Bootje Varen

‘Alledagjes’ – Bootjevaren

Een bootjesmens ben ik eigenlijk nooit geweest. Dat wil zeggen een motorbootjesmens. Zeilen wel, dat heb ik bij diverse gelegenheden veel gedaan in mijn leven. Dat vond ik het échte werk. Met de nadruk op werk. Dan had je tenminste iets te doen.

Ik begreep niet zo goed wat er leuk aan was om in een motorbootje wat om je heen te staren en ik dacht dat ik me snel zou vervelen. Dat het anderen wel veel plezier gaf, dat zag ik wel want ’s zomers is het water vergeven van de motorbootjes. En toen wilde Jan graag een bootje. We kenden elkaar een jaar. Jan was al vaak met mij mee geweest naar mijn zomerhuisje in Gaasterland en hij was er dol op én op de omgeving. ‘Wat zou het niet leuk zijn om daar een bootje te hebben’, zei hij. Hij had prachtige herinneringen aan het varen in motorboten en kon daar bevlogen over vertellen. Nou ja, dacht ik, als het hem gelukkig zou maken zou ik er ook zeker blij van worden. Onze gezamenlijke werkgever organiseerde één keer in de zoveel tijd een veiling van alle gevonden voorwerpen die niet werden opgehaald of die de eigenaren niet weer terug wilden. Vaak bevonden die zich in een deplorabele staat. Ditmaal was daar een aantal kavels met boten bij (in het Oudnederlands betekende kavel: loting). Er werd geboden met gesloten envelop, wat betekende dat je niet wist of je mededingers had en wat die eventueel boden. Je moest maar hopen dat jouw bod hoog genoeg was. ‘Ik ga op twee boten bieden’, zei Jan, ‘dan verhoog ik de kans dat ik er één krijg’. Niet meer dan een paar honderd euro per bootje, dat moest genoeg zijn. Het moest wel leuk blijven tenslotte.

Wetterfretter

Een paar weken later bleek dat Jan beide kavels had gewonnen en één kavel bleek ook nog eens uit twee boten te bestaan. Opeens was hij, tot ons groot vermaak, de trotse eigenaar van drie boten! Twee metalen schouwen en één polyester motorboot, zonder motor, die lang half onder water had gelegen. Jan schonk de ene metalen schouw als klusproject aan de sociale werkvoorziening en verkocht de andere voor een zacht prijsje door aan een kennis met een mini-camping aan het water. De ‘Wetterfretter’, het zielig ogende, vervallen polyester bootje werd Jan zijn klusbaby. Jan had allang gezien dat het met enige aanpassingen een ‘pronkje’ zou kunnen worden. Met een enorme gedrevenheid stortte hij zich op zijn project en ik zag een vieze, haveloze drenkeling van een boot voor mijn ogen, gaandeweg veranderen in een trots, wit met donkerblauw sloepje. Er kwamen een motor en een trailer, donkerblauwe stootkussens en touwen (is vast niet juist in bootjesjargon) en bijpassende op maat gemaakte kussens. Een nieuwe roestvrijstalen railing aan één kant en een stuurconsole van hetzelfde materiaal completeerden het geheel. De Wetterfretter kon weer wetter fretten!

Het werd nog best een beetje krap

Het leek Jan en mij leuk om de waterdoop van de Wetterfretter te vieren met al onze kinderen. Zo vaak hadden die elkaar nog niet gezien en dit leek ons een mooie, ongedwongen gelegenheid om elkaar wat te leren kennen. Vijf kinderen hebben we samen, destijds variërend in de leeftijd van 15 tot en met 24 jaar, vier meiden en een jongen. We nodigden ze uit om naar Gaasterland te komen. Teun, mijn zoon van 16, haakte direct af. Die was nog dik aan het puberen en zag het totaal niet zitten om met ‘al die meiden’ in een klein bootje te zitten. Veel te intimiderend denk ik. Maar de meiden, drie van Jan en één van mij, vonden het een leuk idee. Gezamenlijk kwamen ze naar Gaasterland. Ik weet nog hoe ik, toen ze uit de auto stapten, geamuseerd heb staan kijken naar hun prachtige, jeugdige verschijningen. Ze hadden zich alle vier mooi opgemaakt en aangekleed voor deze gelegenheid, al moesten hun ogenschijnlijk warrige haarknotjes en casual outfits de indruk wekken dat ze ‘zomaar’ iets hadden gedaan. Maar ik wist zeker dat ze uitgebreid de tijd hadden genomen om precies dat uit te zoeken waar ze zich mooi en prettig in voelden en wat ze bij uitstek geschikt vonden voor deze dag. En ik wist ook zeker dat ze zichzelf meerdere keren hadden rondgedraaid voor de spiegel. Alle vier droegen ze hippe slippertjes, hadden ze de nieuwste mode zonnebrillen op hun hoofden en hadden ze énorme, modieuze tassen bij zich. Een beurs, zonnebrand en een vest voor een eventueel koel opstekend briesje. Maar wat zat daar verder dan nog allemaal in? Ik heb het ze niet gevraagd want ik wilde deze dag niemand in verlegenheid brengen. Maar met zijn zessen in het bootje én dan nog al die mega-tassen er bij, samen met mijn catering-tas… dat werd nog best een beetje krap in de Wetterfretter.

