Kletstante, kletspraatje, kletsmajoor, kletskous, koude klets en kletskoek. We weten in onze taal wel raad met het woord kletsen. Om iemand die dat veel doet de mond te snoeren, zijn er nu ook kletsplaatjes. We leggen het uit.
Kletsen staat gedefinieerd als gezellig praten over onbelangrijke dingen. Soms wordt er een geheim doorverteld. Ook dat is kletsen. We doen het graag, want het leven is al serieus genoeg. Zo wordt er heel wat tijd aan kletsen besteed.
Een kletsmajoor kan er wat van
Degene die aan het woord is, en dus eigenlijk niet zoveel zinnigs te vertellen heeft, wordt wel een kletskous of kletsmajoor genoemd. Gek woord eigenlijk; kletsmajoor. Een majoor is een rang in het leger. Iemand die best wat te zeggen heeft, maar als die gaat kletsen moet het wel heel bar en boos zijn. Een kampioen kletsen dus. Een vrouw die wel van een onzinpraatje houdt en maar doorratelt wordt dan weer een kletstante genoemd.
Verkondig je al kletsend nogal wat onzin dan wordt dat kletskoek genoemd. Heeft niets met een koekje te maken, maar meer met nonsens ofwel lariekoek. Dat laatste is een ander woord voor kletskoek. Zo gaan er heel wat onzinverhalen rond die de gemoederen soms flink bezighouden.
Schrijf je boodschap op een kletsplaatje
Genoeg over al dat onzinnige praten. We gaan over tot het meer zinnig communiceren, door middel van belangrijke boodschappen niet te vertellen, maar juist op te schrijven. Dat deden we tot voor kort op een post-it of memoblaadje die we op de koelkast plakten of op een prikbord vastpinden. Nu kunnen we dat ook op een zogenoemd kletsplaatje doen.
Nu we toch aan het definiëren zijn, even iets leuks (en zinnigs) over die post-it omdat dit toch enigszins de basis is voor het kletsplaatje. Een post-it is een klein briefje, meestal geel, met een plakrandje waarop je een korte mededeling kunt schrijven. De bedenker van deze gele post-it velletjes was de Amerikaanse chemicus en uitvinder Art Fry. Het verhaal gaat dat Fry gefrustreerd was over de boekenleggers die steeds uit zijn boek vielen. Fry was zijn levenlang als een soort Willy Wortel en zo kreeg hij als idee om met de mislukte lijm die zijn collega en scheikundige Spencer Silver had gemaakt (het plakte wel, maar je trok het ook zo weer los) betere boekenleggers te maken. Zo ontstonden de zelfklevende post-it velletjes. Goed verhaal en zeker geen onzin.
De boekenleggers werden ook al snel ingezet als memovelletjes en konden overal opgeplakt worden. Scheelt tijd, scheelt lijstjes maken, scheelt iets vergeten, scheelt een telefoontje. Kortom; een prima uitvinding naar aanleiding waarvan er veel varianten ontstonden. De nieuwste variant is wel het kleine bordje dat de naam kletsplaatje heeft. Een bordje met een beschrijfbare achterkant waar je steeds een nieuwe mededeling op kunt schrijven. Deze bordjes zijn twintig bij twintig centimeter en superhandig. Op de voorkant staan verschillende prints. Echt een aanwinst voor thuis. Je legt ze overal neer, van op tafel in de huiskamer tot op het kastje in de hal, op de inductiebeschermer in de keuken tot op het bed in de slaapkamer. Houd je praatjes dus maar voor je en klets niet zoveel. Schrijf je reminder, boodschap, liefdesverklaring of waarschuwing gewoon op een kletsplaatje. Voorbeeld? ‘De koude klets staat voor je klaar, schat’. Kijk; dat is nou leuk. Je weet vast wat daarmee bedoeld wordt.
