Boven de vijftig nog een eigen bedrijf beginnen, dat is best een hele stap. Annemieke van Raaij uit Hurdegaryp sprong in het diepe en deed het. Sinds juni dit jaar staat haar bedrijf ‘Bel de Buuf’ ingeschreven bij de Kamer van Koophandel. Een klusbedrijf, want Annemieke is enorm handig.
Het klussen werd haar met de paplepel ingegoten. Haar ouders hadden een oud huis op het platteland in Zuid-Frankrijk en iedere vakantie trok het hele gezin daar naartoe. Pa en ma waren dan druk aan het werk om het huis te renoveren. “Als ze aan het timmeren waren, mochten wij met de restjes houten dingen maken, een bootje bijvoorbeeld”, vertelt Annemieke. “Gingen ze metselen, dan kregen we een emmertje cement en gebruikten we gebroken dakpannen om een huisje te maken. Er waren maar weinig klussen waarbij we niet mochten helpen. Alleen de zaagmachine, de kettingzaag en de haakse slijper waren toen we klein waren verboden terrein. Maar we sjouwden wel materiaal de steiger op als mijn ouders op het dak bezig waren. Daar verdienden we een zakcentje mee en het scheelde mijn vader en moeder heel wat keren op en neer klimmen. Toen we ouder werden konden mijn broer, zussen en ik steeds zwaarder en lastiger werk aan. We zijn daardoor alle vier bovengemiddeld handig geworden.” In de winter zat het hele gezin in de enige verwarmde kamer te knutselen, te tekenen en te handwerken.
Mooi project
Na de middelbare school ging Annemieke een jaar naar het buitenland en daarna volgde ze een secretaresseopleiding, lerarenopleiding en tenslotte een studie Kartografie. Ze werkte een paar jaar als kartograaf (kaartenmaker) voor de ANWB. Met haar man kocht ze in 1992 haar eerste huis in Utrecht. De schuur metselde ze zelf en ze richtte er een piepkleine werkplaats in. Het oude huis was een mooi project om haar klusvaardigheden nieuw leven in te blazen. Ze knapten het samen helemaal op. Annemieke volgde in die periode verschillende cursussen houtbewerking en meubels maken en werd nog handiger dan ze al was.
Oude boerderij
Hoewel Utrecht een ontzettend leuke stad is en ze het er prima naar hun zin hadden, vonden ze het er ook erg druk. Ze fantaseerden regelmatig over een huis met een grote tuin of een stukje land en een ruime schuur. “Na een vakantie in het ruime Denemarken waar we heerlijk rustig aan zee zaten, begonnen we serieus na te denken over een eventueel vertrek uit de Randstad. Een jaar later, in 2007, was het zover. We vertrokken naar een klein dorp in Friesland waar we een grote oude boerderij hadden gekocht. Het was een enorme verandering, maar we hebben er geen van allen ooit spijt van gehad.
Skeletpreparaten
Eenmaal in Friesland werd Annemieke vrijwilliger bij het Natuurmuseum Fryslân in Leeuwarden. Ze is tweedegraads bevoegd om biologie en aardrijkskunde te geven en haar interesse in de natuur is groot. “Op vakantie word ik niet echt warm of koud van een oude kathedraal of een kunstmuseum, maar voor een bezoek aan een natuurgebied ben ik altijd in. Ik ging bij de preparateurs werken en daar heb ik geleerd om zogenaamde skeletpreparaten te maken.” Een heel precies en tijdrovend werkje, waarbij je goed met gereedschap overweg moet kunnen. Voor Annemieke geen enkel probleem.
Praktisch werk
Na een paar jaar kwam ze in dienst van het museum en deed allerlei werkzaamheden. Van administratief werk tot het vervoeren van collectiestukken. Als de technische dienst verlegen zat om een paar extra handen, dan wisten ze haar ook te vinden. “Ze vroegen me dan om te helpen bij het opbouwen of afbreken van een tijdelijke tentoonstelling, reparaties en andere klusjes. Ik merkte dat daar echt mijn passie lag: praktisch werk, handen uit de mouwen en als het nodig was tot na sluitingstijd doorgaan om het probleem op te lossen. Ik heb veel geleerd en ik vond het ontzettend leuk om te merken dat ik ook steeds beter begreep hoe het (oude) gebouw in elkaar zat en hoe alle systemen werkten.”
Moeilijke beslissing
Omdat haar functie steeds meer uit computerwerk ging bestaan en Annemieke het praktische werk miste, besloot ze na heel lang twijfelen om uit dienst te gaan en ander werk te zoeken. Een moeilijke beslissing, want ze had het verder erg naar haar zin in het museum. Een nieuwe baan zoeken als je zesenvijftig bent is makkelijker gezegd dan gedaan. “Zelfs als ik solliciteerde naar prima passende functies werd ik niet één keer uitgenodigd voor een gesprek. Dat vond ik vreselijk deprimerend. Uiteindelijk heb ik ontslag genomen zonder dat ik een andere baan had. Om mezelf een beetje bezig te houden, ben ik wat gaan klussen bij vrienden. Zo sneed het mes aan twee kanten: ik was lekker bezig, en zij konden eindelijk een aantal klussen van hun lijstje afstrepen.”
