Het beste boek voor de kerstvakantie

In de kerstvakantie is er eindelijk tijd voor het lezen van dat ene boek dat al zo lang op je nachtkastje ligt, of dat je je al weken voorneemt aan te schaffen. Heb je even geen idee voor welk boek je kiezen moet, dan bieden de redactieleden van 50plus een greep uit hun favoriete boeken voor de donkerste dagen van het jaar. Laat je inspireren!

Na Emma van Joost Prinsen

Aan het einde van het jaar denk ik altijd terug aan het afgelopen jaar en probeer ik alvast vooruit te kijken naar wat komen gaat. Precies dat is het wat acteur, presentator en columnist Joost Prinsen (79) doet in zijn boek Na Emma, dat gaat over het jaar na de dood van zijn vrouw Emma.

Je zou veel kommer en kwel verwachten als iemand schrijft over het overlijden van zijn vrouw, maar zoals Joost Prinsen praat zo schrijft hij ook: spitsvondigheden en weemoed wisselen elkaar af. Daar houd ik van, en ik weet veel mensen met mij. Het leven zit nu eenmaal zo in elkaar. Je hebt afscheid te nemen van dingen en mensen, en het is de uitdaging om daarna verder te gaan. Dat lukt niet altijd in je eentje, en ook dat is een aspect dat een rol speelt in dit verhaal. Eigenlijk is het een heel opbeurend boek dat laat zien dat je altijd weer opnieuw kunt beginnen. Ook na veertig jaar huwelijk.

Het leest als een dagboek en is een mengeling van teksten, kattenbelletjes en soms mailberichten. Joost schrijft dit alles geweldig aan elkaar. Joost ja, want hij komt wel heel dichtbij, dan volstaat alleen het noemen van zijn achternaam niet. Het voelt alsof een vriend mij vertelt hoe het zo’n beetje met hem gaat en wat hij doet om de lastigste momenten door te komen. Ik had Joost graag eens op de koffie gevraagd om het erover te hebben. Het wordt in ieder geval duidelijk dat rouw zich maar moeilijk laat vangen. Uit ervaring kan ik zeggen dat dat inderdaad zo is. Joost geeft er heldere woorden aan en vertelt me als lezer dat het iets is waartegen je je kunt wapenen, zolang hij van tevoren maar even vraagt of het gelegen komt. ‘Maar als hij je onverwacht in je flank raakt, ben je weerloos.’

Joost gaat terug in de tijd en combineert dat met verhalen over zijn huidige staat van zijn. Soms is hij verdrietig, maar meestal gaat hij moedig voorwaarts. Zijn vroegere ontmoeting met Emma is een pareltje om te lezen. Dat vind je al op bladzijde 29 onder het kopje ‘Nog steeds’. ‘Een privéverhaaltje tussendoor’, schrijft hij. ‘…Op een zeker ogenblik komt er een vrouw naar me toe, beetje gezet, jaartje of vijfentwintig. Ze zegt: ‘Hoe zit het? Gaan we eindelijk naar huis of blijf je weer plakken vanavond?’ Vreemde vraag want ik kende het hele mens niet. Maar iets in mij zei, noem het intuïtie bij gebrek aan beter, dat ik met een bijzonder type te maken had… Ik later met die vrouw mee, nog een beetje verkering mee gekregen en warempel, de dingen kunnen raar lopen, een paar jaar later was ik met haar getrouwd.’ En dan: ‘…Twee dochters kregen we. Heeft zij opgevoed, laat ik eerlijk zijn. Hoop gezeik thuis maar ik kon altijd mijn armzalige carrière najagen op het toneel en bij de televisie. Was ik een maand op tournee, dan hield zij thuis met twee centen de boel overeind.’ Vooral dat laatste getuigt van een grote waardering voor Emma, ik noem het liefde.

We zijn 42 jaar verder. Veertig jaar waren ze samen. ‘…Een half jaar terug at ik soep uit de vriezer. Emma had die soep gemaakt. Vreemd, iets eten dat door een overledene is bereid. Maar ik at hem met smaak zonder een traan te laten.’ Ik vind dat een heel krachtige scène en schitterend beschreven. Toch komen die tranen later wel en is hij zeer openhartig over het op de rit krijgen van zijn nieuwe leven. Een leven na Emma. Zijn overdenkingen en worstelingen daarmee beschrijft hij op aandoenlijke wijze. Inclusief zijn pogingen om een nieuwe liefde te ontmoeten. Hij schrijft erover als had Emma het bedacht. Ze blijkt volgens Joost vaak gelijk te hebben gehad, waarmee hij met voorbeelden een ware ode aan haar brengt. Maar Joost is ook een realist die weet dat het leven verdergaat en dat je er best een beetje van mag genieten. Dat geeft de lezer moed. Ik gun het je daarom om dit boek te lezen. Vooral in deze tijd en dan ook nog eens aan het einde van het jaar wanneer bij mij de melancholie regelmatig toeslaat.

Het boek eindigt overigens met een korte tekst over Emma’s laatste moment. Heel mooi geschreven, maar nergens wordt het zoetsappig of dramatisch. Uiteraard volgt daarop een gedicht, van Christiaan Morgenstern, vertaald door Joost zelf.

