Van gastschrijver Rinnie
Gastschrijver Rinnie schrijft niet alleen, ze schildert ook intensief. Iedere schildersessie is weer een leermoment en levert inzichten op. Daarover vertelt ze ons in deze zomerse blog.
Een beetje onhandig trek ik de poten van mijn schildersezel uit, want soms zitten de vleugelmoertjes een beetje vast en dat gebeurt vooral wanneer ik een poosje niet buiten heb geschilderd. Als de beide voorste poten op de grond staan, is de derde poot snel uitgeschoven en kan ik mijn tassen uitpakken. Lange penselen, potje lijnolie, een poetslap, terpentine, palet, een grote kist met tubes olieverf en mijn linnen doeken. Vandaag heb ik alle benodigde attributen in een opvouwbaar karretje geladen, zodat ik niet zoals anders, alles op mijn rug hoef mee te torsen.
Ik heb een mooie plek uitgezocht aan het water, omdat ik de ruimte en de weerkaatsing van het licht en de omgeving in het water zo mooi vind. Dit is een natuurgebied, waar vandaag door twee vrouwen lesgegeven wordt. Om mij heen zie ik ook andere deelnemers bezig met het opzetten van ezels en zoekend om zich heen kijken naar een juiste plek. Het is belangrijk dat je een onderwerp kiest in deze grote open ruimte, dat een beetje bij je past en waar je oog op valt. We maken kennis met elkaar en omdat we eenzelfde hobby hebben, is er meteen al een gevoel van herkenning.
Ik verlies me in mijn werk
Ik tuur even later door een gat in een stukje karton dat me moet helpen om mijn compositie straks beter te kunnen bepalen. Na enkele potloodschetsen en wat oefeningen met kleur, heb ik voor mezelf een beeld kunnen vormen van dat stukje omgeving. Het stukje dat me zo boeit. Na een ondergrond van licht oker, begin ik te schilderen. Het weer werkt goed mee en na een poosje verlies ik mijzelf helemaal in mijn werk.
Vlak bij mij zit een andere cursist op de grond en om haar heen heeft ze wel vijf verschillende panelen gelegd, waarop ze tegelijkertijd werkt. “Ik heb te veel energie,” legt ze uit. Dus werkt ze aan dezelfde bomenrij in vijf verschillende kleurencombinaties. Heel expressief. Iets verder zit een schilderes op een opvouwbaar stoeltje en is helemaal in de ban van haar uitzicht op een bruggetje. Ze gebruikt veel paars en geel, twee complementaire kleuren die elkaar mooi versterken.
Het is als het leven zelf
Intensief aan een schilderij werken, betekent op een bepaald moment dat je het beeld van de omgeving los moet laten, is de uitleg. Terwijl je schildert ontstaat er namelijk een relatie tussen jou en het doek. Je doek vraagt iets van jou om helemaal ‘compleet’ te worden. Dan is het belangrijk om te kijken wat er in je werk nog mist of wat er te veel is. Dat loslaten van de omgeving en verder werken aan je relatie met het doek is moeilijk. Het is als het leven zelf, waarin je vaak ook iets los moet laten.
Ik laat de omgeving dus achter me en concentreer me op mijn doek, waarop de voorstelling langzaam groeit. Er ontstaat een verscheidenheid aan kleuren en soms glijdt de verf in dikke strepen op het linnen, waardoor mooie structuren ontstaan. Ik vergeet de tijd, vergeet de koffie in mijn tas en raak los van de omgeving, waar ook plaats is voor mensen die honden uitlaten, wandelaars, trimmers en fietsers. Ik merk ze niet meer op. Ik ben alleen met mijn doek.
Plezier vertaalt zich in het werk
Tijdens een pauze raak ik in gesprek met een bekende schilder in de groep. We hebben het over dat loslaten van het beeld in de omgeving en ook hoe moeilijk het is om sommige mensen los te laten. Mensen die niet bij je passen, jou niet begrijpen. Daar kun je beter geen energie in steken. Het vreemde en ook bijzondere is, dat er mensen voor in plaats komen die wel bij je passen, als het je lukt anderen los te kunnen laten.
We bekijken elkaars werk aan het einde van de lesdag. Op de grond in het gras liggen de vele paneeltjes en doeken naast en boven elkaar. Een feest van kleuren en zoveel verschillende onderwerpen in hetzelfde gebied gekozen. We zien hoe veel plezier we beleven aan het schilderen en hoe dat zich vertaalt in het werk. We ervaren daar samen hoe we loskwamen van het oorspronkelijke beeld en hoe de directe relatie met ons werk ons blij maakt.
.