Beren op de weg
Annemieke kreeg regelmatig de vraag waarom ze niet voor zichzelf begon. Ze wilde toch graag werken? Er werd haar verzekerd dat er altijd vraag is naar iemand die handig is en allerlei klusjes kan doen. Maar ze twijfelde enorm. Soms zag ze het helemaal zitten, soms waren er vooral mitsen en maren en veel beren op de weg. Toen iemand na de zoveelste mislukte sollicitatie vroeg waarom ze het niet gewoon probeerde, had ze geen goed antwoord. “Kort daarna besloot ik om de gok maar te wagen. En het is verrassend simpel. Even inschrijven bij de Kamer van Koophandel en je bedrijf is een feit! Natuurlijk komt er wel meer bij kijken, maar feitelijk is het helemaal niet ingewikkeld. Iedereen reageerde heel enthousiast op mijn bedrijfsplan.”
Vertrouwd en laagdrempelig
De naam die ze koos, ‘Bel de Buuf’, vraagt om een stukje uitleg. “Die naam heb ik gekozen omdat ik graag de rol van een handige bekende op me wil nemen. Iemand die je laagdrempelig belt om te helpen, iemand die vertrouwd voelt. Voor een nieuwe dakkapel of een uitbouw aan je huis moet je met een aannemer in zee gaan. Daarvoor bel je een handige kennis normaal gesproken ook niet. Maar al die kleine klussen die in ieder huishouden moeten gebeuren kan ik wel. Denk aan klein schilderwerk, vloerbedekking verwijderen, (Ikea)meubels in elkaar zetten, haag snoeien, dingen ophangen, horren maken, behangen en ga zo nog maar even door.” Wie handig is doet die klusje natuurlijk zelf, maar voor veel anderen vormen ze een hele uitdaging. Het ontbreken van ervaring, gereedschap, tijd of de fysieke mogelijkheid; allemaal redenen om iemand anders in te willen schakelen. Kun je de klus wel zelf klaren, maar heb je een paar extra paar handen nodig, dan komt Annemieke graag helpen. Ook bedrijven kunnen haar inhuren voor tijdelijke hulp.
Achteraf is het makkelijk praten
Ik vraag Annemieke hoe het is om op latere leeftijd nog een eigen bedrijf te beginnen. Zelf heb ik dat ook gedaan, dus ik weet een beetje wat het inhoudt, maar ik hoor graag ervaringen. “Enerzijds ben ik nu zekerder van mezelf dan toen ik jong was. Ik weet goed wat ik wél en wat ik niet kan. Mijn ervaring is zo breed dat ik misschien als ondernemer onervaren ben, maar als klusser zeker niet. Van mijn vroegere studiekeuze heb ik nog wel eens spijt. Inmiddels weet ik dat ik me het beste voel in een praktisch beroep. Maar ja, dat is achteraf makkelijk praten, ik wist op die leeftijd nog helemaal niet wat ik nou eigenlijk wilde. Nu ik ouder ben denk ik: wat heb ik nou helemaal te verliezen? Ik ben handig, kan hard werken, kom mijn afspraken na en ik vind het leuk: waarom zou ik het níet doen? Het enige nadeel dat ik kan bedenken is, dat ik geen collega’s meer heb. Ik werk meestal alleen en dat is soms wel jammer. Ik mis mijn collega’s van vroeger, voor de gezelligheid, maar ook omdat ik van sommigen veel heb geleerd.”
‘Mannenberoep’
En dan stel ik een vraag waar ze om moet lachen. Of ze te maken heeft met vooroordelen als vrouw in een ‘mannenberoep’. Niet dat ik vind dat klussen alleen maar iets voor mannen is, maar in de meeste huishoudens is het toch de man die de boor en hamer hanteert. Ze zegt: “Haha, serieus?!, maar geeft wel toe dat die vooroordelen er zijn. En dat die vaak komen van mensen waarvan je het het minst verwacht. Over het algemeen zijn de reacties echter alleen maar positief. “Ik heb een paar maanden bij de technische dienst van een verzorgingstehuis een werkervaringsplaats gehad. De bewoners waren al behoorlijk op leeftijd en waarschijnlijk niet gewend aan een vrouw op de ladder. Maar ze vonden het leuk dat ik als vrouw nu een keer geen verzorgende taak had. Die keer dat ik met een volle aanhangwagen bij de stort kwam en in allerlei bochten (achteruit) moest manoeuvreren om de aanhanger te kunnen lossen was erg grappig. Toen één van de werknemers er kennelijk aan twijfelde of dat wel zou lukken, hoorde ik een ander zeggen: “Die? Die redt zich d’r wel mee hoor!”
Annemieke houdt trouwens niet alleen van stoer kluswerk, maar ook van ouderwets priegelwerk: quilten, haken en zelfs kantklossen. Als ze advies vraagt of materiaal koopt heeft ze meestal te maken met andere vrouwen. Die zijn dan net zo goed verbaasd als ze merken dat ze ook het veel grovere werk leuk vindt. Woon je bij Annemieke in de buurt en heb je een klusje voor haar? Neem dan contact met haar op via haar website. Daar vind je ook meer informatie.