Francine is geboren in 1958 (Utrecht) en heeft twee prachtige dochters. Ze is een moeder van 50 +. Na veel omzwervingen via Italië en Vlieland, is ze in juni 2017 in het prachtige Buren in Gelderland gaan wonen. Ze deelt graag met de lezers van 50+ verhalen. Vandaag deelt ze met ons hoe
Nee, dit gaat niet over verf en kleuren. Het gaat over “de mens” zijn. Met het hele palet aan zintuigen, dat we hebben. Als je ze ervaart, dan is dat zo vanzelfsprekend. Je ziet, voelt, hoort, ruikt, proeft. Als ik vroeger hoorde, dat iemand doof was, dan dacht ik: jeetje, je hoort geen muziek meer, golven of wind. Blijkbaar zijn dat voor mij de eerste belangrijkste geluiden. Als moeder wil je je kind horen, dan weet je ongeveer waar het zich bevindt en tevens kun je registreren wat er aan de hand is. Musici hun instrumenten. De beiaardiers hun klokken.
Emoties van een ander kun je voelen, horen maar blijkbaar ook ruiken. Al die signalen, die bij je binnenkomen, maken dat je reactie gevormd wordt door je zintuigen en wat ze opvangen. Ik zeg al eerder, dat je pas weet wat je had als je de mist. Ik weet nu dat geuren ook een muziekstuk zijn met ondertonen en boventonen. Van smaak wist ik dat al, omdat ik als kok heb gewerkt.
Het begon allemaal met mijn koffiebeleving. Een paar weken geleden smaakte het niet meer zo intens. Ook rook ik het zetten ervan niet meer zo. Ik ging het sterker zetten, en ging allerlei merken proberen. Misschien de manier van zetten, dus huppekee. Cupjes, filterkoffie, percolator en wat maar kan. Niets. Ik kon er altijd tegenaan leunen. Tegen de geuren. Mijn wezen vulde zich met de geuren om mij heen. Zo wist ik automatisch, naast de massa van iets, ook via geur waar mijn begrenzing was. Een plant is kleur, vocht en geur. De aarde en de stengels en zelfs de pot waarin hij staat ruiken naar iets. Samen is het mijn plant. Ik ken haar. Via mijn zintuigen komt het leven om mij heen binnen. Ik hoor de klok aan de muur en de koelkast brommen. Het water stromen in de buizen van de cv. De wind buiten om het huis.
Ik wist in mijn brein hoe de wind ruikt. De geuren die worden meegevoerd op haar stromingen. Er wappert een vleugje appel van de fruitschaal. Ik rook wanneer iets rot wordt. Mijn ogen werken nog mijn oren ook. Mijn huid en tastzin ook. Maar mijn reuk en smaak is sinds vier dagen totaal weg. Mijn wereld wordt er stil door. Ik zit in de kamer en zie al mijn spullen en wist niet, dat ze zoveel geur hadden. Mijn kussen op de bank, het fruit op de schaal snap ik nog. Maar het riet van de stoelzitting. Het metaal wat warm wordt. Het hout van mijn meubels. Heerlijke hout geur. Behang, krijt op het schoolbord.
Paniek
Ik raak wat in paniek. Trek potjes open. Jam, niks. Koffiebonen niks. Wasmiddel niks. Thee niks. Kleding, schoenleer, gitaarsnaar allemaal niks. Mijn huid, nadat, niente. Mijn kleding stinkt terwijl die schoon is. Blijkbaar zit daar dus een chemisch iets in. Dus dat komt erdoor heen. Wol ruik ik wel. Ik ontdek, dat er verschillende tonen zijn in geur. Wat overal doorheen komt is een vanillegeur. In de sojamelk, die verder vlak is geworden. Ook in producten waarvan ik het nooit had verwacht. Muesli bijvoorbeeld. Ik ervaar het in mijn mond als houtsnippers. De vlokjes chocola, die erin zitten zijn wel bitter. Dus ik ga op zoek naar bitter. Dat is de enige beleving, die er is.
