Heeft de verpakkingsvrije winkel kans van slagen?

Regelmatig verschijnen er berichten in de media over winkels waar zoveel mogelijk producten verpakkingsvrij worden aangeboden. Het doel: zo min mogelijk plastic gebruiken en de plasticsoep te lijf gaan. Boyan Slat gooit momenteel hoge ogen met zijn Ocean Clean Up-actie. Dorothea Piek (48) ontwikkelde een paar jaar terug al een verpakkingsvrije winkel. Was zij haar tijd vooruit? De winkel hield ze toen niet draaiende. ‘Het vraagt mensen om een gedragsverandering. Het moeilijkste wat er is’.

“Velen vonden het een tof initiatief. Alles stond op groen, maar uiteindelijk was de uitkomst rood.” Dorothea Piek, initiatiefneemster van Opgeweckt Noord, de verpakkingsvrije supermarkt in Groningen, geeft tegenwoordig al haar aandacht weer aan haar bedrijf Buro Goeie Grond, een communicatie- en marketingbureau waarin ze haar expertise op het gebied van duurzaamheid inzet binnen het bedrijfsleven.

Dorothea Piek

Vrij van plastic zakjes en bakjes

Haar passie voor de natuur en duurzaamheid gaan hand in hand met haar gevoel voor marketing en commercie. Juist zij was daarom in staat, samen met haar toenmalige vriend, een verpakkingsvrije winkel te ontwikkelen en deze daadwerkelijk vorm te geven. De zaak had een moderne uitstraling, de producten waren vrij van plastic zakjes en bakjes én biologisch. “We haalden met het concept alle media, we waren immers de eerste verpakkingsvrije super, en iedereen was voor.” Crowdfunding was geen probleem, de winkel kwam er, en toch moest de deur na bijna twee jaar weer dicht.

‘Mensen zijn altijd veel van plan, maar doen het uiteindelijk niet’

Een bewoonster uit de stad Groningen vertelt: ’Als ik uit mijn werk kwam en snel nog even boodschappen wilde doen, had ik geen potjes bij me. Dus eerst naar huis, mijn lege potten ophalen en dan naar de verpakkingsvrije supermarkt. Als ik moe was, had ik geen zin om er voor om te fietsen’. Dorothea: “Mensen waren enthousiast, maar steevast je boodschappen er doen, deden er niet veel. Niet genoeg in ieder geval. Mensen zijn altijd veel van plan, maar doen het uiteindelijk niet. Net als met stoppen met roken of gezond gaan eten. Je wilt het wel, maar doet het niet. Je vraagt van mensen een gedragsverandering en dat is het allermoeilijkste om voor elkaar te krijgen. Uiteindelijk konden we het niet langer bolwerken en moest de zaak dicht.”

Het heeft veel met haar gedaan

Ze vertelt het op de Groningse nuchtere manier, maar na een korte stilte zegt ze dat het veel met haar gedaan heeft. “Je zet niet je ziel en zaligheid in om na twee jaar de tent weer te sluiten. Ik vond het lastig. In de put zitten, is niet de juiste bewoording, maar emotioneel was ik wel. We stonden op het randje van een faillissement. Ik zag het al voor me: in de schuldsanering en niet meer mogen ondernemen. Dat betekende dat mijn Buro Goeie Grond ook stil zou komen te liggen en het allerergste: ik zou nergens meer de regie over hebben. Daar lag ik echt wakker van. Het was het meest vreselijke perspectief.”

‘Het zou het diepste van het diepste zijn, maar dat betekende dat ik daarna alleen nog maar omhoog kon’

“Ik denk echter altijd in kansen en had al snel bedacht dat ik, als alles me zou worden afgenomen en ik in de schuldsanering dreigde te komen, ik zou vertrekken. Dan zou ik sinaasappels gaan plukken in Spanje of zoiets, maar ik wilde niet in een hoekje gaan zitten. Het zou het diepste van het diepste zijn, maar dat betekende dat ik daarna alleen nog maar omhoog kon.”

