Waar vind je nog een echte strandtent? (dus geen beachclub)

Chillen aan het strand op zitzakken in de loungehoek? Ik mis de gewone strandtent.

Het is het eerste echte warme lenteweekend en wie in de buurt van het strand woont, pakt even een strandtent mee. Of heet dat tegenwoordig de beachclub?

BLOG – Geboren en opgegroeid aan de kust, zie ik nog zo de vroegere strandtenten voor me. Alles van flink verweerd hout, beetje scheef en een beetje groezelig, overal zand, gewone koffie en in de hoek een luikje waar je een ijsje kon halen. En altijd dat heerlijke zicht op zee.

De echte diehards kwamen sowieso

Ik deed er mijn eerste vakantiewerk. ’s Morgens vroeg aanwezig zijn. De tafeltjes en strandstoelen werden door sterke jonge jongens buiten gezet. Wij meiden zorgden ervoor dat de vitrine werd ingeruimd voor de dag. Broodjes, snacks, visje, frisdrank.

Strandmensen kwamen al vroeg. Vooral als de temperatuur gunstig bleek voor een stranddag. De echte diehards kwamen sowieso, ook als het minder weer was. Die kochten in de middag vooral een warm visje. Dus druk was het altijd.

Ze hebben enorme terrassen, noemen zich geen tent, maar een restaurant of beachclub en als de zon schijnt glimmen ze van de lak. Jakkes!

Ik fietste vaak ’s morgens om zeven uur al door de duinen op weg naar het werk om om acht uur open te kunnen. Het waren lange dagen. Het was verdomd hard werken, maar als je aan het einde van de dag als één van de weinigen nog even het strand op ging en een duik kon nemen, voelde het alsof jij echt bij dat strand hoorde. Die zee was van jou. De toeristen waren naar huis.

Ik denk met warme gevoelens terug aan die tijd. Maar vooral aan die basale eenvoudige strandtenten die tussen pasen en tot na de grote vakantie op het strand stonden. Tegenwoordig staan ze er nog veel eerder en blijven ze ook veel langer staan. Ze hebben enorme terrassen, noemen zich geen tent, maar een restaurant of beachclub en als de zon schijnt glimmen ze van de lak. Jakkes!

Restaurant De Librije is er niets bij

Personeel loopt in een soort uniform met sloof. Waarschijnlijk om een wat chiquere sfeer te creëren. Restaurant De Librije is er niets bij. Wij hadden een spijkerrok aan met een simpel t-shirt en gympen (dat noemde je nog geen sneakers) en soms hield je het zelfs urenlang op slippertjes uit. Gewoon van die goedkope dingen van de drogist. Je kon wat hebben, in die tijd.

Het blijft geweldig om aan het strand een kop koffie te drinken, maar waar is het echte strandgevoel gebleven? Met rijen fietsen bij de strandopgang, gewoon omdat iedereen op de fiets kwam. Of met de bus. Nu staan er dikke bolides in de vakken, voor een vermogen aan parkeergeld.

Waarom moeten we loungen op zitzakken?

Wat is er mis met een oude strandstoel en heel veel zand op de houten vloer en de wc buiten om de hoek? Waarom moeten we loungen op zitzakken en hoezo een enorme toiletgroep binnen?

Het strandleven is verworden tot chillen in een restaurant achter glas, onder plastic palmbomen, op strak gelakte houten vloeren waar het zand keurig vanaf is geveegd, witte wijn in de aanslag, oesters te graai… Zo jammer. Waar is nog een strandtent zoals een strandtent hoort te zijn? Ze zijn er nog wel, maar het worden er steeds minder.