Friese Vlag

In Balk, bij een prachtig restaurant aan het water mét een trailerhelling, lieten we ons bootje van de trailer glijden. Ik knoopte, zo goed en zo kwaad als het ging (geen verstand van zeemansknopen), de touwen aan de steiger en gooide de stootkussens uit. Jan startte de motor en dit lukte. Hij had het op het droge al eens geoefend. En hij controleerde de stop achterin de boot, net onder de waterlijn. Die kon je eruit draaien in het geval de boot vol water liep en dan was je het zo weer kwijt. De dames volgden, onwennig giechelend, onze verrichtingen vanaf de steiger en toen het grote moment daar was klommen ze lachend en gierend aan boord. Meiden van die leeftijd gieren om alles. (Dat doen ze nog steeds gelukkig!). De Wetterfretter lag behoorlijk diep in het water maar dit moest geen probleem zijn, dachten we. Toen Jan het sein gaf, begon ik ijverig al mijn dikke knopen weer los te peuteren, waarbij ik me voornam dit een volgende keer anders te doen, aangezien het me bepaald niet makkelijk afging. Het leverde me een flinke dosis luid lacherig commentaar van de meiden op. We plaatsten de Friese vlag op de achtersteven en daar gingen we. Het was een prachtige, zonnige dag en de stemming was opperbest. Wat een feest!

Rechtsomkeert

Al na een paar meter vroeg één van de meiden ‘hoort dit zo?’ Ze zat met een zuinig gezicht naar haar hip geslipperde voetjes te kijken, die in het water stonden. ‘Oh, zeiden Jan en ik, dat is vast van gister, toen heeft het even flink geregend’. Maar helemaal gerust waren we er niet op. Even later kregen ook de andere meiden last van natte voeten, en met bezorgde gezichten namen ze allemaal hun grote, trendy tassen op schoot. Toen hadden Jan en ik beiden door dat er iets behoorlijk niet in orde was. Maar we zaten al op open water. De meiden slaakten steeds meer kreten en het water in de boot steeg met rasse schreden. Jan maakte ogenblikkelijk rechtsomkeert. Tegen de tijd dat we aan konden leggen stond het water meer dan enkelhoog ín de boot en net onder de rand buiten de boot. Ons hele vaar-avontuur had nog geen tien minuten geduurd. En daar klommen onze prachtige, bepakt en bezakte dochters, vlak voordat de boot zonk, met al hun zooi snel weer de steiger op. Ik denk dat de terrasgasten bij het restaurant zich kostelijk geamuseerd hebben.

Je geniet je te pletter

Wat bleek nu? De stop achterin de boot was niet goed vast te draaien en viel er tijdens het varen gewoon uit. Later is dit Jan en mij nog een paar keer overkomen, tot Jan er schoon genoeg van kreeg. Hij kitte de stop vast en deed er ook nog eens twee schroeven in. Dan maar niet een ‘zelflozende’ boot. En ik? Ben ik, ook na deze en andere boot-avonturen, toch nog een ‘motorbootjesmens’ geworden? Jazeker! Onze provincie is ook vanaf het water prachtig! De sfeer op het water is altijd heerlijk en je kunt overal, in ieder geval in Zuidwest Friesland, vanuit je boot de leukste terrassen op voor een hapje en een drankje. Of je legt ergens midden in de natuur aan voor een lekkere picknick of een middagje vissen. Of je gooit op een mooi plekje het anker uit, neemt een goed boek en een glaasje rosé en je geniet je te pletter! Ik kan wel zeggen dat Jan en ik er beiden aan verslingerd zijn geraakt en ons nieuwe bootsmaatje teckel Pippie ook!

Deel dit artikel

Full 2
Culinaire routes
De leukste restaurants, de meest verfijnde smaken, de eerlijkste gerechten.
Full 2
Full 2
Fiets, wandel- en vaarroutes
Kom lekker in beweging en loop of fiets een mooie route!
Full 2
Full 2
Er op uit
Nederland is veelzijdiger dan je denkt. Laat het dagelijkse leven even achter je en geniet!
Full 2
Full 2
Schrijf mee
Vertel jij graag mooie verhalen? Schrijf dan mee met de redactie van 50+
Full 2
previous arrow
next arrow
Scroll naar boven
Scroll naar top