(Julia)

De onwaarschijnlijk reis van Harold Fry van Rachel Joyce

Wanneer het einde van het jaar in zicht komt gebeurt er altijd iets geks met mij. Ik, een vrij nuchter persoon, verander ineens in een sentimentele dweil die een traantje wegpinkt bij een tranentrekkende supermarktreclame. Er groeit dan een groot verlangen om alles warm, knus en liefdevol te maken. Dat betekent talrijke sfeervolle kaarsjes, thee met winterse smaakjes als gekarameliseerde peer of appeltaart, en kerstmuziek uit de oude doos op de achtergrond.

Maar het betekent ook dat ik vertrouwde boeken, die ik inmiddels als goede vrienden beschouw, weer uit de kast trek om ze te herlezen. Een boek dat in de winter dikwijls bij mij en mijn dekentje op de bank belandt is De onwaarschijnlijke reis van Harold Fry, het debuut van schrijfster Rachel Joyce. Het is inmiddels alweer bijna zeven jaar geleden dat dit boek uitkwam, en intussen heeft ze meerdere (ook mooie boeken) geschreven. Maar dit boek blijft een bijzonder plekje in mijn boekenkast en hart houden.

Op de achterflap van het boek staat het volgende;

Wanneer Harold Fry op een doordeweekse ochtend zijn huis verlaat om een brief te posten, weet hij nog niet dat hij op het punt staat naar de andere kant van het land te lopen. Hij draagt geen wandelschoenen, heeft geen kaart en geen telefoon bij zich. Hij weet alleen dat hij moet blijven lopen. Zijn vrouw wacht thuis en probeert erachter te komen waarom Harold vertrok. Ondanks de fysieke afstand komen ze steeds dichter tot elkaar.

Eigenlijk wil ik niet te veel weggeven over het verhaal dat zich in dit boek zo prachtig ontvouwt. Ik kan alleen maar zeggen dat het karakter Harold dat Joyce tot leven heeft gewekt zo geloofwaardig is en zijn voetreis zo inspirerend dat je echt het gevoel krijgt dat je elke stap met hem meeloopt. Het doet af en toe een beetje denken aan de scènes uit de bekende film Forrest Gump waarbij we acteur Tom Hanks door de mooiste Amerikaanse landschappen zien rennen. Dit boek heeft dezelfde feelgood vibe als die film, maar dan speelt de verrassende schoonheid van het Britse platteland de hoofdrol. Het boek raakt echter wel aan dezelfde onderwerpen; liefde, rouw, verlies, en bijzondere mensen.

Dit hartverwarmende boek is perfect om te lezen in het laatste donkere staartje van het jaar. Vooral wandelaars zullen dit boek in hun hart sluiten. Met name wanneer ik even in een lastige periode zit, denk ik nog wel eens terug aan dit boek en aan Harold. En dan weet ik weer wat ik moet doen; gewoon de ene voet voor de andere zetten.

(Marloes)

Breng me terug van B.A. Paris

Kerst roept bij de meeste mensen nostalgische gevoelens op. Zo ook bij mij. Ik herinner me hoe enthousiast ik als kind kerstbomen onderweg telde wanneer we in het donker met de auto onderweg waren naar opa en oma. Maar ook de kerstvakanties later als puber. Lekker even helemaal niks en alle tijd om te lezen. Ik las toen en nu nog steeds graag thrillers. Kerstpuzzels hoorden er ook bij in de vakantie. Blijkbaar hou ik van oplossingen zoeken.

Een boek wat je maar door blijft lezen en steeds meer vragen oproept is Breng me terug van B.A. Paris. In het boek wordt je door de auteur allerlei kanten opgestuurd. Dat maakt het lastig om antwoord te krijgen op al je vragen.

Het boek gaat over een jong stel wat door Frankrijk rijdt en stopt bij een tankstation. De jongen stapt uit om naar het toilet te gaan, maar als hij terugkomt is zijn vriendin verdwenen. De politie ziet de jongen uiteraard als de hoofdverdachte, hij vertelt hun wat er die avond is gebeurd, maar niet alles. Twaalf jaar later is de jongen verloofd en heeft hij het verleden achter zich gelaten. Totdat hij zijn verloofde met een voorwerp op de bank ziet zitten wat hij maar al te goed kent. Is zijn vriendin van destijds teruggekeerd?

De auteur B.A. Paris is van Frans-Ierse afkomst en is opgegroeid in Engeland. Ze is een thrillerschrijfster die bekend is geworden met het boek Achter gesloten deuren. Ze heeft een vlotte schrijfstijl waardoor dit boek makkelijk wegleest. Ideaal voor in de kerstvakantie. Je leest het verhaal eerst vanuit het perspectief van de jongen, maar dit wordt later afgewisseld door andere personages. Wat heeft iedereen te verbergen?

Nestel je op de bank met iets lekkers en los het mysterie op. Persoonlijk vind ik het einde erg verrassend. Je denkt dat je weet hoe het verhaal in elkaar steekt, maar toch zit het anders. En ja, misschien is het een tikje ongeloofwaardig, maar hoort dat juist ook niet bij kerst? Daarom is dit boek wat mij betreft de perfecte thriller voor tijdens de kerstdagen.

(Hillie)

 

Na Emma, Joost Prinsen, uitgeverij Nijgh & Van Ditmar

De onwaarschijnlijk reis van Harold Fry, Rachel Joyce, uitgeverij de Bezige Bij

Breng me terug, B.A.Paris, uitgeverij Ambo Anthos