Op 22 juli 1933, bijna 90 jaar geleden, gebeurde er iets bijzonders aan het Schotse Loch Ness. Een echtpaar genaamd de Spicers zag een enorm beest de weg oversteken en in het meer verdwijnen. Dit verhaal verspreidde zich als een lopend vuurtje en al snel beweerden veel mensen het monster van Loch Ness te hebben gezien. Hoewel er nooit wetenschappelijk bewijs is geleverd, blijft de mythe van het monster in het Schotse meer voortbestaan.
Voordat de Spicers het monster zagen, waren er al meldingen geweest van een mysterieus wezen in Loch Ness. Maar hun ontmoeting en de daaropvolgende media-aandacht zorgden ervoor dat het monster wereldwijd bekend werd. Zeg “Loch Ness” en de kans is groot dat mensen meteen denken aan “het monster van Loch Ness”.
Loch Ness is een prachtig meer in de Schotse Hooglanden, vlakbij de stad Inverness. Het is een indrukwekkend meer, ongeveer 37 kilometer lang, 1.600 meter breed en zo’n 200 meter diep. Maar het grootste inkomen voor de bewoners rond het meer komt voort uit het monster. Jaarlijks trekken vele toeristen naar Loch Ness in de hoop een glimp op te vangen van het illustere wezen, liefkozend “Nessie” genoemd. Deze toeristen brengen jaarlijks maar liefst 80 miljoen dollar op.
Op die bewuste middag van 22 juli 1933 reden de Spicers langs Loch Ness toen ze plotseling een enorm beest de weg zagen oversteken. Volgens George Spicer was het wezen meer dan 1 meter hoog en ongeveer 8 meter lang. Het had een nek die iets dikker was dan de slurf van een olifant en het had geen ledematen. Het slingerde over de weg en had een dier in zijn bek. Vervolgens verdween het wezen in het meer, waardoor de Spicers met verbazing achterbleven.
Op 4 augustus van dat jaar verscheen het verhaal in de Iverness Courier en sindsdien nam het aantal meldingen van waarnemingen toe. Mensen beweerden een wezen te hebben gezien dat leek op een draak, een monstervis of een zeeslang. De naam “Monster van Loch Ness” werd de vaste benaming voor het wezen.
Volgens de overlevering heeft er altijd al een monster in de buurt van het meer gewoond. In de 7e eeuw na Christus beweerde de Ierse priester St. Columba het monster te hebben gezien. Hij was in Schotland om mensen te bekeren tot het christendom en kwam bij een begrafenis van een man die door een “waterbeest” zou zijn gedood. Columba stuurde zijn assistent het water in, waarop die werd aangevallen door het beest. De priester hield een kruis omhoog en schreeuwde tegen het monster: “Tot hier en niet verder. Raak de man niet aan en ga onmiddellijk weg!” Het monster verdween en de assistent overleefde de aanval. Dit voorval zou zich hebben afgespeeld in de rivier de Ness, die ontspringt in Loch Ness.
Hoewel er in de 19e eeuw ook al meldingen waren van een wezen in Loch Ness, nam de aandacht ervoor in de 20e eeuw toe. Op 2 mei 1933 meldde Aldie Mackay in de Iverness Courier dat ze een “enorm beest met het lichaam van een walvis” had gezien dat in het water rolde. Na de waarneming van de Spicers reed diergeneeskundestudent Arthur Grant op 4 januari 1934 bijna een dier aan terwijl hij langs Loch Ness reed. Het wezen had een klein hoofd en een lange nek en Grant beschreef het als een kruising tussen een zeehond en een plesiosaurus. Hij maakte zelfs een schets van het beest.
In de loop der jaren zijn er verschillende foto’s en video’s gemaakt van het monster van Loch Ness. De beroemde foto van chirurg Robert Kenneth Wilson uit 1934 werd lange tijd gezien als het ultieme bewijs voor het bestaan van Nessie. Maar in 1994 kwam de waarheid aan het licht. De foto bleek een bedrog te zijn, gemaakt met een speelgoedonderzeeër en het imitatiehoofd van een zeeslang.
Ondanks al het onderzoek dat is gedaan naar het bestaan van Nessie, is er nooit onomstotelijk bewijs gevonden. In 2018 werd er zelfs DNA-onderzoek gedaan naar de dieren in Loch Ness, maar er werd geen bewijs gevonden voor het bestaan van een plesiosaurus of andere grote dieren. Wel werden er bewijzen gevonden voor het bestaan van verschillende alen. Daarom kunnen wetenschappers niet uitsluiten dat het monster van Loch Ness misschien gewoon een gigantische paling is.
Er zijn verschillende verklaringen voor de waarnemingen van het monster van Loch Ness. Het zou kunnen dat het monster eigenlijk een grote paling is. Ook kunnen levenloze objecten bij slecht weer worden aangezien voor het monster. Daarnaast kunnen donkere vlekken op het meer verschijnen door weerspiegelingen van bergen, die vervolgens worden aangezien voor het monster.
Maar ondanks alle twijfel en scepticisme zal de mythe van het monster van Loch Ness waarschijnlijk altijd blijven bestaan. Zelfs zonder wetenschappelijk bewijs zullen er altijd mensen zijn die blijven hopen dat er een groot, onontdekt aquatisch dier wacht op zijn ontdekking in Loch Ness.
