Van camper naar scooter: als Bob en Annie de Rooij door Ferrara

Mar en Mir drinken een Italiaanse Hugo. Conclusie van Mar: vrouwendrankje. Lees meer over hun camperavontuur met de Lambortinki en wat een Hugo nou eigenlijk is.

De reis met de Lambortinki gaat dit keer door Ferrara, een onbekende parel richting de Adriatische kust

9 september 2015

Vanmorgen werden we zoals gewoonlijk op tijd wakker in ons kneuterige bedje. We hebben eerst buiten even een kop koffie koffie gedronken en rustig de camping om ons heen zien ontwaken. We zijn altijd vroeg wakker, meestal tussen zeven uur en half acht. De ochtenden zijn vaak bewolkt en dan voelt het buiten nog fris aan. Aangezien ik het nooit koud heb, vind ik het erg lekker in die vroegte van de dag. Nadat we koffie hadden gedronken gingen we aan de slag met onze vast taken. Miriam doet alles altijd aan de binnenzijde van de camper en ik buiten. Eerst heb ik de tafel en stoelen buiten onder in het ruim gelegd, toen de luifel ingedraaid en vervolgens de watertank gevuld. Er was een kraan op onze campingplek, dus ik kon in alle rust de tank vullen. Voor de vakantie had ik een prachtige ‘magic hose’ uit China gekocht. Een hele lichte en flexibele slang die een rekbaarheid had van vijf meter, de originele lengte, naar vijftien meter. Ideaal dacht ik toen ik hem kocht. Nou, die vijftien meter die haalde hij wel tot de wateraansluiting in onze camper, maar hij was zo opgerekt dat een straal water door een rietje beter en harder is dan door deze slang! Een weggooier dus, zonde van die vijf euro.

Even rustig aan doen is ook lekker

Nadat de tank vol was, moesten de blokken onder de wielen verwijderd worden en de pootjes ingedraaid. Miriam had zich inmiddels al over deze taak ontfermd. Klaar om te vertrekken naar de waterlosplaats om daar het vuile water te lossen, maar eerst nog even onze buurtjes van de afgelopen dagen gedag zeggen. We hebben ons zeer ontoegankelijk opgesteld de afgelopen dagen, maar een goedemorgen en welterusten was wel over onze lippen gekomen. Soms vinden we het leuk om met nieuwe mensen te praten, maar op een of andere manier hadden we gewoon zin om te lezen en ons afzijdig te houden. Allebei praten we veel en vaak in ons werk, dus even rustig aan doen is ook lekker.

Altijd met de kont naar de hoge kant

Aangezien er op de camping veel auto’s geparkeerd stonden, ook in de hoeken bij de afslagen die we moesten nemen naar de receptie en afstortplaats, was het met onze camper toch goed uitkijken geblazen en moesten we manoeuvreren langs de veldjes. De camper is soms net even wat aan de grote kant, maar het lukt allemaal prima. Alleen bij de stortplaats openden we onze afsluiter van de vuilwatertank en kwam er niets uit. De camper stond teveel op afschot en dus kwam het water niet bij de leidingen. Die moet altijd met de kont naar de hoge kant staan om het water goed weg te laten lopen. We waren nog even aan het hannesen en probeerden nog wat, maar doordat er niets uit liep dachten wij dat de afsluiter dicht was. Klaar om te gaan dus.

De ellende viel mee

En wat toen gebeurde is het meest asociale dat je kan overkomen op een camping; tijdens het rijden naar de receptie liep al het vuile water uit de tank en viel op de weg voor verschillende caravans. Echt balen! Ik ging direct vol in de ankers toen ik het zag en heb de afsluiter meteen dicht gedraaid. De ellende viel mee en gelukkig waren er niet al te veel boze gezichten. En gelukkig was ons water niet echt vuil aangezien wij alleen maar gedoucht hebben onder dat water. Geen kookresten en kookvocht in onze vuilwatertank; dat koekt alleen maar aan en dan moet je zo vaak schoonmaken.

