De onvoorstelbare vragen die een digitale nomade krijgt 

Jeanette Slagt besloot om op 53-jarige leeftijd opnieuw te beginnen als digitale nomade. Hierdoor heeft ze een compleet nieuwe manier van gepensioneerd leven neergezet.

In 2015 heeft ze vrijwel alles verkocht wat ze bezat. Ze was werkeloos, had een start gemaakt met een eigen bedrijf, maar helaas lukte het concept niet in Nederland. Ze besloot om ‘tering naar de nering’ te zetten: oftewel haar uitgaven af te stemmen op haar inkomsten. En waar kon ze dat beter doen dan in een land waar het levensonderhoud goedkoop is?

Dus boekte ze een ticket naar de Filipijnen en verhuisde. Momenteel verblijft ze in Mexico en heeft Jeanette al heel wat geschreven  voor 50+. Geniet mee van haar avonturen en haar kijk op het leven na je vijftigste. Vorige week vertelde ze over beestjes in het buitenland.

De onvoorstelbare vragen die een digitale nomade krijgt 

Ik ben best wel aanwezig op internet en daarom heb ik vaak een volle mailbox en is mijn chat best druk. Mensen willen van alles weten van een digitale nomade en denken dat ik alle tijd van de wereld heb voor een praatje. Ik ben daar heel selectief in geworden over de jaren. Want soms verandert zo’n gesprek zomaar ineens van toon en heb ik opeens een gruwelijke azijnpisser aan de andere kant zitten. Een jaloers persoon die het niet kan hebben dat hij of zij zijn leven niet kan veranderen (lees: wil veranderen) en dat op mij afreageert. Of iemand die mijn woorden verkeer interpreteert.

Onbeschofte vraag

En dan zijn er de internet trollen, mensen die het leuk vinden om je het leven zuur te maken met hun openbare opmerkingen. Vooral toen ik nog in de Filipijnen was had ik daar last van. Als vrouw in een land waar voornamelijk mannen op zoek naar de liefde gaan was ik een buitenbeentje. En de heren hadden vaak een mening over me, zeker toen ik ook nog eens ging motorrijden. Als ik vandaag mijn Messenger open zit er de volgende vraag in: beetje brutale vraag hoor maar waar betaal jij dit allemaal van?

De vraag getuigd niet van enig vooronderzoek en eerder van gemakzucht, zo van: ik verdiep me niet in jou tenzij jij mij het antwoord aanreikt op ene presenteerblaadje. Want als je een beetje rondkijkt op mijn websites weet je wat ik doe voor de kost. Ik ga de vraag dan ook niet beantwoorden, want het antwoord is al gegeven en mensen kunnen zelf wel even rondkijken. Sommige mensen zijn echt te lui om zelf te Googlen of even te zoeken, sommige vraagstellers weten niet eens mijn naam.

Daarbij, zoals de vraagsteller zelf al typt: beetje onbeschofte vraag wel. Erg onbeschoft. Er klinkt een toontje in door. Zo van: jij wel en ik niet. Maar dat kan natuurlijk mijn invulling zijn. Ik archiveer het berichtje en werk me door de rest van mijn vragen heen, die zijn zoals het gros van mijn vragen gewoon gezellig en leuk. De meesten krijgen een standaard berichtje. Soms pik ik er een vraag uit en daar schrijf ik dan, met toestemming van de vraagsteller, een artikel over voor de website. Maar meestal zijn het simpele vragen. Die beantwoord ik snel, met altijd een momentje van: wil je meer weten klik dan hier, dit kan ik voor je doen.