Voordat het zover kwam, nam Dorothea een advocate in de arm en een enorme legpuzzel volgde, maar een faillissement kon worden afgewend. “Ik ging met de schuldeisers om tafel en legde hen alles uit. Ik was heel transparant en bleef met ze communiceren. Uiteindelijk ben ik er met hen uitgekomen en kon ik voorkomen dat mijn hele leven overhoop ging.” Ze bouwde verder aan Buro Goeie Grond. Haar ervaringen en expertise als het gaat om het bouwen aan een bedrijf dat zo duurzaam mogelijk wil werken, gaf haar direct nieuwe opdrachten. “Natuurlijk, duurzaam is ook ‘window-dressing’. Met slechts roepen dat je duurzaam werkt, ben je er niet. Je moet het op een goeie manier waarmaken, concretiseren. Daar ondersteun ik bedrijven bij.”

Geen voeding maar vulling

De verpakkingsvrije producten heeft ze echter nog niet vaarwel gezegd. “Ik eet zo puur mogelijk, liefst direct uit de grond. Tachtig procent van de producten uit een reguliere supermarkt is geen voeding maar vulling. Ik noem het chemisch eten, en daar ben ik mee opgehouden. Ik ben een tijd erg dik geweest, had suikerziekte en leed aan leververvetting. Ik was er niet gelukkig mee en vroeg me zo’n zes jaar geleden af hoe ik mezelf weer terug kon vinden. Slank was niet het doel, gezond worden wel. Ik heb me toen volledig op voeding gestort.”

Ze ging ontdekken en experimenteren en inmiddels kookt ze vegetarisch. “Het vraagt soms iets meer voorbereiding, maar ik ingewikkeld is het niet. Ik eet veel groenten en fruit en daar is echt heel veel lekkers mee te maken. Wat dacht je van een salade van parelgerst met mango, rucola, veldsla, geitenkaas en pecannoten. Zelfgebakken broodje erbij en klaar. Mijn vriend eet wel vlees. Dat vind ik niet erg, ik ben er nou ook weer niet rigide in. Het is een eigen keuze.”

‘Ik zeg dan meestal: ‘ik doe wat ik kan, maar wat doe jij?’

Dorothea onderging deze gedragsverandering en weet dus uit ervaring hoe lastig het is. “Ik kom niet uit een alternatief gezin ofzo. Ik heb heel nuchtere, behoudende ouders. Maar ik wil nu eenmaal zo duurzaam mogelijk leven, en het liefst zelfvoorzienend.” Ze weet dat dat, net als met de winkel, een traject is met vele puzzelstukjes die in elkaar moeten gaan passen. “Ik ga ervoor, maar heel erg idealistisch wil ik mezelf nu ook weer niet noemen. Kijk, ik kan narrig worden van mensen die mijn verhaal kennen en dan zeuren over een leren riem die ik draag. Ik zeg ze dan meestal: ‘ik doe wat ik kan, maar wat doe jij?’ Dan zijn ze wel uitgepraat. Het gaat me niet om met opzet iets heel ver doorvoeren, ik wil mensen gewoonweg inspireren.”

Onafhankelijkheid

En dan is er die sterke drang naar onafhankelijkheid. “Ik wil geen baas, ik wil zelfstandig zijn en ondernemen. Ik wil het liefst zelfvoorzienend zijn, zodat ik niet afhankelijk ben van welke leverancier dan ook. Ik wil mijn eigen creativiteit inzetten om een duurzaam leven op te bouwen. Geld is daarbij niet leidend. Het liefst zou ik zien dat we allemaal een basisinkomen ontvangen. Dat we geen sollicitatieplicht meer hebben en al dat soort regels. Wat zou jij dan doen? Dan ga je toch doen wat je leuk vindt en waar je goed in bent? Er zijn altijd mensen die op de bank blijven zitten, die krijg je niet om. Maar die hele grote groep die wel wil, die de handen uit de mouwen steekt, die gaat de mooiste dingen creëren. Misschien een maatschappelijke functie vervullen, oudere mensen helpen of een eigen bedrijfje opzetten. Dat zou mijn ideale wereld zijn.”

Deel dit artikel

Full 2
Culinaire routes
De leukste restaurants, de meest verfijnde smaken, de eerlijkste gerechten.
Full 2
Full 2
Fiets, wandel- en vaarroutes
Kom lekker in beweging en loop of fiets een mooie route!
Full 2
Full 2
Er op uit
Nederland is veelzijdiger dan je denkt. Laat het dagelijkse leven even achter je en geniet!
Full 2
Full 2
Schrijf mee
Vertel jij graag mooie verhalen? Schrijf dan mee met de redactie van 50+
Full 2
previous arrow
next arrow
Scroll naar boven
Scroll naar top