Ik rende hem, voor heel even een soepele hinde, voorbij en brulde:’ JAAAAAAAA!’

Tietia Feikens
12-4-2017, week 5
Hardloopgroep 50plusinfriesland

Maandagavond was ik bij mijn beste vriendin Hillie. Ze vroeg me hoe het met het hardlopen ging. Ik vertelde dat ik het een hartstikke leuk avontuur vind maar dat het voor mij best wel afzien is en dat ik daar niet echt van hou. :’ Nee dat weet ik!’ liet ze me iets te enthousiast weten. Maar ze kent me bijna 46 jaar dus ze heeft recht van spreken. :’ Ik denk niet dat ik ooit een echte hardloper word’ ging ik verder ‘ ik denk dat ik het na 21 mei ( de Loop van Leeuwarden ) ook voor gezien hou, misschien ga ik dan wel weer tennissen’ zei ik. :‘ Nee hoor Ties, zei Hillie, je zult daarna ook nog even door moeten trainen want wij gaan in oktober samen de ‘Dam to Dam loop by night’ in Amsterdam doen zei ze, dat is 8 kilometer, dus dat moet lukken’. WIJ GAAN IN OKTOBER DE DAM TO DAM LOOP DOEN pfffffft! Waar haalt ze het vandaan? Ik heb aangegeven daar nog even over na te willen denken.
Gistermiddag lag ik op de bank te rusten en keek naar buiten. Gatverdarrie! Regen! Trainen in de regen. Ik kon me op dat moment niets vervelenders voorstellen want ik was, hoewel de kachel lekker brandde, zo koud als een steen ( geen vuursteen Roelof )! Ik kon wel even wat mentale steun gebruiken dus ik begon te mopperen op de groepsapp. Daar was Vincent me voor: Wat een schijtweer, gaat het wel door? (Vincent), Tuurlijk (Kas), Jakkes! Ik heb zo geen zin (ik), Haha, hoort er ook bij (Ciska ). Ciska is wel één van de meest positieve groepsleden volgens mij. Ik heb haar nog nooit op iets negatiefs kunnen betrappen en ze is goed met opbeurende teksten op de groepsapp. Ze stelde zelfs voor om een triatlon te doen…Donald, trainer en ook een positieveling, stuurde via de app 9 redenen waarom trainen in de regen zo lekker is. Uhuh. Van Kas hoorde ik dat hij nog had geprobeerd te Googelen op redenen waarom trainen in de regen waardeloos is. Zonder resultaat.

Het had geholpen: even lekker zeiken met als resultaat lekker lachen. Ik kwam van de bank en trainde 3 minuten fanatiek op de crosstrainer en deed daarna een hele serie oefeningen om schouders, nek en rug lekker los te maken. Gevolg was dat ik lekker warm en soepel werd en met goede moed vertrok ik naar onze verzamelplek. Daar schuilde het hele groepje bibberend in de portiek van Fysio058. Ik dook er gezellig tussen. Het regende en waaide ook nogal hard en het was koud. Onze trainers zijn echter keien! Vuurstenen zou ik zeggen. Ze zijn altijd optimistisch en positief en weten ons te motiveren. En deze beide heren hebben een dik compliment verdiend want elke week zijn ze samen vrijwillig aanwezig om deze horde losgeslagen kamelen te begeleiden.

Met 13 lopers begonnen we aan de training. Anita die vorige week moest afhaken blijkt een zweepslag te hebben opgelopen en kan dus niet meer deelnemen. Heel jammer! De loopscholing sloegen we deze keer vanwege het weer over. We dribbelden door de vrijheidswijk en daar deden we de warming-up. De bewoners van de flats in de Robinsonstraat hebben zich vast vermaakt want 13 kleumerige, kleurige, hardlopers in spé zochten beschutting tegen een muur, terwijl de trainers in de regen onverslaanbaar aanwijzingen gaven. Wel werden we hier allemaal lacherig van en de sfeer was opperbest. Vandaar liepen we langs de Bonke, richting Lekkum en maakten een lus door de Blitsaerd. Het moet gezegd, als je één keer loopt heb je helemaal geen last meer van de regen. Behalve dan dat je je bril niet meer kunt gebruiken en op goed geluk hoopt dat je niet een losse stoeptegel raakt. Voor vanavond stond er 3 keer 8 minuten op het programma. Ik stond Roelof met open mond aan te gapen; 3×8 minuten??? Hanna en ik vonden die stap wel heel erg groot. Maar vooruit met de geit! We zagen wel hoever we kwamen.