Foto: werken vanaf de mooiste plekken van de aarde

Donatieknop

De korte vragen stuur ik een donatie knop mee, die wordt nooit gebruikt, want het gros van de mensen is van mening dat ik, omdat ik leef zoals ik leef: altijd op reis en met een vette motor onder mijn kont,  ik schatrijk moet zijn. Ik vind het altijd jammer dat er gelijk zo’n vooroordeel aan hangt. Want ik werk hard voor mijn bestaan en mijn inkomen. En schatrijk ben ik al helemaal niet. ik ga gewoon anders met mijn geld om. Voor mij gaat alleen de zon gratis op en onder, de huur moet ik gewoon elke maand contant betalen.

Ik word er vaak op afgerekend hoor dat ik donatie knoppen heb en mensen vraag om te betalen voor de vaak uitgebreide antwoorden die ik geef of de adviezen die ik zou kunnen geven. Je kweekt zo over de jaren een dikke huid, maar begrijpen zal ik het wel nooit. O kijk, in mijn Twitter zit ook nog een vraag, nou die is ook wel van de categorie twee hersencellen op halve kracht: wil ik niet iemand mee hebben op reis, ze heeft zelf geen geld, maar kan foto’s van me maken en de was doen. Zucht. Een soort reisstagiaire ofzo? Ik moet er niet aan denken. Ze heeft geen geld, moet ik alles voor haar betalen dan? Ik laat hem even liggen die vraag, want ik wil niemand kwetsen en ik weet even niet wat ik terug moet zeggen.

Negeren

Die van ‘waar betaal je dat eigenlijk van’, die vraag zit me dwars. Geen idee waarom. Maar hij blijft de hele dag hangen. Hij steekt. Het is geen vraag uit nieuwsgierigheid, er zit een bepaalde agressie in door de manier waarop hij gesteld is. Ik hou niet van vragen zoals dat, met die intonatie. Daar komt altijd gedonder van. Ik vertik het om hem te beantwoorden, omdat er altijd gedonder van komt.

Bovendien hoef ik aan niemand verantwoording af te leggen voor mijn levensstijl en hoe ik dat doe. Alhoewel ik dat wel heel vaak doe, gewoon omdat ik het leuk vind als mensen hun leven willen veranderen en willen leren. Maar ik weiger het in dit geval. Om heel eerlijk te zijn, ik heb het Facebook profiel van deze vraagsteller bekeken en dacht toen: die ondertoon die verzin ik niet, dat is mijn intuïtie die problemen ruikt. Je leert, als je al zolang blogt en een beetje publiek bezit bent zoals ik, op je intuïtie vertrouwen met dit soort zaken. In de middag gooi ik hem, gewoon voor de zekerheid, in de groep als ik bij mijn zoon ben. Negeren, vindt ook hij. Hij heeft als internet ondernemer ook regelmatig zijn dagelijkse portie gezeur. Het lijkt wel alsof het op het internet allemaal mag en kan: oordelen, veroordelen, afbranden van elkaar en vals doen. Pesten en stalken. Het is een rare wereld. En er zijn echt hele rare mensen die graag gebruik maken van de redelijke anonimiteit die het internet lijkt te bieden.

Ik schrijf het nu een beetje van me af, het rare gevoel wat die vraag bij me opriep. De alarmbellen zijn weer stil. Ik ben benieuwd of er nog een vervolg komt, ach nee, ik ben niet benieuwd, dat komt er wel, ik vraag me alleen af hoe lang het duurt.

Tekst en foto’s (C): Jeanette Slagt 

 

 

 

Deel dit artikel

Full 2
Culinaire routes
De leukste restaurants, de meest verfijnde smaken, de eerlijkste gerechten.
Full 2
Full 2
Fiets, wandel- en vaarroutes
Kom lekker in beweging en loop of fiets een mooie route!
Full 2
Full 2
Er op uit
Nederland is veelzijdiger dan je denkt. Laat het dagelijkse leven even achter je en geniet!
Full 2
Full 2
Schrijf mee
Vertel jij graag mooie verhalen? Schrijf dan mee met de redactie van 50+
Full 2
previous arrow
next arrow
Scroll naar boven
Scroll naar top