Er zijn een hoop TV- programma’s waar ik niet naar kijk, omdat ze me niet interesseren. Zo heb ik niets met reality-tv. Ik wil hiermee niemand veroordelen, het is gewoon mijn ding niet. Net zoals ik niet naar voetbalwedstrijden kijk. Een ander haalt z’n schouders op over Midsomer Murders of Per Seconde Wijzer, waar ik graag naar kijk.
Maar er zijn ook programma’s waar ik echt helemaal niets van snap. Ik begrijp niet hoe iemand het kan bedenken, maar al helemaal niet waarom mensen er aan meedoen! Temptation Island bijvoorbeeld, waarom zou je als koppel daaraan meedoen en verdriet hebben, omdat je partner de verleiding niet kan weerstaan? Of zelf de fout ingaan waar heel Nederland getuige van is en ook op hoopt blijkbaar? Het loopt al wat seizoenen, het voldoet dus toch aan een behoefte.
Toch intrigeert het gegeven me op een bepaalde manier. Als ik in mijn omgeving kijk: familie, vrienden, kennissen, bekenden, dan kan ik me niet voorstellen dat ook maar iemand zich voor dit programma op zou geven. In welke omgeving dan wel, vraag ik me af. Ben ik wereldvreemd als ik me niet kan indenken dat zulke mensen dus blijkbaar wel echt bestaan?
‘Just Tattoo of Us’
Vanmorgen had ik een rustig momentje. Ik keek met een kopje koffie even naar TLC. Dat is van tijd tot tijd een ontspannend behangetje. Maar er zijn ook programma’s die me mateloos irriteren en dan zap ik weg. Zo ook vanmorgen en ik kwam twee zenders verder op MTV terecht. Daar was bijna het programma ‘Just Tattoo of Us’ afgelopen. Ik zat met open mond van verbazing te kijken en zocht naderhand op internet informatie over wat ik nou toch eigenlijk gezien had. Dit kon toch niet echt bestaan?
Jawel, het bestaat echt. Twee mensen die ofwel bevriend zijn ofwel een relatie hebben, ontwerpen een tatoeage voor elkaar, die de ander niet mag zien. Het is om elkaar een hak te zetten of een lolletje uit te halen. Wraak of een grapje dus. Met een tatoeage. Waar je de rest van je leven mee rondloopt. Echt waar??? Echt waar. Het is internationaal blijkbaar een groot succes, er is een VS versie, een Britse versie en ook een Benelux versie. Van de laatste zag ik dus vanmorgen een staartje.
Het was een stelletje, jongen en meisje, van wie de tatoeages onthuld werden. Allebei stikzenuwachtig, ten eerste om wat ze zelf te zien zouden krijgen, ten tweede om de reactie van hun partner, om wat ze de ander aangedaan hadden. Ineens hadden ze zorgen over of ze elkaar misschien pijn gedaan hadden. Lekker op tijd mensen! De twee presentatoren (het leken wel twee karikaturen, zo nep vanwege de botoxlippen, maar ook dat is een kwestie van smaak) kermden en jammerden, want die wisten al wat er onthuld ging worden. Het was een grote rare poppenkast.
“Dat je me zo te kakken zet!”
De jongen bleek op zijn bovenbeen een grote tatoeage van een luiaard met een schortje en een stofzuiger te hebben. Om het niveau nog verder te verlagen vroeg de presentatrice aan het meisje naar “het verhaal erachter”. De jongen keek ongemakkelijk en zei dat hij de tatoeage op zich mooi gedaan vond.
Toen was het meisje aan de beurt. Op haar heup stond een wc-pot met het woord Zeikerd eronder. Ze begon te huilen, terwijl de jongen wat onzeker lachte. “Hoe kan je dat nou doen?” snikte het meisje. “Dat je me zo te kakken zet!” De woordspeling ontging haarzelf blijkbaar, maar ik moest daar ondanks mijn vertwijfeling toch om lachen.
Het eindigde met dat het meisje overstuur zei dat de jongen zijn moeder moest bellen, omdat zìj hem niet meer in huis wilde hebben. En de rare presentator kirde dat we de volgende keer weer moesten kijken naar een “heerlijk hysterische aflevering”. Er zijn dus echt mensen die hieraan mee willen doen. Die hun vriendschap of relatie op het spel willen zetten, die het leuk vinden om de ander totaal voor gek te zetten en pijn te doen, die zelf voor gek gezet en pijn gedaan willen worden, en die de rest van hun leven hieraan permanent herinnerd willen worden.
Ik kan er niet bij. Met de beste wil van de wereld kan ik er niet bij. Misschien mis ik een verbinding in mijn hersenen, dat ik dit soort dingen niet begrijp. Het zij zo. Laat mij maar lekker saai naar Per Seconde Wijzer kijken. Daar doe ik Bert en mezelf geen pijn mee.