Wens wordt werkelijkheid

Mieke Ankersmid, met al jaren een praktijk in rouw- en verliesverwerking in het midden van het land, gaat regelmatig voor 50+ schrijven over rouw en verlies. Haar eerste verhaal gaat gek genoeg niet over verlies, maar over ‘winst’. Oftewel; over een jarenlange wens die op een bijzondere manier vorm krijgt. Laat je inspireren en maak kennis met Mieke.

Toen de man van Mieke (64) een baan in het noorden accepteerde, leek de mogelijkheid om op een eiland te gaan wonen, nog slechts een Waddenzee ervan verwijderd. Maar hoe kon die wens werkelijkheid worden? Mieke maakte er een waar project van. “Om mijn wens een duwtje in de juiste richting te geven kocht ik een boekje in mijn favoriete kleur blauw. Ik schreef op de eerste bladzijde in gouden letters: Project: voor een jaar een HUIS op Terschelling in West.”

Zo hield ze de focus op die stip aan de horizon. Dat huis op ‘t eiland

“In dat boekje hield ik met schrijven, plakken en tekenen, de wens levend. Ik stak er letterlijk en figuurlijk energie in. Ik bleef erin geloven en bij teleurstellingen bemoedigde ik mezelf.” Mieke visualiseerde haar wens in beelden uit tijdschriften en met foto’s, zette regelmatig een actielijst op papier om haar praktijk naar het noorden te brengen. Ze schreef over haar afspraken met mensen op het eiland, wat zij vertelden en adviseerden en die haar soms ook meldden dat het niet gemakkelijk zou worden. “Dan bemoedigde ik mezelf weer met beelden die ik zomaar tegenkwam.” Zo hield ze de focus op die stip aan de horizon. Dat huis op ‘t eiland.

Pagina's uit het boekje van Mieke Ankersmid

Lang gekoesterde wens

“Vorig jaar augustus logeerde ik een paar dagen bij mijn vriendin in haar chalet op Terschelling. En altijd als ik op Terschelling ben, wordt de al lang gekoesterde wens daar te wonen sterker voelbaar. Nu mijn man twee dagen in de week in Leeuwarden een baan had, was het idee om op een waddeneiland te gaan wonen, niet helemaal ondenkbaar. Samen met mijn vriendin ging ik op stap om me te oriënteren waar dat dan zou moeten zijn. West leek mij het beste, omdat dat dicht bij de boot is en mijn man regelmatig naar de wal zou moeten. Dus wij op de fiets naar West en daar rondfietsen en –lopen om te voelen wat een goede woonplek zou zijn.

De wens werd steeds meer voelbaar

Hierna bezocht ik nog een aantal keer het eiland en vertelde aan iedereen die het maar horen wilde dat ik er in ieder geval wel een jaar wilde wonen. Maar bijna iedereen reageerde met: nou, dat zal heus niet makkelijk worden, woningen op Terschelling zijn zeer schaars. Inderdaad, er waren verschillende hobbels te nemen. Ze staan allemaal beschreven in m’n boekje: de teleurstellingen, tegenslagen, maar ook de opwinding als er iets wel leek te lukken en het doel een stukje dichterbij kwam. Door er zo mee bezig te zijn werd de wens steeds meer voelbaar en raakte ik meer en meer vastbesloten. Dit zou gaan lukken.

Ik had nog tien minuten voor ik de boot op moest

Op 27 januari van dit jaar was ik op het eiland om onder andere een aantrekkelijk voorhuis te bekijken. Op de fiets terug naar de boot kreeg ik een telefoontje over de schoolmeesterswoning in West. Deze zou tijdelijk te huur komen. Ik had nog tien minuten om er te kijken, voor ik op de boot moest om in Sneek een lezing over ‘omgaan met verlieservaringen’ te houden. Het paste allemaal net en het huis voelde meteen goed, hoewel ik ook zag dat er erg veel aan moest gebeuren. Drie dagen later kregen we het telefoontje dat we het mochten huren. Ik was zo blij!

Pagina's uit het boekje van Mieke Ankersmid

Verlieservaringstraject

En dat ben ik nog. We wonen hier met veel plezier. Ik heb mijn coachings-praktijk ‘aan de wal’ afgebouwd en ontvang hier nu mensen die een intensief traject komen doen, meestal rondom een verlieservaring. Ze doen bij mij twee sessies per dag en verder doet het eiland heel goed haar werk. Dat heeft absoluut meerwaarde: de veiligheid en geborgenheid hier, de prachtige natuur, het leven met het weer, met eb en vloed en met de seizoenen. Ik voel me hier helemaal op m’n plek en in m’n element.”

Mieke zal vanaf nu regelmatig over rouw- en verlies schrijven voor 50+