Rinnie bikt tegels weg, zaagt planken op maat en isoleert het dak. Over haar avontuur als ‘bouwvakker’. Op haar 75ste. Het levert meer op dan een geïsoleerde zolder.
Wij hijsen ons in oude spijkerbroeken, die als werkbroek duidelijk herkenbaar zijn aan de vele opgedroogde verfvlekken. We kiezen daarbij een shirt, dat lekker groot is. Ook stevige schoenen zijn nodig. Met armen vol gereedschap gaan mijn dochter en ik twee trappen op naar de zolderverdieping. Daar moet het gebeuren. Op alle slaapkamers, ook op die van beide kinderen, staan grote dikke rollen isolatie materiaal, omdat we boven op zolder werkruimte nodig hebben. We slepen er een paar mee naar boven om aan de grote klus te kunnen gaan beginnen: het isoleren van het dak, in het nieuwe huis van mijn dochter.
Waar haal je een handige man vandaan?
Verhuizen betekent hard werken om alles naar de zin te maken. Verven, behangen, tegels uit de keuken bikken en als dat niet lukt met eenvoudig gereedschap, gaan we dat met een drilboor proberen. Als er vanwege lekkage een nieuwe, iets grotere kajuit op het dak komt, moeten we ook beton storten, omdat de afdekvloer te kort is. En nu dus het dak isoleren. Op zulke momenten missen we een handige sterke man om te helpen bij het klussen, maar waar haal je zo iemand vandaan? Dat soort mannen is altijd al ergens anders aan het klussen of heeft weinig tijd. Dus ben ik als moeder, 75 jaar op dat moment, toch de meest logische oplossing. We zijn trouwens best een prettig team als het om klussen gaat, mijn dochter en ik.
Zij op de grond en ik op een krukje
Het worden drukke weekenden, waarin we heel af en toe dankbaar gebruik maken van extra hulp, als er andere familieleden, of vrienden komen helpen. Het valt me op, dat we tussen alle drukke werkzaamheden door, ook bijzondere gesprekken voeren. Ik leer mijn dochter beter kennen, omdat we veel samen klussen en er tussendoor bij koffie of een broodje altijd gesprekken op gang komen. Dan zitten we tussen gereedschap, op maat gezaagde houten latten, zaagsel, meetlint, boormachine, zilverkleurig tape en afgesneden stukken isolatie materiaal, met een kopje koffie of vaker nog thee. Zij op de grond, ik op een krukje.
De schroeven in de kontzak
Als we weer aan de slag gaan klimt zij de trap op, in de ene hand de boormachine en de nodige schroeven en bitjes in de kontzak. Ik ben meer van het grondwerk. Ik lig op mijn knieën, meet alles af, zaag de latten op maat, snij het isolatiemateriaal en geef alles aan. Soms zouden we allebei iets groter willen zijn, want om overal bij te kunnen komen we vaak lengte te kort. Dan improviseren we, met wat er aan latten en ander bruikbaar materiaal aanwezig is. Dat levert soms ook lachsalvo’s op, als het allemaal mislukt.
Ik vind haar dapper, strijdvaardig en handig, maar het meest dierbaar zijn de momenten, waarop we onze ideeën bespreken over de problemen die er spelen en hoe creatief zij oplossingen aandraagt. We wisselen ervaringen uit en soms ontdek ik, dat ik moeite heb om een beslissing van haar te accepteren, die niet helemaal strookt met de mijne, maar het is haar huis, haar leven en ze is bovendien al lang een volwassen vrouw. Bijzonder zijn de momenten waarop ik ontdek, dat ik ook van haar kan leren.
Daar praatte je niet over
In onze gesprekken komt soms ook de vraag naar voren, hoe mijn relatie met mijn inmiddels overleden moeder was. Ook die moeder past wonderwel in het klusverhaal, want toen ik ongeveer vijftien jaar was, sloopte mijn moeder, samen met mij een kastenwand tussen de eetkamer en de zitkamer weg, om meer ruimte te creëren voor de piano. Zij was toen net zo oud als mijn dochter nu. Kennelijk hebben wij vrouwen alle drie iets gemeen in onze genen, dat we doorgeven aan een volgende generatie. Alleen is het jammer, dat ik met mijn moeder geen waardevolle gesprekken heb kunnen voeren, zoals nu met mijn dochter. Onze diepe gedachten hebben we nooit kunnen delen. Daar praatte je niet over in die tijd, ook niet toen ik zelf al wat ouder was.
Best een beetje trots
Na vele weekenden kluswerk zijn de grote zolderruimten en ook de kleine bergplaatsen onder het schuine dak goed geïsoleerd. We hebben er later ook nog gipsplaten tegenaan geschroefd. We zijn gewoon een beetje trots, dat wij dat grotendeels hebben gerealiseerd.