Tietia Feikens
Hardloopgroep 50+inFriesland
17-5-2017
Laatste training
De afgelopen twee keer dat ik hardliep hier op Kreta ging het heerlijk! Ik voelde me goed en het lopen ging lekker. Voor diegenen die geen Facebook hebben ( daar heb ik dit stukje al eerder geplaatst) hier een korte impressie van hoe ik hier ’s ochtends loop:
Roze/gouden, krijtachtig ochtendlicht
De zon die net over de bergen piept, goud omfloerst
4 zwerhondjes, een moeder met 3 pups, slapend onder een afdakje, die luid blaffend tussen de olijfbomen vluchten, als ik langs kom rennen
De zee, nu nog slaperig kabbelend, zonder branding
Een koel ochtendbriesje langs mijn lijf
Ik ruik de zee en een mengeling van bloemen, kruiden en tamarindes
Een ongewoon grote tor, die net niet wordt geplet door mijn hardloopschoenen
Om 7 uur het luide bim-bam-gebeier van de kerkklokken, recht tegenover Villa Mertiza. Nieuw aangekomen gasten zitten nu waarschijnlijk geschrokken, rechtop in hun bed
Een andere zwerfhond, morsig, stoffig en vies, die met 4 poten tegelijk de lucht in springt. Geschrokken van een katje, minstens 4 x zo klein dan hij, dat blazend uit de bosjes springt. Ook een zwervertje
Op de terugweg opnieuw de moederhond met haar 3 pups. Allerliefst met elkaar spelend op de weg. Tot ze mij zien. In een oogwenk schuw verdwenen
Griekse werklui, in hun pick-up trucks op weg naar hun werk, of boeren op weg naar de velden
En ik loop, lekker soepel en ontspannen en ik neem het allemaal in mij op. Een voorrecht is het!
Maar het kan blijkbaar niet altijd feest zijn; gister had ik een absolute off-day! Mensen die een burn-out hebben of hebben gehad zullen het herkennen: als je op ‘goede dagen’ teveel doet en geen energie spaart moet je het later bezuren. Zo ook ik, na een actieve dag zonder rust en tot ’s avonds laat op het terras. En dan ook nog de nodige Mojito’s en Raki’s drinken. Hoe leuk en gezellig het ook was, het was te veel van het goede. Gister had ik de energie van een vaatdoekje en dat betekende verplicht een dag rusten. Ik was zelfs te moe om de 4 minuten naar het strand te lopen. Jan ging een wandeling maken van wel 4 uur. Ik bracht de dag door met rusten en lezen.
Vanochtend voelde ik me redelijk en daarom stond ik om 6.15u weer naast mijn bed. Hardloopkleren aan, banaan opgepeuzeld, slok water en wandelen naar de grote weg, waar mijn looptraining begon. Ik merkte wel dat het niet zo soepeltjes ging als de afgelopen twee keer. Ik wandelde 3 kwartier met 5 keer een loopje. Op de één of andere manier slaagde ik er niet in om ‘ licht’ te lopen en in een fijn ritme te komen. Wel merkte ik dat ik langere tijd achter elkaar kon hardlopen, een minuut of 4.
Onderweg rende ik langs het bushokje waar een paar oudjes zaten te wachten. Ik zag ze kijken ‘ daar heb je weer zo’n rare buitenlander!’ Ik voelde me wat potsierlijk in mijn hardloop-outfit. Kleding die ze hier in dit pietepeuterige dorpje niet kennen. Een paar tienermeisjes op weg naar school lachten achter hun hand. ‘ maar jullie hebben dat hardlopen hier wel uitgevonden hè?!’ dacht ik nog.
Bijna thuis kwam ik Maria tegen met haar werkschort al aan. Ze werkt in Villa Mertiza, waar wij verblijven. ‘Kalimera Maria!’ Riep ik ‘Jasu Tietia!’ Antwoordde zij en vervolgens bladie bladie bla bla bla bla in het Grieks. ‘ Ja ik ben aan het oefenen voor de 5 kilometer’ reageerde ik. ‘Knap van je!’ zei Maria, tenminste dat dacht ik, en ze stak haar duim op. Maria en ik hebben elk jaar hele verhalen tegen elkaar. Zij spreekt geen Nederlands en ik geen Grieks maar meestal begrijpen we elkaar. ‘ koffie, koffie, lekker bakje koffie!’ zong Maria, haar enige Nederlands. Koffie! Ja, daar had ik zin in!
Aan het eind van de dag, in Nederland, moest mijn hardloopgroepje gaan trainen bij een temperatuur van dik boven de 20 graden! Via de app werd ik om raad gevraagd, aangezien ik nu wel ervaring met lopen in de hitte zou hebben. Maar ik train ’s ochtends vroeg om 6.30u, dan is het nog lekker koel. Dus ik stelde voor elkaar bekertjes ijswater over het hoofd te gooien. Mijn advies is helaas niet opgevolgd. De warming-up, in het gras, bestond uit ‘de plank’, ‘de brug’ en ‘de Zonnegroet’. Het werd een rustige training, waarbij er iets vaker gewandeld werd. Maximaal 5 minuten per keer werd er hardgelopen. Maar al met al werd er toch maar mooi een afstand van 6 kilometer gelopen.
En dan is het zover! Zondag. ‘ de loop van Leeuwarden’. De 5 kilometer. Daar hebben we het de afgelopen 10 weken allemaal voor gedaan! Het pad ging niet alleen over rozen. We hebben allemaal hobbels moeten nemen, de één wat meer dan de ander. En zijn we er klaar voor? Dat moet! Want zondag is het hoogtepunt na 10 weken training, geleid door Roelof en Donald. Twee geweldige trainers! Ook voor zondag zorgen ze ervoor dat het ons aan niets ontbreekt. Ik kijk er met plezier, maar ook wel met een beetje zenuwachtige kriebels in mijn buik, naar uit!
Tietia Feikens