Hij is hét voorbeeld voor sporters met een beperking

Hij beklimt bergen, doet obstacle runs en liep een marathon. Met één been. "Mensen laten onnodig kansen liggen."

Klauteren door zompige modder, klimmen over boomstammen, rennen over onverharde paden in weer en wind. Obstacle running wordt het genoemd. Michael-Robbert Brans (37) doet het met één been. Hij laat zich er niet door belemmeren in zijn doelen en daarmee inspireert hij anderen met een beperking om ook te gaan sporten. “Nooit opgeven en kansen pakken.” 

Stel je even voor dat je aardig kunt hardlopen. Je laat het asfalt echter voor wat het is en kiest voor onverhard, modder, klimmen en klauteren. Je moet goed je evenwicht kunnen bewaren, kunnen coördineren, uithoudingsvermogen hebben, flexibel zijn en sterk. Oersterk. Je zou toch zeggen dat je daar niet alleen een sterke gestel, maar absoluut al je ledematen bij nodig hebt. Michael-Robbert Brans doet dat met één been, omdat hij een tweede mist. Geamputeerd vanwege kanker. Inmiddels is hij de wereldrecordhouder snelste man op krukken en één been op de vijf kilometer.

Tough Ground

Hij startte in 2014 met obstacle running, zoals de sport wordt genoemd. Hij heeft de focus echter niet alleen op zichzelf gericht, maar inspireert anderen hetzelfde te doen. In zijn bedrijf Tough Ground in Almere, dat hij samen met zijn vriend Dennie van Dijkhuizen runt. Je kunt er trainen en workouts doen. Heb je een beperking? Dan ook. Het is namelijk een van de doelen van het bedrijf om mensen met een beperking te kunnen laten sporten.

‘Eén kans pakken is altijd beter dan er twee te laten liggen’, schrijft Brans in een persoonlijk Twitter bericht. “Mensen laten onnodig kansen liggen. Of het nu gaat om stoppen met roken, een huis kopen of kiezen voor een baan. Ik wil mensen bewust maken van hoeveel kansen ze laten liggen en ze inspireren ze te pakken. Het heeft niets met een beperking te maken,” voegt hij toe.

Hij zegt dit in een filmpje afkomstig van zijn Twitteraccount: @myoneleggedlife en legt het ons uit; In het kort is dat: drie keer kanker, één been en een omslag in het leven door sport. Zo omschrijft Michael-Robbert zijn leven. Een korte en krachtige omschrijving, maar er moet toch meer zijn wat deze atleet en inmiddels ook ondernemer in zich heeft.

Kanker

Eerst het verhaal. Het is 1995 als er kanker bij Michael-Robbert wordt geconstateerd. Hij is dan veertien jaar. De tumor in zijn bovenbeen wordt verwijderd. Zijn onderbeen moet hij een jaar later missen. De kanker keert terug, dit keer in zijn buik. Gevolg: het bovenbeen moet er ook af. Weer later zijn het bekken en zijn heupen aan de beurt, waar hij daarna aan geopereerd moet. 

Helemaal niet vreemd om hem vervolgens voor de rest van zijn leven in een rolstoel aan te treffen. Hij verhuist zelfs naar een rolstoelvriendelijke woning, maar Brans heeft niet het karakter om letterlijk te blijven zitten. Hij levert zijn rolstoel in bij het invalide basketbal jeugdteam waar hij tot dan toe zelf deel van uitmaakt en besluit zonder rolstoel verder te gaan.

Accepteren

Hoe? Door eerst voor zichzelf te accepteren dat je jezelf kunt blijven, ook als je een been mist. Vervolgens besluit hij zich ook gewoon zo te tonen aan de wereld. Een prothese neemt hij dan ook niet. Maar er is iets anders dat hem in de weg zit. Hij raakt lusteloos, doelloos en kampt met overgewicht.

Het is 2013 als hij een straf besluit neemt. Niet dat het hem gemakkelijk afgaat, maar als hij hoort van Team No Limits neemt hij de beslissing daar aan deel te nemen. Het betekent dat hij zijn handicap niet als een beperking ziet, maar juist fikse uitdagingen aangaat. Denk aan een mudrace ofwel obstacle run. Hij neemt er letterlijk en figuurlijk allerlei hindernissen voor.

‘Sport heeft mij gered’

Haalt hij eerst nog jankend de finish, het zet hem wel aan tot doelen stellen. “Sport heeft mij gered. Samen met familie en vrienden elkaar inspireren, motiveren en uitdagen. Ik heb nu een manier gevonden om te gaan met mijn situatie. Dat kostte tijd. Dat kan ook niet als je 18 jaar bent. Het is een intensief proces waar je doorheen moet,” zegt hij in een eerder interview.

De snelste

Het is dan ook niet bij die ene run gebleven. Inmiddels heeft hij er meer dan tweehonderd gedaan en is hij de snelste man ter wereld op één been en krukken. Hij beklom bergen, liep de marathon over de Chinese muur, en hij zet zich ook in voor anderen met een handicap. De Stichting Dutch Adaptive, het oorspronkelijke No Limits Team, bestaat inmiddels uit veertien medewerkers die reguliere sporten bereikbaar maken voor mensen met een beperking of chronische ziekte.

In het dagelijkse leven is Brans getrouwd, heeft een dochtertje en heeft met Tough Ground van zijn hobby zijn beroep gemaakt.

Michael-Robbert deed een TEDtalk. Deze kun je hier beluisteren.

www.MRBRANS.com