Dick Passchier, we keken naar hem in onze pyjama op de bank

‘Pak pak pak de zeskampcup. Ga door roeien en door ruiten, pak ‘m beet en zegevier. Bal de vuisten, span de kuiten, want hier is weer Dick Passchier!’ Zo werd hij door een groep rolschaatsende cheerleaders aangekondigd als hij zijn entree maakte als presentator in de spelshow Zeskamp. 

Dick Passchier. Wie herinnert zich hem niet? Zijn keurige scheiding, melodieuze stemgeluid en altijd nette verschijning met geruit colbert en stropdas. Aardig en vrolijk. Geliefd presentator van grote NCRV spelshows in de jaren zestig, zeventig en tachtig die live vanaf een plein in Middelburg of een sporthal in Arnhem werden uitgezonden. Zeskamp, Stedenspel en Spel zonder Grenzen, daar bleef je voor thuis. Teams uit dorpen en steden streden tegen elkaar in de meest bizarre spellen. Touwhangen in Tarzan-outfit boven een kookpot, rondscheurende bruidsparen in een wankelende versierde wagen of kaasmeisjes balancerend met grote gele nepkazen op een wipwap in een waterbak. En dan had je nog de altijd hilarische glijpartijen op de zeephelling. Het kon allemaal en we genoten er, stiekem, van.

Hij was de rustige rots in de branding tussen al dat geweld van verklede kandidaten, felgekleurde decors, brassbands en knipperende discolampjes. Met zijn nette taalgebruik met woorden als ‘uitstekend’ en ‘uitermate’ en zijn talent om spelregels op een heldere duidelijke manier uit te leggen, was hij de perfecte spelleider. Regelmatig had hij de blonde en altijd goedlachse Judith Bosch aan zijn zijde. Haar naam is onlosmakelijk verbonden met de zijne.

‘Wie dat is dat ziet u zelf wel, dat hoef ik niet te vertellen’

Zijn wat nette uitstraling zorgde er waarschijnlijk voor dat hij in 1973 gevraagd werd om het Koninginnedag-defilé van commentaar te voorzien. In het programma Helden van toen (2011) vertelde hij daarover dat hij naast het bordes in een vrachtwagen zat om zijn werk te doen en dat prins Bernhard altijd even naar hem zwaaide. Omdat er in de acht jaar dat hij verslag deed steeds meer prinsjes en prinsesjes bij kwamen en het een klus werd om alle namen te onthouden zei hij af en toe ‘Wie dat is dat ziet u zelf wel, dat hoef ik niet te vertellen’. Alles beter dan een verkeerde naam noemen, want dat kon echt niet.
Eigenlijk was Dick Passchier winkelier in Oosterse artikelen en deed hij het presenteerwerk er naast. Op de radio was hij onder andere te horen in het lunchpauze-programma Twaalfuurtje en dan was daar nog het legendarische tv-programma ‘Zo vader zo zoon’ waarin hij panellid was. ‘Vriendelijke, eerlijke en sportieve televisie,’ zo noemde hij het zelf. Wij keken ernaar in onze pyjama op de bank.

Na zijn tv-carrière is de Dordtenaar naar Noorwegen verhuisd, om in 2004 terug te keren in Nederland. Hij ging wonen in het Friese Engwierum, bij zijn zonen in de buurt. De laatste jaren leed hij aan de ziekte Parkinson en verhuisde naar een Woonzorgcentrum in Kollum. Daar is hij op 29 september jongstleden op 84-jarige leeftijd plotseling overleden aan een hartstilstand. ‘In zijn werkzame leven heeft hij miljoenen mensen plezier en blijdschap gebracht,’ stond in de rouwadvertentie. Een groot televisiecoryfee is niet meer.

Hoofd-foto: ANP-archief