Tietia Feikens
26-4-2017, week 7
Hardloopgroep 50plusinfriesland
Opgewekt vertrok ik gister naar de fysiotherapeut. Nog even een goeie kuitmassage en dan was ik weer klaar voor mijn hardlooptraining. De massage deed geen pijn en mijn kuit voelde goed aan. Ik had er oprecht zin in om weer te gaan trainen want de 5 kilometer tijdens de loop van Leeuwarden komt met rasse schreden naderbij! Na de massage nog even op de loopband. Ja en dat viel tegen; ik kreeg toch weer last van mijn linkerkuit, de kuit van de zweepslag. Even een stukje wandelen en daarna nog een stukje hardlopen en dat ging weer niet goed. Opnieuw pijn in mijn kuit. Niet veel pijn maar toch. Chris legde me voorzichtig uit dat ik beter nog niet kon trainen. Hij kon me natuurlijk niet tegenhouden maar hem leek het beter om de kuit nog niet te veel te belasten. Ik wilde geen risico nemen en besloot dus met een diepe zucht om zijn advies ter harte te nemen. Bah! Wat een teleurstelling!
Op de groepsapp meldde ik me af voor de training. En dat is zo leuk van deze groep, iedereen steekt je een hart onder de riem en komt met motiverende teksten. Een enkeling was bang dat ik op zou geven maar ik ben iemand die zelden iets opgeeft. Als ik ergens aan begin maak ik het meestal ook af. En er is werkelijk geen haar op mijn hoofd die aan opgeven denkt, ook nu niet. Ik heb twee doelen: fit worden en de 5 kilometer halen. Dat fit worden lukt al aardig. Ik merk het aan het wandelen, dat gaat veel soepeler dan 7 weken geleden. En sowieso heb ik meer energie. En die 5 kilometer ga ik ook halen. Al zal ik het niet helemaal hardlopend kunnen doen, ik wil met mij groep over de streep komen. Ik heb geen tijdslimiet in het hoofd en ook niet een bepaalde snelheid maar dat maakt mij niet uit. Lopen zal ik! Gewoon omdat het leuk is om dit avontuur, samen met mijn groep, tot een goed einde te brengen.
De groep trainde weer in recreatiegebied ‘de Groene Ster’. 10 Lopers verzamelden zich voor de looptraining van Donald en Roelof. Een aantal mensen kon er deze keer niet bij zijn, gelukkig de meesten niet vanwege een blessure. Vandaag stond er een 3 kilometer-loop op het programma. Bij sommigen sloeg de twijfel toe; ‘Ga ik dat wel halen?’ 3 Kilometer aan één stuk had de groep nog nooit gelopen en het was een test om te kijken of ze op schema lagen voor de 5 kilometer op 21 mei as. Maar de eerste kilometer gleed bijna ongemerkt onder de schoenen door. En er was nog adem genoeg om te kletsen over onder andere compressie-kousen en tatoeages. Roelof en Donald zagen duidelijk progressie bij de deelnemers en ze waren dik tevreden! Een enkeling moest tussendoor even een klein stukje wandelen maar iedereen liep die 3 kilometer dik binnen het half uur uit, wat een knappe prestatie! Hierdoor was de training wat eerder afgelopen dan anders, hetgeen Julia de volgende uitspraak ontlokte ‘Hoe meer kilometers je buffelt, hoe eerder je thuis bent!’ Ik vind het een mooie, die houden we er in!
Mijn loopwerk vanochtend bestond uit een stevige wandeling over de Koningsdag-markt, samen met Jan. Het leek me een goed idee om mijn nieuw aangeschafte compressiekousen aan te trekken voor deze gelegenheid. Maar gottegottegot wat een gepruts! Ik kreeg het gewoon niet voor elkaar om ze aan te krijgen, ook al probeerde ik het op de manier die John van het Running Cente. Na meerdere pogingen, een gescheurde vingernagel en zere vingers slingerde ik de kousen pissig in een hoek! Ik had het zweet op mijn voorhoofd. Ik hoop dat er op Youtube een filmpje te vinden is met een instructie om dit handiger te doen. En ik heb zo juist nog beweerd dat ik bijna nooit iets opgeef. Hm…
Overigens, de stevige wandeling ging prima en mijn kuit hield het goed.
