te kunnen gaan. Andere ouders menen dat dat tegenwoordig toch wel veel gevraagd is, zeker gezien de dure kamerhuur of studiekosten. Dan dragen ze een steentje bij. Moet dat wel kunnen natuurlijk.
In beide gevallen betekent het dat je zelf of samen op vakantie kunt, zonder de kinderen. Vrijheid blijheid. We noemden de voordelen al op. Toch zijn er ook ouders die het tegenvalt. Die liever zo lang mogelijk met het gezin, en dus met de kinderen erbij, een vakantiebestemming bezoeken. Onder de noemer ‘gezellig’ en ‘we gaan daar al jaren naartoe’, nemen ze liever nog geen afscheid van hun kroost.
Kortom; het moederen en het vaderen loslaten, voor de een is het de hemel, de ander vindt het een drama en verveelt zich al op dag twee. Voor die laatste groep blijkt het in de praktijk niet mee te vallen. Maar eeuwig de kinderen achter je aan is dat ook niet.