In de moestuin: de vergeten aardpeer

Ken jij aardpeer? Eet er niet teveel van, want ze veroorzaken nogal wat scheten! En wat heeft een zonnebloem ermee te maken? Lees het hier.

Moestuinverhalen 27

Aardpeer. Rare naam. Het is een knol die totaal niet lijkt op een peer. In de tijd voor mijn moestuinavonturen kende ik deze groente helemaal niet. Vroeger schijnt het een populaire groente geweest te zijn. Totdat de aardappel geïntroduceerd werd. De aardpeer raakte in de vergetelheid. En dat snap ik wel.

Wratachtige puist

Het gaat niet zozeer om de smaak. Die is best oké. Zoet en een beetje nootachtig. Nee, er zijn andere nadelen. Bijvoorbeeld het schillen. De vorm is verre van ideaal. Een soort van wratachtige knol die moeilijk te schillen is. Een aardappel is veel gladder.

Daarnaast is er nog een groot nadeel. Sommige mensen reageren sterk op het eten van aardperen. Dat komt, omdat aardperen vol zitten met inuline, een suiker waar diabetici baat bij hebben, maar wat moeilijk te verteren is voor een mens, vandaar dat er gassen loskomen, oftewel scheten! Naast inuline bevat de knol onder andere biotine, calcium, silicium, ijzer en natrium.

Poire de terre

Van oorsprong groeit de aardpeer in Noord-Amerika. Ze kunnen wit van kleur zijn, maar ook violet, lichtbruin en roze. Er zijn wel tweehonderd soorten. In 1605 is de aardpeer ontdekt door de Franse ontdekkingsreiziger Samuel de Champlain, die de groente aantrof bij een indianenstam. Hij stuurde er een paar naar Frankrijk met de mededeling dat hij ze poire de terre, oftewel aardpeer had genoemd.

De naam aardpeer wordt niet door iedereen gebruikt. Er zijn meerdere namen voor. De Fransen noemen hem topinamboer. De Engelsen Jeruzalemse artisjok, omdat hij een beetje naar artisjok smaakt en de Italianen ‘vaste zonnebloem’.

Vaste zonnebloem

Die laatste naam is makkelijk te verklaren. De aardpeer is winterhard en kan het hele jaar in de grond blijven staan. Sommige soorten groeien uit tot prachtige zonnebloemachtige planten, zoals op bovenstaande foto is te zien. Helaas heeft die van ons nog nooit zo mooi gebloeid. In ons tweede moestuinjaar hebben we een paar knollen geplant. Ik weet niet welke soort. Het waren knollen uit een bakje van de plaatselijke supermarkt, die we in de grond hebben gezet.

Weet goed waaraan je begint, want de plant kan nogal woekeren. En hij wordt groot! Uit de knollen zijn inmiddels stengels ontsproten die nu wel twee meter lang zijn. Ondertussen breiden de knollen zich ondergronds uit. Wil je ze ook planten? Plant ze dan 10 centimeter diep op 20 centimeter van elkaar en 50 centimeter tussen de rijen. Als je ze nu plant dan beginnen in het voorjaar de stengels te groeien.

Foto: zo staat de aardpeer er eind oktober bij 

In de keuken

Aardperen zijn het lekkerst na de eerste nachtvorsten. Vanwege mijn blog heb ik er nu al een paar geoogst . De oogsttijd is van november tot februari. Let er wel op dat je de aardperen niet te lang bewaart, want dan drogen ze uit. Dat komt de smaak niet ten goede. Bewaar ze in de koelkast.

In de keuken kun je er alle kanten mee op: bakken, kokken, stoven, gratineren, raspen of pureren. Nu las ik op internet dat het niet eens noodzakelijk is om ze te schillen. Goed de modder eraf borstelen en vervolgens wassen. De kooktijd is ongeveer 15 tot 20 minuten. Een vroeg geoogste aardpeer kun je zelfs rauw eten. Verder las ik ergens dat je er ook wijn van kunt maken. In Oostenrijk en Zuid-Duitsland maken ze er schnaps van. Benieuwd hoe dat smaakt!

Vorige aflevering gemist? Klik hier voor deel zesentwintig.