Volgens mij heb ik zeker één keer 4 minuten achter elkaar hard gelopen, voor mij een absoluut record! De meeste groepsleden slaagden erin die 3×8 minuten te volbrengen. Ik zag Ciska zelfs een vreugdedansje maken omdat het haar gelukt was. Ik ben trots op de groep want dit was geen geringe prestatie. Hanna en ik wandelden iets vaker dan de groep maar we raakten niet heel ver achter. En de groep hoefde geen grote afstand af te leggen om te ‘stofzuigen’. Dit is het verschijnsel waarbij de groep, na de afgesproken afstand, terugloopt om de achterblijvers op te halen. Dit om het groepsgevoel te versterken, denk ik. En om te zorgen dat er niemand zoekraakt waarschijnlijk. Hetgeen voor een dwaallicht als ik, best handig is. Alleen dat zij dan de stofzuiger zijn en ik een stofje zit me niet helemaal lekker.

De laatste 8 minuten voerden over de Groningerstraatweg met een felle bui en flinke tegenwind. Hanna en ik slaagden erin het gat tussen de groep en ons niet heel groot te laten worden. Op een gegeven moment zag ik dat Kas was gaan wandelen in plaats van lopen. Ik schatte de afstand tussen hem en mij in en dacht: zal ik…? Lang dacht ik er niet over na, ik zette een eindsprintje in. Kas keek om en overwoog volgens mij een fractie van een seconde om het op een lopen te zetten. Maar hij moet het wanhopig hoopvolle in mijn ogen gezien hebben en hij liet het er bij zitten. Ik rende hem, voor heel even een soepele hinde, voorbij en brulde:’ JAAAAAAAA!’ De groep keek geschrokken achterom. :’ ik heb iemand ingehaald! Voor het eerst!’ jubelde ik en ik voelde me, een nietig momentje op de eeuwigheid, een overwinnaar. En daarnaast had ik vanavond best lekker gelopen. Ik merk dat het elke keer iets lichter gaat.

Terug bij Fysio058 bleek dat we 6,2 kilometer gelopen hadden. Ook dit gaf een goed gevoel. Tijdens de cooling-down, die echt nodig was, deden we een oefening om de liezen ( waar ik wat last van had gekregen ) te rekken. Zeth maakte een opmerking waar de hele groep overheen viel :’ Goh, ik dacht dat alleen de vrouwen liezen hadden!’ Donald vroeg wanneer hij jarig was, zodat hij een biologieboek cadeau kon krijgen. Nat maar voldaan stapte ik in de auto en ik had voor een moment een onoverwinnelijk gevoel! Wat objectief gezien natuurlijk flauwekul is, aangezien ik een stofje voor de stofzuiger ben, maar daarom heet het ook een gevoel. Was dit nu de beroemde hardlopers-high? Hoe dan ook, dit gevoel maakte wel dat ik steeds meer vertrouwen krijg in de 5 kilometer tijdens de Loop van Leeuwarden. En misschien loop ik in oktober wel de ‘Dam-to-Dam-loop-by night!

Deel dit artikel

Full 2
Culinaire routes
De leukste restaurants, de meest verfijnde smaken, de eerlijkste gerechten.
Full 2
Full 2
Fiets, wandel- en vaarroutes
Kom lekker in beweging en loop of fiets een mooie route!
Full 2
Full 2
Er op uit
Nederland is veelzijdiger dan je denkt. Laat het dagelijkse leven even achter je en geniet!
Full 2
Full 2
Schrijf mee
Vertel jij graag mooie verhalen? Schrijf dan mee met de redactie van 50+
Full 2
previous arrow
next arrow
Scroll naar boven
Scroll naar top