In het Groningse stadspark is het een paar keer per jaar mogelijk een plukwandeling te doen, die het midden houdt tussen een vroegere biologieles en verantwoord omgaan met de natuur. Wij wandelden mee.
Een paar keer per jaar neemt de Greendreamster Sanne Scheltema je mee door het Stadspark in Groningen voor een wildplukwandeling. Vandaag is zo’n dag. Vijf mensen verzamelen zich op de afgesproken plek, gehuld in regenponcho en een tupperwarebakje onder de arm om de vondsten in te bewaren. Na vijf minuten kiest Sanne een dikke beuk uit om onder te schuilen, plukt ze een vers blad van de boom en knabbelt het lekker op. ‘Probeer maar’, zegt ze bemoedigend. Ondertussen knielt ze in het natte gras en wijst op een klein plantje. ‘Iemand enig idee?’, ‘Look zonder look!’, roept een jongeman die drie minuten geleden als een handige goochelaar demonstreerde hoe je pijnloos een brandnetelplantje uit de grond trekt. Hij heeft op eigen initiatief een thermoskan met heet water meegenomen en vult die met blaadjes. Als een jachttrofee gaat de kan van hand tot hand en nemen de plukkers in spe voorzichtig een slokje. ‘Goed voor nierproblemen en reumatische klachten’, licht Sanne toe.
Tegenwoordig trekken we het vloekend uit onze aangeharkte tuintjes, maar vroeger was het een zegen
Ze heeft haar kennis overgedragen gekregen van haar overgrootmoeder. De familietraditie van kruidenplukken en geneeskrachtige smeerseltjes maken, werd in de vrouwenlijn van de familie zorgvuldig overgedragen en nu neemt Sanne ons bij de hand. Bij de volgende tussenstop tovert ze crackertjes uit haar rugzak en in de stromende regen laat ze ons zelfgemaakte pesto proeven.
Wat blijkt: zevenblad was de spinazie voor Romeinse soldaten. Tegenwoordig trekken we het vloekend uit onze aangeharkte tuintjes, maar vroeger was het een zegen. Om de troepen van groente te voorzien strooide men zevenblad op de akkers en dat verspreidde zich razendsnel. Inderdaad, als je goed kauwt proef je spinazie.
Tijdens de wandeling kom je van alles tegen: witte waterkers, vlierbloesem, gewone brunel, hazelaar, ruwe iep, reuze balsemien. Heerlijk, al die namen en af en toe klinkt ergens verstopt in het collectieve geheugen iets bekends. Witte dovenetel…hadden we dat niet eerder gehoord? De plukwandeling is een mix van een biologieles van vroeger, mindful rondstappen in het hier en nu, verantwoord omgaan met de natuur en af en toe een zweempje moderne hekserij. Het is echt van deze tijd. Mannen brouwen tegenwoordig hun eigen bier en vrouwen plukken graag rode klaver om hun overgangsklachten te bestrijden. Een natuurlijke ontwikkeling; we leven bewuster en trekken dus de stoute laarzen aan.
Wildplukken valt onder de stroperswet, maar dat mag de pret niet drukken op deze regenachtige zondagmiddag in het Stadspark. De tupperwarebakjes gaan onder de snelbinder en voor de echte diehards heeft Sanne nog een laatste tip: download de Wildplukapp op je telefoon dan gaat er een wereld voor je open!
meer info: www.greendreamster.nl