Bijna-dood ervaring het meest mooie moment in het leven?

Binnen mijn werk als begeleider bij sterven, afscheid en rouw krijg ik zo nu en dan ook te maken met mensen die een bijna-dood ervaring hebben gehad. En wat zo kenmerkend is aan veel van die mensen is de manier waarop ze over die ervaring praten. Alsof dit het meest bijzondere en meest mooie moment is geweest in hun leven. 

Dat ze dit moment het meest bijzonder noemen dat begrijpen we vaak nog: immers, dood gaan is absoluut niet ons alledaagse ding. Maar dat mensen datzelfde doodgaan ook als mooi bestempelen verandert dan toch de hele kijk op doodgaan en de dood zelf. Want laten wij wel zijn: doodgaan is toch iets wat wij het liefst zo ver mogelijk buiten de deur houden zolang wij enigszins gezond kunnen denken en doen.

De één ziet kleuren, de ander een mistachtig wolkendek

Wat mensen zoal in zo’n bijna-dood ervaring beleven, blijkt nogal te verschillen. De één ziet kleuren, de ander ziet een mistachtig wolkendek, weer een ander ziet een heldere poort verschijnen en ik ken persoonlijk iemand die een eenvoudige deur met deurkruk te zien kreeg. 

Wat mensen horen tijdens zo’n ervaring verschilt ook duidelijk weer van persoon tot persoon. Ik heb gehoord van engelenkoren maar ook van muziek en een weerzien met mensen die men eerder had verloren. Soms wordt er verteld over een stilte die zo zuiver is dat je het geen gewone stilte meer kunt noemen. Zo warm, zo puur en oorspronkelijk, vaak gebruiken mensen hier de term sereen of hemels voor. Vrijwel iedereen benoemt de sfeer als fijn, warm en goed waardoor de beleving ook niet griezelig of eng is voor degene die het betreft. Ik heb de woorden thuiskomen gehoord en ook afronding van het leven, alsof daar de puzzel op zijn plek valt.

Sommige mensen worden weer teruggestuurd

Krijgen mensen zelf de keus om te blijven in die sereniteit of om terug te gaan naar het leven wanneer ze dat willen? Ook dat blijkt per persoon weer heel erg te verschillen. Sommige mensen geven aan dat ze, hoewel ze het liefst in die ervaring waren gebleven, toch weer teruggestuurd worden het leven in. Hierin hebben ze dan geen keus. Eén persoon vertelde mij echter dat hij wél zelf die keus kon maken: of de deur openen en naar binnengaan óf toch teruggaan vanwaar hij vandaan kwam, terug naar zijn aardse leven dus. 

Hij wist dat het achter de deur voor altijd goed zou zijn en ook dat hij, als hij koos voor een terugkeer in het leven, een heel gevecht zou moeten leveren. Toch koos hij uiteindelijk voor de moeilijkste weg: terug het leven in. En het werd een hele zware weg van revalidatie en keihard werken. Maar ook een weg waarin hij anderen gerust kon stellen daar waar het de dood betreft: bang zijn is niet nodig, want door deze ervaring weet hij het zeker: het komt goed.

Uiteindelijk komt het goed met je

Het komt goed. Die gedachte is ook heel kenmerkend voor mensen met een bijna-dood ervaring. De angst voor de dood die er voordien was, is na de bijna-dood ervaring dikwijls verdwenen. Bij de meesten van hen is er een rotsvaste overtuiging: wie je ook bent en wat er ook komt: uiteindelijk komt het goed met je. Doodgaan blijkt zoveel meer met zich mee te nemen dan enkel de beelden en ervaringen die wij er van hebben. Ons hele aardse doen en denken is zo beperkt als je kijkt naar het geheel van doodgaan.  

De angst die mensen voor de dood hebben, is er vaak ook zo ingeprent door wat ons over de dood en doodgaan geleerd wordt, hetzij vanuit religie of maatschappelijk oogpunt. Ik verwonder mij steeds opnieuw als ik met mensen in contact kom die het hebben beleefd en ervaren en geloof me dat zijn echt geen mensen die zweverig in het leven staan. Juist niet. Heel rationeel vertellen ze wat ze voelen en wat het voor hen betekent, juist ook in hun visie op dood en doodgaan. 

Niemand kan het doodgaan van ons overnemen

Ik ben blij met mensen die deze ervaring hebben gekregen. En nog blijer ben ik met het feit dat ze die ervaring durven delen met anderen. Vooral ook met hen die door ziekte of heel plotseling ineens voor die onherroepelijke dood komen te staan. Immers iemand anders kan het doodgaan niet even voor ons overnemen. We zullen er zelf dwars door heen moeten als het eenmaal zover is. Dat de bijna-dood ervaringen van anderen ons in leven mogen helpen om de dood onder ogen te zien.

Deel dit artikel

Full 2
Culinaire routes
De leukste restaurants, de meest verfijnde smaken, de eerlijkste gerechten.
Full 2
Full 2
Fiets, wandel- en vaarroutes
Kom lekker in beweging en loop of fiets een mooie route!
Full 2
Full 2
Er op uit
Nederland is veelzijdiger dan je denkt. Laat het dagelijkse leven even achter je en geniet!
Full 2
Full 2
Schrijf mee
Vertel jij graag mooie verhalen? Schrijf dan mee met de redactie van 50+
Full 2
previous arrow
next arrow
Scroll naar boven
Scroll naar top