Facebook dating en dat na je vijftigste

De droomprins van Jeanette komt niet op een wit paard, maar op een goede motor. Hij heeft alle tijd van de wereld om te reizen en genoeg geld om dat te betalen. Een utopie, dat snapt ze ook wel. Maar wie niet waagt wie niet wint!

Jeanette Slagt besloot om op 53-jarige leeftijd opnieuw te beginnen als digitale nomade. Hierdoor heeft ze een compleet nieuwe manier van gepensioneerd leven neergezet.

In 2015 heeft ze vrijwel alles verkocht wat ze bezat. Ze was werkeloos, had een start gemaakt met een eigen bedrijf, maar helaas lukte het concept niet in Nederland. Ze besloot om ‘tering naar de nering’ te zetten: oftewel haar uitgaven af te stemmen op haar inkomsten. En waar kon ze dat beter doen dan in een land waar het levensonderhoud goedkoop is? Dus boekte ze een ticket naar de Filipijnen en verhuisde. Momenteel verblijft ze in Mexico.

Jeanette gaat regelmatig een bijdrage leveren als schrijfster voor 50+. Geniet mee van haar avonturen en haar kijk op het leven na je vijftigste. Vorige week kon je lezen dat ze er in Mexico andere etensgewoonten op na houden dan in Nederland!

Facebook dating en dat na je vijftigste

In Mexico heeft Facebook onlangs Facebook dating uitgerold. Dus na een update van mijn telefoonapp heb ik opeens een datingsite gratis tot mijn beschikking. Hoe verleidelijk om met zo’n mooie donkere man te daten! Mijn droomprins komt niet op een wit paard, maar op een goede motor, heeft alle tijd van de wereld om te reizen en heeft ook nog eens genoeg geld om dat zelf te betalen. Dat is een utopie, dat snap ik ook wel. Maar wie niet waagt wie niet wint.

Relaties en geld

Je leert jezelf kennen op al die eenzame reizen en de lange nachten onder een maan op een strand waarbij duizenden sterren op je neerkijken geven inzicht in alleen zijn en eenzaamheid, maar ook inzicht in de waardes die je graag ziet in relaties. Ik heb in de Filipijnen een wijze les geleerd over relaties en geld. Veel relaties in Azië draaien veel meer om geld dan ware liefde. Dat heeft me wat terughoudend gemaakt.

Ik weet wel dat overal in de wereld mensen zoeken naar mogelijkheden om zichzelf te verbeteren, maar dat is nu een van die waardes die ik heb zitten doordenken op zo’n strand onder de sterrenhemel: ik zou wel een gelijkwaardige relatie willen, waarin dat sociaal klimmen of economisch verbeteren niet meetelt. Helaas ontdek ik dat ook in Mexico op de dating afdeling van Facebook mannen afhaken als ik uitleg dat ik niet rijk ben. Dan hoor je al snel niets meer,  op een of twee volhouders na.

De taalbarrière speelt ook een grote rol. Ik flipper als een gek tussen het scherm van Google Translate en Facebook heen en weer als er wel een echt gesprek is. Zoals met de mannen met wie ik nu af en toe chat. Ik ben wat terughoudend in het afspreken met de mannen. Eerst maar eens een beeld proberen te vormen van de mentaliteit hier en de verwachtingspatronen rondom daten. In de Filipijnen staat een date gelijk aan seks. Ze noemen het daar date, maar het draait om seks.

Ik ben niet zo’n type dat met Jan en alleman in bed duikt. Momenteel staat mijn hoofd helemaal niet naar seks. Waar mijn hoofd wel naar staat is een goede vriendschap, weer eens een goed gesprek hebben face to face met iemand met een mening over wereldpolitiek, de laatste film of een goed boek. Of gewoon kletsen over alledaagse dingen. Heel eerlijk gezegd hoeft dat niet eens een man te zijn, een vriendin mag ook, maar ik praat makkelijker met mannen, ik ben niet zo van mode, nagellak en baby-talk.

Bijzondere keuze

Dus ik installeer WhatsApp op mijn telefoon, Mexico is een WhatsAppende natie en ik app met een paar mannen. Nu klinkt dat heel dynamisch, maar als ik om de dag met een van hen drie regels wissel is het veel. Mexicaanse mannen zijn veel te moe om echt te investeren in iets, na een soms zestienurige werkdag en  met maar een vrije dag per week hebben ze ook niet veel tijd. Af en toe worstel ik me door enorme communicatiestoornissen heen. Ik vind het sowieso erg vermoeiend om in drie talen te functioneren. Mijn hoofd zoemt aan het einde van de dag een beetje.

De liefde en ik zijn niet zo’n goede combinatie, ik weet nooit helemaal zeker waar dat door komt. Laten we maar zeggen dat ik een bijzondere keuze van mannen heb en op een heel eigenwijze tegen zaken als intimiteit en seks aankijk. Hoe zich dat dan voegt in een land als Mexico? In de Filipijnen had ik het wel onder de knie. Met gemiddeld drie huwelijksaanzoeken per week groeide mijn zelfvertrouwen. Ook al waren die aanzoeken economisch getint. Hier in Mexico weet ik het niet zo goed, vele mannen zijn getrouwd en flirten er vrolijk op los. Anderen lijken erg dominant en willen alles bepalen, ook het tijdspad van daten.

Negatief zelfbeeld

Ik ben wat voorzichtig met mijn hart, omdat ik een kluns in de liefde ben is mijn hart is van prachtig craquelé door alle breuken. Bovendien worstel ik momenteel met een heel erg negatief zelfbeeld. Aan alle kanten krijgt de zwaartekracht grip op mijn lijf en het maakt me onzeker. Toch moet ik eerlijk zeggen dat als ik op het strand om me heen kijk naar dames van mijn leeftijd ik moet toegeven dat ik er niet zo slecht bijzit qua rimpels en zeker qua overgewicht. Maar de ouderdom klopt aan en dat is zichtbaar en voelbaar.

Ernstiger is dat ik onlangs te horen kreeg dat ik staar ontwikkel in mijn linkeroog. Kijk, dan voel je toch je leeftijd wel. Dat mijn heup na een valpartij met de motor elke ochtend zegt: “Hé, ouwe, moet je nog wel motorrijden?” daar kan ik wel mee leven, maar staar is van een heel ander kaliber. Om de één of andere reden maakt die diagnose dat ik me vreselijk oud voel.

Doodeng

Ik moet op zoek naar een kliniek waar ze dat kunnen corrigeren en naar geld om de operatie te betalen. Maar elke keer als mijn vinger boven de afsprakenknop van zo’n kliniek hangt aarzel ik…, ik vind het een doodeng idee dat ik een oogoperatie moet ondergaan.

Ik weet wel, in Nederland is het appeltje eitje zoiets, maar dit is een derde wereldland. Hoewel medische zorg hier heel vooruitstrevend is en er heel veel uitstekende klinieken lijken te zijn. Er komen hier mensen uit het buitenland voor gebitsingrepen, figuurcorrectie en oogoperaties. Toch blijft het een feit dat ik met zo’n dokter net als met een date, een enorme communicatie stoornis kan ontwikkelen.