Het weer voelt als het voorjaar en alle warmterecords worden gebroken. Van winter is geen sprake, nergens ijs. Menig ijsvereniging lijkt ten dode te zijn opgeschreven.
Een bloeiende ijsvereniging? Het zijn er nog maar weinig. Je krijgt het er koud van als je hoort dat heel veel schaatsclubs het aantal leden ziet dalen en daarmee ook de inkomsten.
Natuurijs is een zeldzaamheid geworden en een vriesperiode waardoor er ook op ondergelopen weilanden geschaatst kan, ligt alweer een aantal jaren achter ons. Alle plassen ligger erbij alsof het voorjaar is.
Rookworst en chocolademelk
De jeugd kan er zich nauwelijks iets bij voorstellen, en haalt z’n schouders op. Maar menig 50+’er kan het zich vast nog goed herinneren: het is berekoud, je stapt op je fiets naar de plaatselijke ijsclub, het ondergelopen weiland met aan de rand een kleine houten keet waar het er ruikt naar rookworst en chocolademelk. En daar is iedereen.
De schaarse paar lampen verlichten in de namiddag het baantje en uit de luidsprekers schalt Pussycat met Mississipi. Niemand kent het nog, maar daar neuriet iedereen het mee. Je gaat op het smalle houten koude bankje zitten, pakt je schaatsen uit een oude lap, veegt er wat vet vanaf en dan is het veters strikken. Rondom overal plastic tassen met beschermers half eruit. En dan ga je…