Camping in Ferrara

Eindelijk waren we dan klaar voor vertrek naar onze bestemming: Ferrara. We hadden toevallig in het Italia Magazine over dit stadje gelezen. Het staat bekend om de prachtige kathedraal (opnieuw opgebouwd na een bombardement in Tweede Wereldoorlog en een aardbeving enige jaren geleden). Maar zeker ook om het feit dat je daar door de winkelstraten mag fietsen en dat doen ze dan ook allemaal. Dat het echt een mooie stad is zou later ook blijken. Maar eerst moesten we nog ongeveer tweehonderd kilometer rijden voordat we er waren. We besloten de snelweg te nemen om er snel te zijn en een nachtje in Ferrara te blijven in plaats van even snel door deze mooie stad rennen in een Japans kwartiertje. Onderweg hebben we nog even een camping in Ferrara gezocht.

Zo plat als een pannenkoek

Over de reis er naartoe kan ik kort zijn; nadat we het Gardameer hadden verlaten reden we langs Verona de Povlakte op en daar werden we niet echt vrolijk van. Zo plat als een pannenkoek en als Flevoland, alleen is Flevoland veel mooier. De reis verliep spoedig en onze camper had een tophumeur. Hij rijdt erg lekker en nadat we een aantal aanpassingen gedaan hebben met betrekking tot rammeltjes en het klapperen van de antenne, is de camper muisstil. Hij snort lekker op een cruisesnelheid van 105 km er uur langs de vrachtauto’s die we inhalen.

Bob en Annie de Rooij op het scootertje

Na een voorspoedige rit kwamen we aan bij de camping, die een paar kilometer buiten de stad lag. We hebben de camper goed neergezet, de scooter eraf gehaald en binnen 25 minuutjes na aankomst zaten Bob en Annie de Rooij op het scootertje richting de stad. We vonden het waanzinnig leuk op onze scooter de in stad. We slingerden lekker met de andere scooters door het verkeer en parkeerden in het centrum op een speciaal scooterparkeerplaats. Je weet wel; van die ieniemienie plekken. Helmen af, scooter op alarm en groot slot erop en we begonnen aan een slentertochtje door de kleurrijke en prachtige typische straatjes. We kwamen nog langs het kasteel Enspense, waar een grote slotgracht omheen loopt en op prachtige piazza’s en het grote plein waar de Kathedraal van Ferrara staat. We zijn bij beide naar binnen geweest en hebben daar al die Katholieke pracht en praal zitten bewonderen. Ook hebben we even stil gestaan bij al die dierbare mensen die ons inmiddels hebben verlaten; mijn moeder, mijn zwager, familieleden, vrienden, kinderen van vrienden en onlangs nog een zeer dierbare en lieve buurvrouw/vriendin. Veel te jong van ons weggegaan allemaal. Het was mooi om in zo’n kathedraal even extra bij stil te staan bij al deze mooie mensen die ons leven met ervaringen gevuld hebben.

Straatje Ferrara

Winkelstraatjes, koffietentjes en gezellige restaurants, dit stadje heeft het allemaal. We hebben er natuurlijk een aantal geprobeerd. De lunch hebben we genoten bij Ristorante Pizzeria Woodpecker. Allebei een lekkere pizza gegeten en toen weer verder gelopen door de stad. Aan het einde van de middag hebben we nog even op een terras gezeten en daar een Hugo gedronken, dé zomerhit in Italië. Prosecco, vlierbloesemsiroop (wat dat dan ook mag zijn…), limoen en munt. Mijn conclusie was: een vrouwendrankje. Gewoon weer bier graag de volgende keer!

Op zoek naar een camping aan het strand

Om zes uur hebben we de scooter weer gepakt en zijn teruggereden naar onze camper, om daar voor de deur ook nog even te chillen met een boekje, een drankje en een hapje. Eten hoefden we vanavond niet, aangezien we nog vol zitten van de middag. De avond koelde af en we besloten om naar binnen te gaan in de camper. De eerste avond dat we in de camper zaten en we waren erg moe. Vroeg naar bed dus, om morgen op tijd de laatste kilometers naar de Adriatische kust te rijden. Daar gaan we op zoek naar een mooie camping aan het strand, met zwembad en natuurlijk vertier binnen handbereik. Of eigenlijk scooterbereik. We love it!