Ik ontdek ook, dat ik bouillon ruik op rare plekken. Nadat ik aan kattenbrokjes rook. Zuur en zout en zoet zijn weg. In smaak en geur. Het voelt alsof ik vervloei in de wereld om mij heen. Ik hield mij vast aan geuren. Leunde ertegen en ze vertaalden mijn omgeving voor mij in iets bestaands. Nu kan ik tasten en zien, maar de beleving is zo vlak. Mijn kat ruikt naar niks. Als hij binnenkwam rook hij naar regen en bladeren. Een eigen geurtje. Net als je kinderen, die heb ik al sinds februari niet meer geroken. Vanwege Corona natuurlijk en de 1.5 m. Zou geur dood kunnen gaan als het niet gevoed wordt? Ik zit immers veel in huis en alleen.
Het is gekoppeld aan emoties voor mij, want het is een onderdeel van een beleving. Je gebruikt het ook om iets te identificeren. Ik weet dat zeker. Zelfs of er gevaar is. Je brein weet waarvan je weg moet blijven door de geur. Bijvoorbeeld brand. Paniek kun je ruiken. En angst. Maar ook liefde en seks. Bloed ook.
Ik werd wakker om vijf uur net. Dacht ik neem koffie. Ik stop toch automatisch mijn neus in het pak. Het is een misselijkmakende ervaring. Leegte, totale leegte. Toch zet ik het en drink warm vocht met een bittertje. De warmte is fijn, die weet ik nog.
Geurengeheugen
Het meest confronterend is dat mijn associatie met geuren ook weg is. Hoe dat nu kan? Als ik dacht aan de zee, dan kwam de herinnering binnen en hoorde ik en rook ik alles in mijn hoofd. De eraan gekoppelde emotie van geluk was het gevolg. Nu lukt het met niks. Ook mijn geurengeheugen is weg. Het is gereduceerd tot een weten, dat ik banaan lekker vindt en kamperfoelie ook. Ik denk aan warm zand, maar er komt alleen structuur in mij op en gevoel. Ik ben een gedaante in een geurloze wereld. Het voelt zo leeg. Ik heb ook al dagen hoofdpijn ervan. Waarschijnlijk omdat ik teveel probeer om het terug te vinden.
Natuurlijk deed ik een coronatest, want deze symptomen kunnen op corona wijzen. Die was gelukkig negatief. Dus is het dan een overblijfsel van maart? Toen ik zo ziek was? Nu lees ik terug en denk, o jee, wat een verdrietig verhaal. Toch wil ik het vertellen, want het is nu ook een stuk van mij. Het vormt mij ook zoals ik nu ben. Gelukkig is schrijven wat ik zo graag doe, nu nog vrolijker om te doen.
Als mens hebben we de geweldige kwaliteit van het kunnen ombuigen. Andere zintuigen worden sterker zeggen ze toch? Ik ben hoopvol, want kan mij niet voorstellen, dat dit zo blijft. Bij mij wordt mijn tastzin nu sterker en voel ik hoe ik zit en waar ik iets aanraak en met welk gedeelte van mijn lichaam. Mijn voet in mijn schoen en waar welk deel die raakt. Alles slaat op hol en ik kijk er naar.
Gisteren leek er iets aan het resetten in mijn hoofd, zo leek het. Ik rook geuren, die hier niet waren als een testfase. Ik ben best verdrietig hoor. Het is ook niet uit te leggen. Immers als je niet beter weet, dan ervaar je het niet. Dus ruik allemaal aan je pepernoten en chocoladeletter, aan de kerstbomen en appeltaarten. Koop een Hyacint. Zoek je palet in smaak en geur en geniet. Het kan zomaar weg zijn. Ruik aan elkaar en zeur nooit meer over stank. Een geurig december alvast.